قارچ ناخن یا اونیکومایکوزیس چیست؟

به قارچ ناخن اونیکومایکوزیس (onychomycosis) یا تینه آ اونگیوم (tinea unguium) گفته می‌شود.

وقتی عفونت قارچی، نواحی بین انگشتان پا و پوست انگشتان شما را تحت تاثیر قرار می دهد که در اصطلاح قارچ پای ورزشکار (تینه آی پا یا تینه آی پدیس tinea pedis) گفته می شود.

این عفونت توسط گونه های متفاوت قارچ ها ایجاد می‌شود. و پس از مستقر شدن در قسمت های مختلف ناخن پایدار می ماند.که به صورت لکه های زرد، قهوه ای یا سفید زیر ناخن نمایان می گردد.

اگر صفحه ناخن از شکل افتاده و بدریخت شود، سبب بروز درد و احساس شرم در مقابل دیگران می گردد.

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

انواع بیماری ها و عفونت های قارچی پوست

پوست، حساس ترین عضو بدن است که ممکن است بسیار زودتر از سایر اجزای بدن مورد حمله ویروس ها و باکتری ها قرار بگیرد. یکی از جدی ترین بیماری های پوستی که امروزه گریبان گیر بسیاری از افراد شده است بیماری قارچ پوستی است. قارچ پوست نوعی بیماری عفونتی پوست می باشد که بسیار مسری است و به سرعت با تماس فرد دیگری منتقل می شود. قارچ‌ها میکروارگانیسم‌هایی هستند که در همه جا، هم در فضاهای سرپوشیده و هم در فضاهای باز، وجود دارند.گونه‌های متعددی از قارچ‌ها می‌توانند سال‌ها روی پوست زندگی کنند، بدون آنکه هیچ مشکلی را ایجاد کنند. با این حال گاهی اوقات عوامل معینی باعث می‌شود که قارچ‌ها بیش از حد تکثیر شوند یا تغییر کنند و در نتیجه عفونت قارچی پوست بروز یابد. عفونت‌های قارچی معمولاً برحسب نوع قارچ عامل ایجاد عارضه، ناحیه آسیب دیده بدن و شدت عفونت دسته‌بندی می‌شوند. این عفونت‌ها روی سطح پوست، داخل چین پوستی یا هر ناحیه گرم و مرطوب دیگری ایجاد می‌شوند و باعث خارش شدید می‌شوند.

درمان بیماری های پوستی، جوانسازی، تزریق ژل، بوتاکس و چربی، کاشت مو وابرو ، ریش و سبیل، همچنین لیزر موهای زائد از جمله اقداماتی است که در کلینیک تخصصی دکتر رامین مدرسی در اصفهان، در بهترین سطح به مراجعین محترم ارائه میگردد. شما میتوانید از طریق شماره تماس 36703885 - 031 از کلیه خدمات این مرکز مطلع گردید.

قارچ ها معمولاً کلونی های خود را در نواحی مرطوب بدن و محل برخورد سطح پوست می سازند. عفونت های قارچی پوستی شایع ناشی از مخمرها (مانند کاندیدا یا Malassezia furfur) یا درماتوفیت ها مانند اپیدرموفیتون، میکروسپوروم و تریکوفیتون است. بسیاری از این نوع قارچ ها فقط در بالاترین لایه اپیدرم (لایه شاخی) زندگی می کنند و به عمق نفوذ نمی کنند. در صورت ابتلا به علائم عفونت های قارچی پوست باید به پزشک مراجعه شود. لازم به ذکر است که درمان های خانگی قادر به درمان مؤثر این بیماری نیستند.

علل عفونت‌های قارچی پوستی

• آسیب دیدن سیستم ایمنی تعادل طبیعی بین ارگانیسم‌های پوست را از بین می‌برد و در نتیجه یک نوع از آنها می‌تواند رشد و تکثیر بیش از حد داشته باشد. شرایط جوی مناطق گرمسیری محیطی ایده‌آل برای قارچ‌ها است؛ چرا که قارچ‌ها بهترین رشد را در ناحیه‌های گرم و مرطوب دارند.
• ممکن است در اثر مصرف کردن آنتی بیوتیک باکتری‌های طبیعی کنترل کننده رشد قارچ‌ها (مخمرها) از بین بروند و عفونت قارچی ایجاد شود.
• برخی به لحاظ ژنتیکی استعداد ابتلا به عفونت‌های قارچی پوستی را دارند.
• چاقی احتمال بروز عفونت‌های قارچی را افزایش می‌دهد؛ چون افراد دارای اضافه وزن چین‌های پوستی بیشتری دارند که رشد قارچ‌ها را تسهیل می‌کند.
• عفونت یا آسیب‌دیدگی‌های قبلی پوست و ناخن
• رعایت نکردن بهداشت
• تماس مستقیم با افراد، حیوانات، خاک یا دیگر اشیاء آلوده به درماتوفیت (بیماری قارچی)
• تماس مداوم با آب

انواع بیماریهای عفونت قارچی پوست

قارچ پای ورزشکاران (قارچ پا)

ممکن است از هر 6 نفر یک نفر به قارچ پای ورزشکاران مبتلا گردد. این قارچ پوستی در نواحی گرم و مرطوب پوست، ازجمله بین انگشتان پا رشد می‌کند. این عفونت باعث خارش، پوسته پوسته شدن و قرمزی پای شما می‌شود. کف پای شما نیز می‌تواند خشک و پوسته پوسته شود. همچنین ممکن است پای شما تاول بزند. اگر پای برهنه بر روی زمین‌های مرطوب و آلوده، مثل حمام‌های عمومی، استخر و سونا راه بروید، ممکن است به عفونت قارچ پای ورزشکاران مبتلا شوید. اگر پس از لمس پا، دستان خود را نشوید، قارچ پا می‌تواند به سایر قسمت‌های بدن نیز سرایت کند.

عفونت ناخن (قارچ ناخن)

عفونت قارچی ناخن معمولاً از لبه ناخن‌ها آغاز می‌شود و به آرامی به سمت مرکز گسترش می‌یابد. این قارچ بسیار تدریجی رشد می‌کند و باعث می‌شود ناخن‌های شما در طول زمان تغییر رنگ داده و شکننده شوند. ممکن است بافت‌های اطراف آن نیز ضخیم‌تر شوند. اگر مبتلا به قارچ پای ورزشکاران شده باشید، ممکن است این عفونت گسترش یافته و ناخن‌های شما را نیز درگیر کند. همچنین اگر ناخن‌های شما ضعیف شده باشند (به عنوان مثال در اثر ایجاد یک زخم) ممکن است به قارچ ناخن مبتلا شوید.

قارچ پیتریازیس رنگارنگ (تینه‌آ ورسیکالر)

این عفونت توسط نوعی قارچ به نام «مالاسزیا» ایجاد می‌شود. معمولاً این عفونت در بین جوانان به ویژه مردان شایع‌تر است. اگر شما مبتلا به پیتریازیس شوید، ممکن است پوستتان به‌صورت تکه‌ای پوسته پوسته شود. همچنین مقدار کمی احساس خارش خواهید داشت و در پشت و نیم‌تنه شما رنگ پوست، تغییراتی خواهد داشت. رنگ آن معمولاً صورتی یا قهوه‌ای است.

تشخیص عفونت‌های قارچی پوست

معمولاً عفونت‌های قارچی بر مبنای تاریخچه پزشکی بیمار و معاینه فیزیکی تشخیص داده می‌شوند. لکه‌ها و ضایعات عفونت‌های قارچی منحصربه‌فرد بوده و معمولاً با یک معاینه فیزیکی ساده قابل شناسایی هستند. همچنین پزشک از یک نور فرابنفش استفاده می‌کند تا لکه‌ها را واضح‌تر ببیند. به علاوه، ممکن است برای تأیید تشخیص، دستور به کشت قارچ یا نمونه‌برداری (از طریق تراشیدن سطح پوست ضایعه) بدهد.

داروی قارچ پوستی

درمان عفونت قارچی می تواند دشوار باشد. پزشک و بیمار درمان اختصاصی این عفونت را بر اساس موارد زیر تعیین می کنند:

• سن، سلامت عمومی و تاریخچه پزشکی فرد
• وسعت بیماری
• محل قارچ پوستی
• توانایی فرد در تحمل دارو ها، فرایند ها و درمان های خاص
• انتظارات فرد از دوره بیماری
• نظر و ترجیح بیمار

عفونت قارچی سر (تینئا کپیتیس) یا عفونت ناخن (تینئا اونگویوم) به سختی درمان شده و بیمار باید به مدت چندین هفته دارو های ضد قارچ خوراکی مصرف کند. برخی افراد به درمان طولانی تر نیازمند هستند. درمان عفونت قارچ پوستی سر می تواند شامل استفاده از یک شامپوی خاص جهت کمک به از بین بردن قارچ ها باشد.
در صورت ابتلا به کریون، آبسه ثانویه یا عفونت باکتریایی پزشک می تواند دارو های دیگری از جمله استروئیدها را با هدف کاهش تورم برای بیمار تجویز کند. درمان عفونت قارچ پوستی بدن، کشاله ران و پا معمولاً با داروهای ضد قارچ خوراکی و موضعی انجام می شود. طول مدت درمان به محل عفونت بستگی دارد.

پماد درمان قارچ پوستی

پماد ها و کرم های زیر می توانند در درمان قارچ به شما کمک نمایند:

1. پماد، کرم، ژل یا شامپو کتوکونازول
2. پماد، کرم، ژل یا شامپو سیکلوپیروکس (لوپروکس، پنلاک)
3. پماد، لوسیون یا شامپو 5/2 درصد سلنیوم سولفید (سلسون)
4. داروی قارچ پوستی
5. قرص های فلوکونازول (دیفلوکان) یا محلول خوراکی
6. قرص، کپسول یا محلول خوراکی ایتراکونازول (Onmel، Sporanox)
7. از آنجایی که قارچ می تواند مادام العمر بر روی پوست بدن زندگی کند، بروز مجدد قارچ های پوستی امکان پذیر است. در صورت بروز مجدد عفونت، فرایند درمانی بیمار باید تکرار شود

افراد در معرض ابتلا به عفونت قارچی پوست

احتمال ابتلا به عفونت قارچی پوست در شما بیشتر است اگر:

• اضافه وزن داشته باشید.
• پس از استحمام یا دوش گرفتن بدن خود را کاملاً خشک نکنید.
• در تماس با فرد یا حیوانی باشید که عفونت قارچی پوست دارد.
• لمس وسایل آلوده مانند لباس‌های آلوده و حوله‌ها و رختخواب آلوده
• با پاهای برهنه در استخر یا زیر دوش راه بروید.
• لباس‌های تنگ که اجازه نمی‌دهند عرق شما کاملاً خشک شود.
• دیابت داشته باشید.
• به تازگی دوره‌ی مصرف آنتی بیوتیک را تمام کرده باشید.
• باردار باشید.
• دارای سیستم ایمنی ضعیف باشید، برای مثال ایدز یا HIV داشته باشید.

پیشگیری از عفونت قارچی پوست

برای پیشگیری از عفونت‌های پوستی قارچی معمولاً کافی است که بهداشت را رعایت کنید و وزن خود را در حد مناسب نگه دارید. تمیز و خشک نگه داشتن پوست، شستن دست‌ها پس از تماس با پوست یا ناخن عفونی، کوتاه نگه داشتن ناخن‌های انگشتان دست و پا، پوشیدن لباس‌های تمیز و راحت و مرتب عوض کردن آنها، پوشیدن یک روز در میان کفش‌ها برای هوا خوردن آنها، اجتناب از استفاده از وسایل شخصی دیگران مانند لباس، حوله و لوازم آرایش، مرتب تمیز کردن حمام و وان و پا برهنه راه نرفتن در مکان‌های عمومی برای پیشگیری از بیماری قارچ پوستی بسیار مهم است.

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

چرا دانشمندان در مورد انتقال قارچ جدید از گیاه به انسان نگران هستند؟

فرارو نوشت: اگرچه دریافت عفونت قارچی از گیاهان توسط انسان‌ها پدیده تازه‌ای نیست اما مورد گزارش شده در هند کارشناسان بهداشتی را نگران شیوع احتمالی آن کرده است.

در یک مورد نادر قارچی که صرفا در گیاهان یافت می‌شود مردی را در هند آلوده کرده است. این موضوع نگرانی‌هایی را در مورد تهدید فزاینده جهش میکرو ارگانیسم‌ها از گونه‌ای به گونه دیگر ایجاد نموده است.

به نقل از تی آر تی، قارچ Chondrostereum purpureum که باعث بیماری برگ نقره‌ای در گیاهان می‌شود یک مرد ۶۱ساله اهل کلکته را بیمار کرد. مقاله‌ای که در مجله معتبر Medical Mycology Case Reports منتشر شده نشان می‌دهد که او سرفه، خستگی و مشکل در بلع غذا داشته است.

بیمار ناشناس یک قارچ‌شناس و متخصصی است که با قارچ‌ها کار می‌کند. آزمایش‌های معمول آزمایشگاهی نمی‌توانند تشخیص دهند که چه چیزی او را بیمار کرده است. پس از ارسال نمونه‌ها به آزمایشگاه سازمان بهداشت جهانی بود که پزشکان توانستند تایید کنند که این مرد به عفونت قارچی مبتلا شده است. او با داروهای ضد قارچ درمان شد و از آن زمان بهبود یافته است.

«سوما دوتا» یک میکروبیولوژیست هندی می‌گوید: «این یک قارچ نادر بود و ما پیش‌تر آن را ندیده بودیم. روش‌های مرسوم مانند کشت و رنگ‌آمیزی LCB (نوعی آزمایش برای تشخیص قارچ) قطعی نبودند. بنابراین، ما مجبور شدیم از کمک توالی یابی DNA برای شناسایی (پاتوژن) استفاده کنیم».

در حالی که انتقال قارچ بین گیاهان و انسان رخ داده مورد جدید در هند اولین مورد گزارش شده که chondrostereum purpureum را شامل می‌شود و به طور انحصاری روی گونه‌های گیاهی به ویژه خانواده رُز تاثیر می‌گذارد.

برخی از رسانه‌ها این اولین انتقال قارچ از گیاه به انسان را به اشتباه گزارش کردند. این موضوع سبب شد تا بسیاری سناریویی آخرالزمانی را به تصویر بکشند مشابه آن چه در سریال تلویزیونی محبوب «آخرین بازمانده از ما» (The Last of Us) به تصویر کشیده شده است که در آن یک بیماری قارچی انسان را به زامبی تبدیل می‌کند.

«دوتا» می‌افزاید: «فکر نمی‌کنم دلیلی برای وحشت وجود داشته باشد. در مورد این بیمار قرار گرفتن طولانی مدت (با گیاهان) دلیل احتمالی ابتلا به این عفونت است».

مهاجرت عوامل بیماری‌زا از قلمروهای گیاهی و جانوری کارشناسان و مسئولان بهداشتی را در معرض خطر قرار داده است. اعتقاد بر این است که ویروس کرونای تازه که در سه سال گذشته بیش از ۶ میلیون نفر را کشته یک بیماری مشترک بین انسان و دام است به این معنی که انسان آن را از منبع حیوانی دریافت کرده است.

در دنیایپاتوژن‌های خطرناک عفونت‌های قارچی چالشی جدی برای سلامت جهانی به شمار می‌روند زیرا شناسایی آن‌ها دشوار است و در مقایسه با ده‌ها روش درمانی برای باکتری‌ها و ویروس‌ها تنها تعداد انگشت شماری دارو برای درمان آن‌ها در بازار موجود هستند.

قارچ‌ها همه جا هستند و در خاک، گیاهان، حیوانات و آب زندگی و پرورش می‌یابند. قارچ‌ها نقش مهمی در تجزیه مواد آلی مانند برگ‌های افتاده و تغذیه مواد مغذی درختان دارند. اکثر قارچ‌ها بی‌ضرر هستند و باعث ایجاد مزاحمت‌های جزئی مانند شوره سر در موهای ما می‌شوند.

در میان میلیون‌ها گونه قارچ مختلف که در محیط ما وجود دارند حدود ۳۰ گونه قارچ مانند آسپرژیلوس، کریپتوکوکوس و کراتیت قارچی که می‌توانند باعث نابینایی شوند و قادر هستند انسان را واقعا بیمار کنند. میزان مرگ و میر عفونت‌های قارچی به ویژه در میان افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند بالاست.

دکتر «آرونالوک چاکرابارتی» رئیس سابق انجمن بین‌المللی قارچ شناسی حیوانات و انسان و مسئول عفونت‌های قارچی می‌گوید: «قارچ می‌تواند در هر زمان برای ما یک تهدید باشد. ممکن است تعداد کمی از آن‌ها وجود داشته باشد اما میزان مرگ و میر بر اثر ابتلا به هر عفونت قارچی مهاجم ۴۰ درصد است و این خبر خوبی نیست. چهل درصد بدان معناست که تقریبا از هر دو بیمار مبتلا به عفونت قارچی یک نفر می‌میرد».

براساس تجزیه و تحلیل صورت گرفته توسط دانشگاه جانز هاپکینز میزان مرگ و میر ناشی از کووید - ۱۹ حتی در یکی از کشورهایی که بیش‌ترین آسیب را متحمل شده (مانند پرو) از ۵ درصد تجاوز نکرده است.

مرگ ناشی از عوارض ناشی از عفونت‌های قارچی تا حد زیادی مورد توجه قرار نمی‌گیرد. «اقدام جهانی برای عفونت‌های قارچی» یک سازمان بین المللی متشکل از متخصصان برجسته در این زمینه اعلام کرده که بیش از ۱.۵ میلیون نفر سالانه بر اثر عفونت‌های قارچی جان خود را از دست می‌دهند.

با این وجود، علت بسیاری از مرگ و میرها کمتر تشخیص داده شده یا اشتباه گزارش شده اند. «دیوید دنینگ» پروفسور بیماری‌های عفونی در دانشگاه منچستر می‌گوید: «پس چرا در مورد آن نشنیده ای؟ من فکر می‌کنم قارچ‌ها خیلی جذاب نیستند. منظورم این است که ویروس زیکا و ابولا» جذاب «هستند. ویروس کرونا برای همه بسیار جالب است. اگر به دنبال قارج نباشید آن را تشخیص نمی‌دهید».

سالانه صدها هزار نفر مبتلا به ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) جان خود را از دست می‌دهند. اچ آی وی سیستم ایمنی را ضعیف می‌کند و بیماران را در برابر سایر بیماری‌ها مانند سل (TB) آسیب پذیر می‌کند. با این وجود، سل تنها جان یک سوم بیماران مبتلا به اچ آی وی را می‌گیرد در حالی که علت واقعی تقریبا نیمی از مرگ و میرها در میان مبتلایان به اچ آی وی عفونت‌های قارچی می‌باشد. دنینگ می‌گوید: «بنابراین، به دلیل ارتباط مشترک بین اچ آی وی و سل مرگ و میر نادرست زیادی وجود دارد».

پزشکان و پرستاران بدون آموزش مناسب می‌توانند به مرتکب تشخیص اشتباه شوند زیرا علائم عفونت‌های قارچی مانند تب و سرفه بسیار شایع هستند. چالش تشخیصی مشابهی در آزمایشگاه‌ها رخ می‌دهد. کشت معمول خون و حتی اسکن MRI برای تشخیص قارچ در اغلب موارد کافی نیستند. چاکرابارتی می‌گوید: «آزمایش نشانگرهای زیستی جدیدتر گران است و هنوز نتایج منفی کاذب را با چالش مواجه می‌کند».

او می‌افزاید: «به طور کلی، هنوز برنامه درسی پزشکی یا حتی دوره تکنسین‌های ما بیماری‌های قارچی را با جزئیات در بر نمی‌گیرد. تمرکز اغلب بر روی بیماری‌های باکتریایی بوده است».

شکاف در توانایی تشخیصی دو سال پیش در هند آشکار شد زمانی که پزشکان بیماران کووید - ۱۹ را برای مدت طولانی روی استروئیدهای قدرتمند قرار دادند بدون اینکه متوجه شوند که این وضعیت آن‌ها را در معرض موکورمایکوزیس کشنده که به عنوان قارچ سیاه نیز شناخته می‌شود قرار می‌دهد.

استروئیدها سیستم ایمنی را تضعیف می‌کنند که سیستم دفاعی طبیعی بدن ما در برابر عوامل بیماری‌زا است.

دنینگ از دانشگاه منچستر می‌گوید پزشکان بدون تشخیص و آزمایش‌های مناسب به جای داروهای ضد قارچ آنتی بیوتیک تجویز می‌کنند که منجر به مقاومت ضد قارچی می‌شود و درمان پاتوژن‌های قارچی را دشوار می‌سازد.

او می‌افزاید: «یک قارچ پوستی به نام تریکوفیتون به ضد قارچ‌ها مقاوم شده است. ما هم چنین با قارچ Candida auris روبرو شده‌ایم قارچ جدیدی که ۱۵ سال پیش وجود نداشت».

قارچ‌های گیاهی یا حیوانی که انسان را آلوده می‌کنند پدیده‌ای نادر هستند اما غیر معمول نیستند.

دنینگ می‌گوید هر سال ۳ تا ۵ عفونت قارچی جدید در بیماران یافت می‌شود که می‌توان آن‌ها را در گیاهان یا حیوانات ردیابی کرد و افزود که این می‌تواند به دلیل تغییرات آب و هوایی باشد.

در هر زمان، هزاران ذره قارچی یا میکروارگانیسم‌هایی که به نام هاگ شناخته می‌شوند را استنشاق می‌کنیم. اکثر آن‌ها نمی‌توانند در دمای متوسط بدن ما یعنی ۳۷ درجه سانتی گراد زنده بمانند و می‌میرند.

یکی از دلایلی که انگشتان پا و چشم‌های‌مان بیش‌تر به عفونت‌های قارچی مبتلا می‌شوند این است که دمای نسبتا پایین‌تری به ترتیب ۳۲ و ۳۴ درجه دارند. بنابراین، دمای بدن ما بسیاری از قارچ‌ها را از بین می‌برد. دنینگ می‌گوید اما برخی نیز وجود خواهند داشت که با تحمل دمای بالا شروع به افزایش رانش تکاملی می‌کنند و احتمالا منجر به برخی عفونت‌های انسانی اضافی و سایر عفونت‌های پرندگان و پستانداران نیز می‌شود.

نوعی قارچ کشنده صدها گونه وزغ را با حمله به پوست آن‌ها از بین برده و تنفس و شنا را برای آنان دشوار می‌سازد. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها می‌گوید برای انسان‌ها «کاندیدا اوریس» یک عفونت قارچی جریان خون که برای اولین بار در سال ۲۰۰۷ میلادی ظاهر شد به یک تهدید بزرگ تبدیل شده است.

«چاکرابارتی» می‌گوید: «این به سرعت در سراسر جهان گسترش یافته و در حال حاضر یک پاندمی می‌باشد. میزان مرگ و میر آن ۴۰ درصد است و تا به امروز ما از منشاء آن اطلاعی نداریم».

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

تهدید کننده ترین قارچ های بیماری زا معرفی شدند

سازمان بهداشت جهانی گزارشی را منتشر کرده است که در آن اولین لیست پاتوژن های قارچی اولویت دار و خطرناک معرفی شده اند. سازمان بهداشت جهانی به تازگی فهرستی از 19 قارچ بیماری زا که بزرگترین تهدید برای سلامت عمومی هستند را معرفی کرده است.

گفته می شود، فهرست پاتوژن های اولویت قارچی سازمان بهداشت جهانی (FPPL) اولین تلاش جهانی برای اولویت بندی سیستماتیک پاتوژن های قارچی بوده و هدف آن تمرکز و هدایت تحقیقات بیشتر و مداخلات سیاسی برای تقویت پاسخ جهانی به عفونت های قارچی و مقاومت ضد قارچی است. پاتوژن های قارچی تهدیدی بزرگ برای سلامت عمومی هستند، زیرا بیماری های ناشی از این عوامل طی سال های گذشته به طور فزاینده ای رایج شده و در برابر درمان مقاوم می شوند. در حال حاضر تنها چهار دسته از داروهای ضد قارچ در دسترس بوده و نامزدهای کمی مطالعات بالینی وجود دارد که در حال توسعه و تولید هستند. اشکال تهاجمی این عفونت‌ های قارچی اغلب بر افراد شدیداً بیمار و کسانی که بیماری‌ های زمینه ای مرتبط با سیستم ایمنی دارند، دیده می شود. بیماری های قارچی به طور خاص بر بیماری هایی از جمله سرطان، ایدز، بیماری مزمن تنفسی و عفونت سل تاثیر داشته و افراد دریافت کننده پیوند عضو نیز به طور خاص در خطر ابتلا به قارچ ها هستند. مطالعات جدید نشان می دهد که شیوع و دامنه جغرافیایی بیماری های قارچی در سراسر جهان به دلیل گرم شدن کره زمین و افزایش سفر و تجارت بین المللی در حال گسترش است. در طول همه ‌گیری کرونا، بروز عفونت ‌های قارچی مهاجم به طور قابل‌ توجهی در میان بیماران بستری در بیمارستان افزایش یافت. از آنجایی که قارچ ‌هایی که باعث عفونت‌ های رایج مانند برفک دهانی و واژن می شوند، به طور فزاینده ‌ای به درمان مقاوم شده اند، خطرات ایجاد اشکال تهاجمی‌ تر عفونت‌ ها در جمعیت عمومی نیز در حال افزایش است. گفته می ‌شود، مطالعات و پژوهش های مرتبط باعفونت‌های قارچی بودجه و منابع بسیار کمی دریافت می ‌کنند، که این سیاست منجر به کمبود داده‌ های با کیفیت در مورد توزیع بیماری ‌های قارچی و الگوهای مقاومت ضد قارچ می ‌شود. فهرست جدید سازمان بهداشت جهانی بر اساس تأثیر عوامل بیماری ‌زا بر سلامت عمومی و یا خطر مقاومت ضد قارچی در حال ظهور به سه دسته تقسیم می ‌شود :

اولویت بحرانی، بالا و متوسط. قارچ‌ هایی که بیشترین نگرانی را در این فهرست داشته و چهار عامل بیماری ‌زای با اولویت هستند. این موارد عبارتند از:
آسپرژیلوس فومیگاتوس، که عمدتاً ریه ها را تحت تأثیر قرار داده و به طور فزاینده ای در برابر داروهای آزول (گروهی از ضد قارچ ها) مقاوم شده اند. عفونت های ناشی از سویه های مقاوم به آزول باعث مرگ 47 تا 88 درصد بیماران مبتلا می شود.
آلبیکنس می تواند باعث عفونت های تهاجمی، به طور معمول در بیماران آسیب پذیر شود و 20 تا 50 درصد از افرادی را که تحت تاثیر قرار می دهد، می کشد.
کریپتوکوکوس نئوفورمانس تمایل به آلوده کردن مغز به ویژه در افراد دارای نقص سیستم ایمنی دارد. این قارچ، عامل خطر اصلی بیماران مبتلا به ایدز در سراسر جهان بوده و یکی از قاتل های اصلی در این گروه جمعیتی است.
قارچ موسوم به اوریس یک پاتوژن جدید است. این دارو به اکثر داروهای ضد قارچ مقاوم بوده و یک چالش بزرگ درمانی برای بیمارستان ها ایجاد کرده است. این قارچ از نظر محیطی به قدری مقاوم است که بخش های آلوده شده درمانی ممکن است با هدف جلوگیری از انتقال این قارچ بین بیماران برای مدت طولانی بسته شوند.
گزارش سازمان بهداشت جهانی بر استراتژی‌ هایی برای سیاست ‌گذاران، متخصصان بهداشت عمومی و سایر ذینفعان تأکید و اعلام می کند این سیاست ها که با هدف ایجاد شواهد و بهبود پاسخ به این عوامل بیماری ‌زای اولویت ‌دار قارچی است، باید به طور جدی دنبال شوند.اقدامات اولیه توصیه شده توسط سازمان بهداشت جهانی شامل تقویت ظرفیت آزمایشگاهی و نظارت متمرکز، سرمایه گذاری های پایدار در تحقیق، توسعه و نوآوری و افزایش مداخلات بهداشت عمومی برای پیشگیری و کنترل است.

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

کلستریدیوم تتانی این یک باکتری گرم مثبت است که به عنوان عامل بیماری کزاز شناخته شده است. اولین کسی که باکتریها را در فرهنگ جدا کرد ، پزشک ژاپنی و باکتری شناس کیتاساتو شیباسبورو بود.

بعداً مشخص شد که این باکتری از طریق یک نوروتوکسین بسیار قدرتمند که مستقیماً به پایانه های عصبی سلول های عصبی حمله می کند ، اثر خود را اعمال می کند.

بعداً ، توکسوئید کزاز ایجاد شد که به عنوان واکسن مورد استفاده قرار می گیرد ، زیرا ایمنی فعال در برابر باکتری را برای فرد تلقیح شده فراهم می کند.

کلستریدیوم تتانی این یک باکتری است که عمدتا در خاک و در مکانهایی با بهداشت ضعیف زندگی می کند ، بنابراین انجام اقدامات مراقبتی مربوطه از اهمیت حیاتی برخوردار است تا خطر ورود باکتری به جریان خون وجود نداشته باشد.

کزاز از دوران باستان بیماری شناخته شده ای بوده است. حتی اعتقاد بر این است که این دکتر بقراط بود که اولین علائم این آسیب شناسی را توصیف کرد. در طول تاریخ ، تعداد زیادی از موارد این بیماری با علائم مشخصه آن مشخص شده است: اسپاسم و سفتی عضلات.

در حال حاضر ، واکسن کزاز بخشی از برنامه واکسیناسیون برای همه نوزادان است. با این کار ، آنچه در پی آن است کاهش شیوع و بروز کزاز است. خوشبختانه کم کم بیماری کنترل شده و فراوانی آن به اندازه 30 سال پیش نیست.

طبقه بندی

طبقه بندی طبقه بندی از کلستریدیوم تتانی بعدی است:

دامنه: باکتری

بخش: تصدیق ها

کلاس: کلستریدیا

سفارش: کلستریدیال

خانواده: کلستریدیاسه

جنسیت: کلستریدیوم

گونه ها:کلستریدیوم تتانی

مرفولوژی

کلستریدیوم تتانی این باکتری است که به شکل باسیل نازک و با عرض 0.3-2 میکرون و طول 1.5-2 میکرون است. آنها در طی فرآیند بلوغ ، یک هاگ واقع در انتها ، بزرگتر از باسیل ، تولید می کنند که به آن ظاهر "چوب طبل" مشخص می دهد.

توسط دیواره سلولی احاطه شده است که شامل یک لایه ضخیم متشکل از پپتیدو گلیکان و همچنین یک غشا inner داخلی است. در سطح سلول آنها تاژک های اطراف دهان را نشان می دهند ، که به تحرک کمک می کند ، اگرچه برخی از سویه ها بی حرکت هستند.

کلنی های کوچک در فرهنگ ها دیده می شوند که هاله همولیز ضعیفی در اطراف آنها وجود دارد. رنگ آنها مایل به خاکستری ، شفاف و لبه های نامنظم است.

خصوصیات عمومی

گرم مثبت است

کلستریدیوم تتانی این یک باکتری است که در گروه گرم مثبت قرار دارد. این به لطف لایه ضخیم پپتیدوژین ، ترکیبی است که مولکولهای رنگ را به دام می اندازد و آنها را نگه می دارد. به همین دلیل ، سلولهای باکتریایی رنگ بنفش مشخصه این نوع باکتریها را بدست می آورند.

آندوسپورها را تشکیل دهید

هاگ تولید شده توسط کلستریدیوم تتانی آنها در انتهای انتهایی باکتری رشد می کنند و قطر آنها از عرض باکتری بیشتر است. این هاگ در برابر گرما بسیار مقاوم هستند. اینها می توانند حدود 40 سال در حالت پنهان در خاک باقی بمانند و ظرفیت عفونی آنها را حفظ کنند.

سخت بی هوازی است

این باکتری برای هیچ یک از فرآیندهای متابولیکی خود به اکسیژن نیاز ندارد ، زیرا می تواند از انواع دیگر عناصر یا ترکیبات استفاده کند. این عنصر برای باکتری ها سمی است. این فقط در غیاب کامل این عنصر شیمیایی ایجاد می شود.

شرایط رشد

از جمله نیازهایی که این باکتری باید ایجاد و رشد کند ، درجه حرارت متوسط ​​37 درجه سانتی گراد و همچنین سطح PH تقریبی بین 7 تا 7.5 است. علاوه بر این شما به مقدار زیادی آمینو اسید و ویتامین نیاز دارید.

یک اکسوتوکسین تولید می کند

کلستریدیوم تتانی نوروتوکسین تولید می کند که به عنوان تتانوسپامین شناخته می شود. این سم یک پپتید است که در سطح سلولهای اصلی سیستم عصبی ، نورون ها عمل می کند و مانع از آزاد شدن برخی انتقال دهنده های عصبی می شود.

همچنین سم دیگری به نام تتانولیزین تولید می کند. این سم هنوز در دست مطالعه است ، زیرا اثر آن بر میزبان هنوز روشن نشده است. توسط کلسترول سرم و اکسیژن مهار می شود.

بیماری زا است

این باکتری یک پاتوژن شناخته شده است که مسئول ایجاد کزاز در انسان است. این یک بیماری است که علاوه بر سفتی باعث ایجاد اسپاسم عضلانی و انقباضات شدید می شود.

این باکتری از طریق ورود اسپور به بدن آلوده می شود. در داخل ، هاگ جوانه زده و شروع به ویران کردن سیستم عصبی خودمختار می کنند.

زیستگاه

این باکتری ، هم به صورت رویشی و هم به صورت اسپور ، عمدتا در مناطق گرم و مرطوب و همچنین در دستگاه گوارش و مدفوع حیوانات مختلف مانند اسب ، گوسفند و سگ یافت می شود. این باکتری به طور کلی در مکان های کثیف یافت می شود.

متابولیسم

کلستریدیوم تتانی نمی تواند کربوهیدرات ها را تخمیر کند. برعکس ، اگر می توانید فرآیند تخمیر چند آمینو اسید را انجام دهید ، یعنی: آسپارتات ، گلوتامات ، هیستیدین و فنیل آلانین.

ایندول مثبت است

کلستریدیوم تتانی گروهی از آنزیم های معروف به تریپتوفانازها را سنتز می کند. این آنزیم ها بر روی آمینو اسید تریپتوفان عمل می کنند و گروه ایندول را که بخشی از ساختار آن است ، می شکنند. به همین دلیل است کلستریدیوم تتانی به عنوان ایندول مثبت طبقه بندی می شود. این عمل باعث تمایز آن از سایر باکتری ها می شود.

کاتالاز منفی است

این باکتری آنزیم کاتالاز را سنتز نمی کند ، به همین دلیل نمی تواند باعث تقسیم مولکول پراکسید هیدروژن (H2O2) به آب و اکسیژن شود. این یک ویژگی مهم است که در سطح آزمایشگاه برای شناسایی و تمایز باکتری ها عمل می کند.

ژلاتین را هیدرولیز می کند

این باکتری توانایی سنتز آنزیم های معروف به ژلاتینازها را دارد. این گروه از آنزیم ها باعث مایع شدن ژلاتین می شوند. وقتی این باکتری در یک فرهنگ باشد ، یک هاله شفاف در اطراف آن دیده می شود. این یک نشانه صریح است که هیدرولیز ژلاتین رخ داده است.

بیماری زایی

این باکتری است که دارای یک مخزن و میزبان است. در حالت اول ، انسان همراه با سایر پستانداران مخازن آن است. در حالی که میزبان ها: انسان ، اسب ، پرندگان ، گربه سانان ، نخستی ها و جوندگان و غیره هستند.

هاگ باکتری ها از طریق زخم باز یا آسیب به بدن وارد می شوند. در داخل بدن ، در سلولهای مرده ، به محیط بی هوازی مورد نیاز اسپورها برای جوانه زدن می رسد.

هنگامی که اسپورها جوانه می زنند ، آنها شروع به سنتز و آزادسازی تتانوسپامین می کنند ، که سم آن شناخته شده است و مسئول ایجاد کزاز است.

نوروتوکسین ترشح شده توسط کلستریدیوم تتانی به نخاع می رسد و در آنجا عمل می کند. در اینجا ، سم در فضای سیناپسی نورون ها مداخله می کند و از آزاد شدن انتقال دهنده های عصبی جلوگیری می کند. این باعث می شود عضلات بسیار دردناک و شدید شوند.

عوامل خطر

عوامل خطر آن خصوصیات ، آداب و رسوم یا شرایطی است که احتمال ابتلا به هر گونه آسیب شناسی را افزایش می دهد. در شرایطی که کلستریدیوم تتانی، عوامل خطر شما به شرح زیر است:

• نداشتن برنامه کامل واکسیناسیون با تقویت کننده های مربوطه.
• برخی از آسیب های عمیق که به درستی تمیز نمی شوند
• مصرف دارو از طریق وریدی
• زخم پا آلوده
• زخم های جراحی
• عفونت های دندانی

علائم

از جمله مشخص ترین و بارزترین علائم کزاز می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• تعرق مفرط
• افزایش ترشح بزاقی
• تب شدید
• مشکل در بلع (بلع)
• سفتی و اسپاسم خاصی در عضلات مختلف ، خصوصاً عضلات فک.
• سفتی عضلات گردن
• تاکی کاردی
• فشار خون بالا
• سفتی عضلات شکم.
• تحریک پذیری
• ناتوانی در کنترل اسفنکترهای مقعدی و مجاری ادراری

تشخیص

تشخیص این آسیب شناسی عملاً در مشاهده تصویر بالینی توسط پزشک ادغام می شود. به همین ترتیب ، باید به تاریخچه بیمار بپردازد: دریافت تقویت کننده های واکسن توکسوئید و سن وی عناصر مهمی هستند که باید مورد توجه قرار گیرند.

تلاش برای رشد باکتری ها از نمونه های گرفته شده از ضایعه ، عملاً بی فایده است ، زیرا نتایج قطعی بدست نمی آید. به طور کلی ، یک پزشک متخصص با مشاهده علائم و بازجویی صحیح ، می تواند بدون هیچ گونه خطایی به تشخیص آسیب شناسی برسد.

این مهم است ، هرچه زودتر کزاز تشخیص داده شود ، می توان اقدامات سریع تری انجام داد و شانس زنده ماندن برای بیمار بیشتر است.

رفتار

برای کزاز درمان خاصی وجود ندارد. با این وجود ، یک سری هشدارها و توصیه ها وجود دارد که در صورت مشکوک شدن به عفونت احتمالی ، باید رعایت شود. از جمله این موارد:

• مراقبت از زخم: شستشوی عمیق و سیستماتیک زخم باید انجام شود ، مقدار زیادی آب تمیز و بقایای بافت مرده باید برداشته شود و خون به محل رسیده و اکسیژن تأمین شود. به این ترتیب از محیط مناسب برای تکثیر باکتری ها جلوگیری می شود.
• تأمین دارو: از جمله داروهایی که پزشک می تواند برای بیمار انتخاب کند عبارتند از: آنتی بیوتیک ها ، آنتی توکسین کزاز ، واکسن و برخی داروهای آرامبخش. البته این به معیارهای پزشک و خصوصیات هر مورد خاص بستگی خواهد داشت.
• انزوا در بخش مراقبت های ویژه: به دلیل اثرات کشنده این آسیب شناسی بر روی بدن ، بیمار ممکن است در مراقبت های ویژه به بیمارستان بستری شود. این کار برای رفع پیامدهای بالقوه کشنده مانند درگیری عضلات تنفسی انجام می شود.

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ریشه ی بیماری لکه برگی آلترناریایی برگرفته از ریشه ( Alternus ) به معنی ( متغیر، تغییرات پی در پی ) که اشاره به زنجیره ای از اسپورهای متناوب آن دارد و این خصوصیت، ویژگی بارز این جنس می باشد. جنس Alternaria در سال ۱۸۱۶ توسط Nees و با گونه تیپ A. tenuis معرفی و توصیف گردید. گونه های آلترناریا و جنس های مشابه آنNimbya  ،  Ulocladium، Stemphylium و Embellisia بیشتر به صورت غیر جنسی دیده می شوند و فرم جنسی آن ها کمتر تشکیل می شود. به همین دلیل، تاکسونومی و شناسایی این قارچ ها بر پایه فرم غیر جنسی آنها پایه ریزی شده است. گونه های Alternaria و جنس های مشابه عمدتا ساپروفیت هستند، با این وجود برخی از گونه ها قابلیت بیماری زایی کسب کرده و سبب ایجاد بیماری در طیف وسیعی از میزبان ها می شوند. گونه های بیماری زای گیاهی این جنس ها، سبب بیماری های مهمی مثل شانکر ساقه، سوختگی برگ و لکه برگی روی تعداد زیادی از گیاهان مهم زراعی و باغی می شوند. گونه های آلترناریا بخش مهمی از فلور قارچی موجود در محیط هستند که در همه جا بویژه در هوا، خاک، آب و ترکیبات آلی در حال فساد یافت می شوند. از نظر پزشکی این قارچ ها به عنوان یکی از شایع ترین عوامل ایجاد کننده آلرژی در انسان مطرح بوده و ارتباط نزدیکی با ایجاد آسم و انواع دیگر ازدیاد حساسیت در انسان دارند.ویژگی های میکروسکوپیکنیدی های بزرگ ( توتی شکل) چندسلولی، با دیواره ی صاف یا خاردار، زنجیروار به دنبال هم قرار گرفته است و دارای دیواره های طولی و عرضی(Dichtyoconidia) می باشند. جوان ترین کنیدی در انتهای زنجیره واقع شده است (آکروپتال). کنیدی از طریق دیواره داخلی سلول کنیدی زا ایجاد می شود و گاهی از طریق دیواره های عرضی کنیدی ها بوجود می آید.کنیدیوفورها ساده یا منشعب و تیره رنگ می باشند.به طورکلی قارچ های کپکی از نظر کنیدی زایی به دو گروه کنیدی زایی به فرم بیسی پتال (Basipetal) و کنیدی زایی به فرم آکروپتال (Acropetal) تقسیم بندی می شوند. در فرم بیسی پتال جوان ترین کنیدی در بیس یا پایه قرار می گیرد در حالی که در فرم آکروپتال جوان ترین کنیدی در قسمت راس یا سر قرار می گیرد. بیسی پتال مانند قرچ آسپرژیلوس و پنی سیلیوم و فرم آکروپتال مانند: قارچ های آلترناریا و کلادوسپوریوم.مشخصات ماکروسکوپی یا مورفولوژی کلنی آلترناریا: کلنی به رنگ سفید، خاکستری، قهوه ای، سبز مایل بهسیاه و یا کرکی دیده می شود. رنگ پشت کلنی معمولا قهوه ای مایل به سیاه است بیماری های آلترناریایی :بیماری های ناشی از  Alternaria از متداول ترین بیماری های گیاهان متعدد در سرتاسر دنیاست. این بیماری روی برگ، ساقه، گل و میوه گیاهان یک ساله به ویژه سبزی ها، زینتی ها و درختانی مانند مرکبات و سیب اثر می کنند. خسارت هایی که بر اثر آلترناریاهای مختلف روی میزبان ها ایجاد می شود، بالاترین جایگاه را بین هر یک از بیماری ها دارد.نشانه های بیماری آلترناریایی :بیماری های آلترناریایی معمولا به صورت لکه برگی و بلایت ظاهر می شوند اما ممکن است از پا افتادگی گیاهچه، پوسیدگی ساقه و غده و میوه را نیز تولید کنند. لکه برگی ها معمولا قهوه ای تیره تا سیاه هستند، اغلب زیادند و بزرگ می شوند و معمولا به صورت دوایر متحدالمرکز گسترش می یابند، شبیه هدف در تیر اندازی. در این بیماری لکه‌های موجدار روی برگ گیاه ایجاد می‌شود اما تنها با این فاکتور نمی‌توان بیماری را شناخت. برگ های پیر پایین ابتدا آلوده می شوند اما بیماری به طرف بالا توسعه می یابد و باعث می شود برگ های آلوده زرد، پیر، خشک و آویزان شده یا بریزند.نشانه های آلترناریا روی ساقه :لکه های تشکیل شده روی ساقه گیاهچه ها شانکر به وجود می آورند که گسترش یافته، دور ساقه را گرفته و کلا آن را از بین می برند. این گونه شانکرها و لکه های فرو رفته روی ساقه گوجه فرنگی به وضوح قابلرویت استنشانه های آلترناریا روی اندام های زیر زمینی :در اندام های زیرزمینی، مانند غده های سیب زمینی، لکه های تیره ی کمی فرورفته تولید می شود که امکان دارد تا قط ۲ سانتی متر و عمق ۵ تا ۶ میلی متر برسد.نشانه های آلترناریا روی میوه :آلترناریا ممکن است میوه برخی از میزبان ها را مقارن رسیدن و نزدیک به گلگاه در برخی دیگر نزدیک به دم یا نقاط دیگر، از طریق زخم آلوده کند. لکه ها ممکن است کوچک، بزرگ و یا فرورفته باشند و تمام میوه را در بر بگیرند. همچنین امکان دارد لکه ها چرمی و دارای لایه ای سطحی به رنگ سیاه و مخملی حاصل از رشد کنیدی و کنیدیوفورهای قارچ باشد. در برخی از میوه ها مانند مرکبات و گوجه فرنگی، لکه های کوچک در سطح ممکن است نشانه ای از توسعه آلودگی در داخل میوه باشد.  راه های توسعه قارچ آلترناریا :گونه های بیماریزای آلترناریا به صورت میسلیوم یا کنیدی در بقایای آلوده ی گیاهی یا درون یا روی بذر زمستان گذرانی می کنند. چناچه قارچ با بذر منتقل شود ممکن است بعد از سبز شدن بذر، به گیاهچه ها حمله کند. کنیدی ها به طور مستقیم از طریق زخم به بافت های حساس رخنه کرده و تولید میسلیوم و کنیدی های جدید کرده که این کنیدی ها از طریق باد یا ترشحات باران به روی سایر گیاهان انتقال می یابند.نحوه مبارزه با قارچ آلترناریا :بیماری های حاصل از آلترناریا عمدتا با استفاده از ارقام مقاوم، بذر عاری از بیماری یا تیمار شده و سمپاشی با قارچ کش های مناسب مانند داکونیل کنترل می شوند. کودهای نیتروژنی معمولا میزان آلودگی به بیماری های آلترناریایی را کاهش می دهند. تناوب زراعی، حذف و سوزاندن بقایای گیاهی و ریشه کنی علف های هرز میزبان به کاهش اینوکلوم اولیه برای پیشگیری از آلودگی در محصولاتی که در کشت بعدی قرار می گیرند، کمک خواهد کرد.
موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

 

موکورمایکوزیس یک عفونت قارچی جدی اما نادر است که توسط گروهی از کپک‌ها به نام موکورمیست ایجاد می‌شود.
این قارچ‌ها در تمام کره ی زمین وجود دارند اما زیستگاه ویژه ی آن‌ها در خاک و در مواد آلی پوسیده‌، مانند برگ‌، کمپوست یا چوب پوسیده و فضولات حیوانات است.
رشد این قارچ‌ها در تابستان و پاییز بیشتر از زمستان یا بهار است.
تماس با اسپورهای این قارچ سبب بروز بیماری می‌شود این تماس می‌تواند به صورت پوستی یا ریوی باشد .
به عنوان مثال‌، اشکال ریوی یا سینوسی عفونت می‌تواند پس از تنفس اسپور در‌ هاگ این قارچ ایجاد شود.
این اشکال موکورمایکوزیس معمولاً در افرادی رخ می‌دهد که دارای بیماری بوده یا داروهایی مصرف می‌کنند که توانایی بدن در مبارزه با میکروب‌ها و بیماری‌ها را کاهش می‌دهد مثل افرادی که تحت پیوند عضو یا سلول‌های بنیادی قرار گرفته اند.
در اشکال پوستی پس از ورود قارچ به پوست از طریق بریدگی‌، تراشیدن‌، سوختگی یا نوع دیگر از آسیب پوستی‌، موکورمایکوزیس ایجاد می‌شود.

انواع بیماری

پنج فرم بالینی عمده موکورمایکوزیس وجود دارد.
از این تعداد‌، عفونت‌های مغزی و ریوی شایع ترین فرم بیماری هستند.

1. موکورمایکوزیس رینوسرکبرال (عفونت سینوسی و مغزی)

محل عفونت در سینوس‌ها است که می‌تواند به مغز گسترش یابد.
این شکل از موکورمیکوز در افرادی که دیابت کنترل نشده دارند و در افرادی که پیوند کلیه انجام داده اند بیشتر دیده می‌شود.

در این تصویر، اسکن سر و صورت فرد مبتلا را مشاهده می کنید. همانطور که در شکل مشهود است، اختلال بینایی از جمله شایع ترین علائم این نوع از این بیماری است.

2. موکورمایکوزیس ریوی

متداول ترین نوع موکورمیکوز در افراد مبتلا به سرطان و در افرادی است که پیوند عضو یا پیوند سلول بنیادی انجام داده اند.
به طور کلی در بیماران مبتلا به بدخیمی خونی یا نوتروپنی عمیق رخ می دهد.

اسکن ریه ی فرد مبتلا به موکورمایکوزیس ریوی توده نشان داده شده با فلش های زرد رنگ، رشد قارچ در بافت ریه را نشان می دهد.

۳. موکورمایکوزیس پوستی

پس از ورود قارچ‌ها به بدن از طریق آسیب پوستی (به عنوان مثال‌، پس از جراحی‌، سوختگی یا آسیب‌های پوستی دیگر) رخ می‌دهد.
این نوع از بیماری رایج ترین شکل موکورمایکوزیس در میان افرادی است که سیستم ایمنی مناسبی ندارند.
ممکن است اولیه یا ثانویه باشد.
عفونت اولیه معمولاً به دلیل تلقیح مستقیم قارچ در پوست آسیب دیده ایجاد می‌شود و اغلب در بیماران با سوختگی یا اشکال دیگر از آسیب موضعی پوست دیده می‌شود و می‌تواند در بیمارانی رخ دهد که سیستم ایمنی آن‌ها سرکوب شده است.
عفونت جلدی ثانویه به طور کلی زمانی مشاهده می‌شود که پاتوژن گسترش یابد.

4. موکورمایکوزیس گوارشی

کمتر از سایر اشکال بالینی شایع است و اعتقاد بر این است که از بلع موجود زنده حاصل می‌شود.
به طور معمول در بیماران دچار سو تغذیه یا نوزادان نارس اتفاق می‌افتد.
معده و روده بزرگ بیشتر تحت تأثیر قرار می‌گیرند.
این نوع از بیماری  شایعترین فرم موکورمایکوزیس در نوزادان است و تشخیص آن تا حدی چالش برانگیز است زیرا شباهت زیادی با انترکولیت نوزادان دارد.

5. موکورمایکوزیس منتشر

هنگامی‌رخ می‌دهد که عفونت از طریق جریان خون گسترش یافته و قسمت دیگری از بدن را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
این عفونت به طور معمول مغز را تحت تأثیر قرار می‌دهد‌، اما می‌تواند اعضای دیگر مانند طحال‌، قلب و پوست را نیز تحت تأثیر قرار دهد.

 

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

انواع عفونت‌های قارچی پوست

---

 

انواع مختلفی از عفونت‌های قارچی پوست وجود دارد که نیاز به معالجه توسط یک پزشک یا سایر متخصصان مراقبت‌های بهداشتی دارند. موارد زیر شایع‌ترین انواع این قارچ‌ها هستند.

• عفونت‌های تینه‌آ
• تینه‌آ ورسیکالر

عفونت‌های تینه‌آ

عفونت قارچی هر بخش از بدن توسط قارچ به خصوصی ایجاد می‌شود. این مشکل ناشی از یک عفونت قارچی است (نه یک کرم). به  قارچ‌هایی که روی پوست، مو و ناخن زندگی می‌کنند درماتوفیت گفته می‌شود. عفونت‌های پوست سر، دست‌ها، پاها، صورت و تنه، که پزشکان آن به آن‌ها عفونت‌های تینه‌آ نیز می‌گویند، دارای شکل حلقوی، رنگ قرمز و لکه‌های خشک پوسته پوسته‌ای با مراکز بدون مو هستند.‌ عموماً به عفونت‌های تینه‌آی مچ پاها، ناخن‌ها و اندام‌ها تناسلی «عفونت قارچی» گفته نمی‌شود، زیرا گاهی اوقات این عفونت‌ها حلقوی شکل نیستند. افرادی که دارای شرایط زیر هستند در خطر بالاتری برای ابتلا به عفونت قارچی و سایر عفونت‌های تینه‌آ قرار دارند:

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

قارچ گانودرما در حدود ۴۰۰ جزو زیست‌فعال دارد که خواصش از آن‌ها نشأت می‌گیرد و از طرفی تأثیر مصرف اشکال مختلف قارچ گانودرما در مطالعات مختلف انسانی و جانوری مورد بررسی قرار گرفته است.

 قارچ گانودرما از جمله قارچ های مفیدی است که برای آن هزار و یک خاصیت ذکر شده ، از تقویت دستگاه ایمنی با تقویت گلبول‌های سفید خون تا کاهش اندازه و تعداد تومور‌ها در برخی سرطان‌ها و ... از این رو بسیاری از افراد و محققین خواص قهوه این قارچ را کمتر از خود آن ندانسته و مصرف آن را پیشنهاد می کنند

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

قارچ گانودرما نوعی قارچ است که در مناطق گرم و مرطوب آسیا می‌روید. این قارچ هزاران سال است که عضو ثابت طب شرقی است.

 

با اینکه بیشتر افراد این قارچ را به‌شکل تازه مصرف می‌کنند، ولی مصرف اَشکال دیگر آن به شکل پودر یا عصاره‌ٔ محتوی مولکول‌های خاص نیز رایج است. این قارچ ۴۰۰ جزء زیست‌فعال دارد که خواصش از آنها نشئت می‌گیرد. تأثیر مصرف اَشکال مختلف قارچ گانودرما در مطالعات مختلف انسانی و جانوری مورد بررسی قرار گرفته است. برخی از خواص این قارچ در این مطالعات مشخص شده‌اند و برای اثبات قطعی برخی دیگر از خواص آن به مطالعات بیشتری نیاز است.

قارچ گانودرما در مناطق گرم و مرطوب می روید و در طب سنتی شرقی جایگاه ویژه ای دارد.
خواص قارچ گانودرما
۱. تقویت دستگاه ایمنی

یکی از مهمترین خواص قارچ گانودرما، تقویت دستگاه ایمنی است. درحالی‌که برخی جزئیات هنوز قطعی نیستند، مطالعات درون‌کشتگاهی نشان می‌دهند که قارچ گانودرما می‌تواند بر ژن‌های گلبول‌های سفید خون تأثیر بگذارد. گلبول‌های سفید خون نقش مهمی در دستگاه ایمنی برعهده دارند. علاوه ‌بر ‌این برخی مطالعات نشان داده‌اند که برخی از اشکال قارچ گانودرما ممکن است مسیر التهاب را در گلبول‌های سفید خون تغییر بدهد.

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

قارچ هیستوپلاسما ( Histoplasma )

قارچ هیستوپلاسما یک قارچ دوشکلی حرارتی خاکزی می باشد. در بافت انسان و حیوان به فرم سلولهای مخمری جوانه دار دیده می شود. تاکنون سه واریته از این ارگانیسم شناسایی شده است که عبارتند از: واریته کپسولاتوم (H.capsulatum) ، واریته دوبویزی (H.duboisii) و واریته فارسیمینوزوم (H.farciminosum). واریته دوبویزی عامل هیستوپلاسموزیس در افریقا می باشد. فرم کپکی دو واریته از یکدیگر قابل افتراق نیستند، اما فرم انگلی آنها متفاوت است بطوریکه مخمرهای بافتی واریته دوبویزی بزرگتر و دیواره ضخیم تری نسبت به واریته کپسولاتوم دارند.زیستگاه اصلی ارگانیسم خاک می باشد و بیشتر در خاکهای آلوده به فضولات پرندگان و خفاش یافت می شود. برخلاف خفاش ها، پرندگان با هیستوپلاسما عفونی نمی شوند و مدفوع پرندگان بعنوان ماده مغذی برای ارگانیسم های موجود در خاک مطرح است.نمونه های خاک آلوده به فضولات پرندگان حداقل بمدت 10 سال نسبت به این قارچ آلوده می مانند. خفاشها قادرند ارگانیسم را با مدفوع خود دفع کنند و بدین ترتیب در انتشار ارگانیسم به نواحی دورتر تأثیرگذار هستند.

 

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

جلسه اول

مراقبت هاي بهداشتي در آزمايشگاه قارچ شناسي:

1-در آزمايشگاه هاي قارچ شناسي حتما از روپوش استفاده كنيد

2-اگر خراشي بر روي دست خود داريد حتما قبل از ورود به آزمايشگاه با چسب زخم يا دستكش آن را بپوشانيد

3-در كار آزمايشگاه شتاب زدگي ممنوع

4-از رفت و آمدهاي بي مورد در فضاي آزمايشگاه جلوگيري شود

5-چنانچه در هنگام كار لوله كشت روي زمين افتاد حتما مسئول آزمايشگاه را خبر كرده يا خودتان با استفاده از محلول ضد

عفوني كننده محل آلوده را ضد عفوني كني محلولهاي ضد عفوني كننده شامل الكل 70-90% محلول فرمالدئيد كه فرمالين

8%در الكل70% فنل 5% ويسكودين5% هيپوكلريت5%

6-چنانچه دست آلوده به عناصر قارچي شد بلافاصله با آب و صابون شسته شود استفاده از الكل ايزوپروپيل70%نيز ميتواند

مناسب باشد

7-در آزمايشگاه قارچ شناسي ميبايست رطوبت كافي و دما ثابت باشد

8-هواي موجود در ازمايشگاه بايد ساكن باشد تا از پراكندگي عناصر قارچي جلوگيري به عمل آيد

9-يكسري از عناصر قارچي هستند كه از طريق دستگاه تنفسي آلودگي ايجاد ميكنند هنگام كار كردن با آنها بايد از هود

(safly cabinet) استفادهشود يا از ماسك

10-در آزمايشگاه قارچ شناسي محيطهاي كشت مورد استفاده و مواد آلوده قبل از دور ريختن حتما بايد استريل شوند اين

استريل شدن توسط اتوكلاو (با حرارت مرطوب و بخار آب استريل ميكند) انجام ميشود

 

جلسه دوم


نمونه برداري از ضايعات قارچي پوست

معمولا محيط هاي كشت قارچ شناسي را داخل پليت يا لوله ميريزند محيط هاي كشتي كه داخل لوله تهيه ميشوند نسبت به پليت بهترند زيرا 1- حمل و نقل لوله راحت تر از پليت است 2- امكان انتشار آلودگي در پليت

بيشتر از لوله ميباشد

اساس كار در آزمايشگاه قارچ شناسي دقت در بدست آوردن نمونه كافي و صحيح مي باشد كه جهت تشخيص بيما ري هاي قارچي به كار ميرود

در هر صورت در آزمايشگاه پزشكي نمونه مناسب پيدا كردن بسيار مهم است

نمونه هايي كه براي آزمايشگاه قارچ شناسي ارسال ميشود به سه دسته تقسيم ميشوند :

1- نمونه هاي جلدي(پوست -مو- ناخن)

2- زير جلدي

3-احشايي -ادرار-خون-بزاق-خلط-مايع مغزي نخاعي(csf)


نكته: يكسري از نمونه هاي احشايي به طور طبيعي فاقد ميكروارگانيسم هستند مثل خون يا مايع مغزي نخاعي اما ساير نمونه هاي احشايي داراي ميكروارگانيسمند


در اين جلسه نمونه گيري از ضايعات پوست رو براتون توضيح ميدم:


قبل از نمونه برداري بيمار حداقل 48 ساعت نبايد حمام رفته باشد و از داروهاي ضد قارچي هم نبايد استفاده كرده باشد تا نتيجه اي كه از كشت بدست مي آيد نتيجه صحيحي باشد .

ضايعه بايد تازه و فعال باشد و. در ابتدا با الكل 70% ضد عفوني شود

پس از ضد عفوني كردن محل بايد با گاز استريل خشك شود

نمونه گيري از حاشيه فعال ضايعات و توسط لبه تيز اسكالپل (تيغ جراحي)(بيسوري) كه استريل هست صورت ميگيرد

نمونه ها بر روي لام يا داخل پليت قرار ميكيرند

در ضايعات وزيكول دار پس از برداشتن پوسته سطحي از درون وزيكول نمونه برداري ميگيرد

در مواقعي كه ضايعه مرطوب ميباشد و دردناك ميباشد از سو آپ استريل براي نمونه گيري استفاده ميشود (شبيه به گوش پاك كن)

 

جلسه سوم


نمونه برداري از موي آلوده به قارچ



ابتدا با استفاده از قيچي استريل موهاي نواحي آسيب ديده را كوتاه ميكنند سپس با استفاده ار لامپ وود (اشعه UV از خود آزاد ميكند) موهاي فلورسانس دار را مشخص ميكنند

كه به رنگه زرد يا سبز هستن (برخي از قارچها خاصيته فلورسانس داشته در مقابل اشعه uv از خود نوره سبز ميدهند) سپس اين موها را كه شكسته و تغيير رنگ داده اند را

انتخاب كرده و با استفاده از موچين از ته ميكنيم موهايه آلوده اغلب در فوليكول سست ميباشند و با موچين به راحتي كنده ميشوند . برداشت مو بايد از چندين نقطه ي و به مقدار

زياد همرا با مقداري پوسته صورت گيرد . موهاي جمع آوري شده را داخل پاكت كاغذي (نايلوني) به ابعاد 6در 4 يا بين دو لام قرار داده با ذكر مشخصات بيمار به آزمايشگاه ارسال

ميكنند يكي ديگر از روشهاي نمونه گيري از مو كه در دختر بچه ها يا گربه باب است روش هير براشينگ ميباشد (hair brushing) كه با استفاده از برس يا مسواك تمامي موي سر

را برس كشيده و سپس برس را در داخل پليت استريل تكان ميدهند تا موها و مقداري پوسته ي سر از برس جدا شده و بدست آيد

جلسه چهارم

نمونه برداري از ناخن آلوده

جمع آوري نمونه ناخن به مراتب دشوارتر از نمونه پوست و مو ميباشد براي اين كار ابتدا ناخن را از نظر ضخامت و رنگ بررسي ميكنند ناخن هاي با حالت گچي ،شيار دار ، نقطه نقطه را انتخاب نموده سپس با پارچه ي سفيد و تميز آغشته به الكل 70% ناخن را خوب تميز ميكنند تا قارچ هاي ساپروفيت و باكتري هاي احتمالي حذف شوند سپس ناخن را با استفاده از ناخن گير هاي مخصوص تا مرز ناحيه سالم كوتاه ميكنند . سپس با استفاده از اسكالپل (تيغ جراحي) تيز ناخن و ضوائد آن را از قسمت بستر ميتراشند . اولين تراش را دور ريخته بقيه را جهت بررسي ميكروسكوپي و كشت به مقدار كافي جمع آوري ميكنند .
نكته: هر چقدر برداشت عمقي تر و نزديك به بافت زير ناخن باشد نتيجه بهتري ميدهد.
در ضايعات چرك دار و متورم با استفاده از سو آپ استريل از چرك و بافت اطراف ناخن برداشت ميشود و جهت تهيه گسترش بر روي لام (اسمير) و همچنين جهت كشت روي محيط به كار ميرود
نمونه ناخن را به مدت 24 الي 48 ساعت در محلول پتاس قرار ميدهند تا شفاف شود سپس به جست و جوي عناصر قارچي در آن ميپردازند (شفاف سازي)
نكته: در كليه مراحل نمونه برداري از ناخن ميبايست كاغذي آغشته به محلول ضد عفوني كننده زير دست يا پاي بيمار قرار گيرد تا از پخش شدن عناصر قارچي در آزمايشگاه جلوگيري به عمل آيد.

 

جلسه پنجم

نمونه برداري قارچي زير جلدي

نمونه گيري حتما قبل از درمان بايد صورت گيرد بايد سعي نمود از قسمت هاي زيرين ضايعه برداشت انجام شود در ضايعات خشك مواد چركي را بايد

بيوپسي(برداشت بافت زنده) نمود و مواد بيوپسي شده را بين گاز استريل آغشته به سرم فيزيولوژي در داخل پليت استريل قرار داد و فوري آزمايش

نمود.

در هنگام برداشت از آبسه ميبايست آبسه ي مسدودي را انتخاب كرده و پس از ضد عفوني كردن با سرنگ استريل مايع درون آبسه را آسپيره(مايعي را

به داخل سرنگ كشيدن) نمود.

در نمونه هاي جلدي قارچ تا مدت چند هفته زنده ميماند و قابل جداسازي است بنابر اين تاخير در ارسال نمونه ها يا بررسي آنها مشكلي ايجاد نميكند و

لزومي به نگه داري در يخچال نيست ولي نمونه هاي زير جلدي و احشايي اين مسئله مشكل ساز است

 

 ------------------------------------------------------------------------------

روش های تشخیص در قارچ شناسی به ترتیب زیر است :

1. نمونه برداری
2. آزمایش مستقیم
3. تهیه گسترش و رنگ‌آمیزی
4. کشت
5. تست‌های سرولوژی
6.  تست‌های بیولوژیک
7. تلقیح به حیوانات حساس آزمایشگاهی

 

نحوه نمونه برداری در ضایعات مختلف قارچی و بررسی انواع نمونه های قارچی

همان طور که در ادامه خواهید دید تنوع نمونه ها در قارچ شناسی زیاد است و نمونه ممکن است از هر قسمتی از بدن گرفته شود .

نمونه هاي سطحي

•  مو، قطعات ناخن، پوست
• پوشش وزیکولها و تاولها
• پوسته‌های ریز و شوره
• تراشهای جلدی

چرک ضایعات عمقی‌تر

• ضایعات باز یا بسته و مسدود جلدی
• آبسه‌های عمقی بدن مانند آبسه‌های چرکی شده آپاندیس

بیماریهای عمومی شونده

• خون محیطی (در هیستوپلاسموزیس)
• مایع نخاع (در کریپتوکوکوزیس) 
• پونکسیون مغز استخوان و یا غدد لنفاوی و یا بیوپسی اعضاء درونی بدن

بیماریهای قارچی ریه

• خلط
• شستشوی برنش و یا بیوپسی جدار آن بوسیله برونکوسکوپی

ساير نمونه ها

• ترشح واژن (در کاندیدیازیس)
• ادرار
• مدفوع و ...

 

آماده سازي بيمار قبل از نمونه گيري

فرد نمونه گیر در آزمایشگاه قارچ شناسی باید قبل از نمونه گیری درخواست های زیر را بیمار داشته باشد در غیر این صورت تشخیص اشتباه و یا غیر ممکن خواهد بود . برای نمونه اگر فرد قبل از ازمایش از کرم استفاده کرده باشد باعث پوشانیده شدن ضایعه شده و در زیر میکروسکوپ چیزی دیده نخواهد شد. بنابراین اگر به چنین شرایطی برخوردید باید نمونه گیری را چندذ روز بعد دوباره انجام داد.  

• عدم استحمام بيمار يا شستشوي محل ضايعه به مدت 7-4 روز
•  عدم استفاده از كرم يا داروهاي موضعي در محل ضايعات سطحي
•  گاهي ناشتايي
•  پاك نمودن محل ضايعه از فلور نرمال

 

نكاتي راجع به تعیین محل نمونه‌برداری

• چنانچه ضایعات متعددی در مراحل مختلف پیشرفت در بدن وجود داشته باشد بهتر است که نمونه برداری را از ضایعات تازه و فعال انتخاب کرد .
• نمونه برداري از لبه برجسته و خارجی ضايعات بهتر است انجام گیرد .
• در صورت تعدد ضایعات بهتر است که از فرد فرد آنها نمونه‌برداری نمود .
• نمونه ‌برداری بخصوص از نواحی که درمانهای موضعی در آنها صورت نگرفته است باید مورد توجه باشد
• در بیشتر موارد لازم است که از عمق و منبع اصلی کانون بیماری نمونه‌برداری نمود.

 

نمونه برداري از زخمهای شدیداً چرکی :

بايستي قبلا چند روزی بیمار را تحت درمان با داروهای ضد میکربی سبک قرار داده و پس از برطرف شدن عفونت چرکی زخم، از آن نمونه‌برداری نمود. باید این نکته را در نظر داشته باشیم که:در نمونه‌برداری قارچی بايستي مقادیر بیشتری از ناحیه زخم برداشت نمود و نمونه اولیه بدست آمده را جهت آزمایش مستقیم و نمونه ثانوی را که از محل عمقی‌تر تهیه می‌شود بعلت کمتر بودن آلودگی جهت کشت استفاده کرد.

 

روشهاي نمونه ‌برداری از ضایعات

بيماري هاي قارچي سطحي

قارچهای مولد این بیماری‌ها عبارتند از:

1. Malassezia furfur عامل بیماری تینه آورسیکالر (Tinea versicolor)
2.  Trichosporon cutaneum عامل بیماری پیدرای سفید (with piedra)
3.  piedra hortai عامل بیماری پیدرای سیاه (Black piedra)
4.  cladosporium werneckei عامل بیماری تینه آنیگرا (Tinea nigra)

در تینه‌آ ورسیکالر و تینه آنیگرا ابتدا محل ضایعه را با الکل 70درصد به خوبی پاک کرده و سپس بوسیله نوار چسب اسکاچ و یا تراش جلد با اسکالپل، پوسته‌ها را جمع آوري مي كنيم و همچنین در بيماري هاي سطحي مو مثل پيدراها مي توان موهاي ناحيه آلوده را قيچي كرده و برداشت نمود.

 

 

بيماري هاي قارچي جلدي

ضایعات مو

• نمونه برداری باید در زیر چراغ وود و یا نور طبیعی صورت گیرد
• اکثر ضایعات حاصله در اثر انواع میکروسپوروم‌ها در زیر چراغ وود- چراغ اولترا ويوله فلورسانس زرد-سبز رنگ می‌دهد
•   ضایعات حاصله در اکثر سپس های ترایکوفایتون و نیز میکروسپورم جیپسئوم فاقد این خاصیت می‌باشند
•   در ضايعات كچلي مو ابتدا ناحيه را با گاز آغشته به الكل تميز نموده و سپس بوسيله پنس سرپهن يا موچين حدود 10 تار مويي كه شكسته يا تغيير رنگ داده يا كدر شده يا غلاف دارد را كنده و جمع آوري مي كنيم

 

ضایعات پوستي

• نمونه برداری باید در زیر چراغ وود و یا نور طبیعی صورت گیرد.
• بيمار نبايستي از حدود يك هفته قبل از نمونه برداري حمام كرده يا از داروهاي خوراكي يا موضعي استفاده كرده باشد

انواع روشها در نمونه گیری از پوست

• استفاده از نوار چسب اسكاچ
• استفاده از اسكالپل كند استريل
• استفاده از برس سر

 

ضایعات ناخن

• قبل از نمونه برداري بايستي ناخن را با الكل تميز نموده و قسمت آزاد ناخن را بوسيله ناخن گير كاملاً جدا كرده و دور ريخت
• قسمت سفت و صدفی ناخن و یا زوائد پنیری شکل نمونه‌های مناسبی جهت آزمایش قارچی نمی‌باشند
• توسط اسكالپل استريل ، حدفاصل ناحيه سالم و آسيب ديده را تراشيده و تراشه هاي اوليه را دور ريخته و سپس مقداري از تراشه هاي گرفته شده از نزديك بستر ناخن را جمع آوري مي كنيم.
• برای شفاف کردن ناخن می‌توان از پتاس 20٪ و کمی حرارت استفاده کرد

 

بیماری های قارچی زیرجلدی

بیماریهای این دسته شامل کروموبلاستوما یکوزیس (chromoblastomycosis)،مایستوما (mycetoma)،اسپوروتریکوزیس(Sporotrichosis) ورینوسپوریدیوزیس (Rhinosporidiosis) هستند.نمونه جمع‌آوری شده از این ضایعات ممکن است گرانول و چرک دملهای باز ، تراوشات اگزود ای ضایعات، مایع مجاری تخلیه‌ای یا دملهای سربسته ویا نسوج بدست آمده و بیوپسی باشند

 

بیماری های قارچی احشایی

• نمونه جمع‌آوری شده از این ضایعات ممکن است چرک یا اگزودمای زخمها، مایع نخاع، خلط، خون محیطی، پونکسیون مغز استخوان و یا آبسه‌های مسدود، غدد لنفاوی و نسوج بدست آمده توسط یوپسی یا اتوپسی باشد
• در اين دسته از بيماري ها آزمایش مستقیم ، کشت و در بعضی موارد تلقیح به حیوان حساس یا تست سرمی از نمونه بدست آمده باید انجام داد

 

نحوه بررسي نمونه ها در بیماری های قارچی احشایی

۱-چرک یا اگزودا

• تهیه نمونه از آبسه:آسپيراسيون / باز كردن آبسه توسط اسكالپل
• آماده سازی نمونه:بررسي مستقيم بدون تغيير در نمونه و يا پس از افزودن پتاس
• رنگ امیزی:گرم و اسید فست

۲-نمونه برداري از خون

۳-مایع نخاع

• آماده سازی نمونه:سانتريفيوژ كردن و استفاده از رسوب
• رنگ آمیزی:مركب چين ، گرم و اسيد فاست

 

۴-نمونه برداري از دستگاه تنفس تحتاني

• قطعات بدست آمده از نسج برنش توسط برونکوسکوپی

 

۵-خلط

1. نمونه صبحگاهي در حالت ناشتا
2.  شستشوي دهان با آب يا دهان شويه رقيق بدون قرقره كردن قبل از نمونه گيري
3. بررسي نمونه از نظر مناسب بودن
4. موارد ارزش دار جداسازي عوامل قارچي از نمونه خلط

• نحوه بررسی مستقیم:بررسي با آب و پتاس
• رنگ آمیزی:مركب چين ، گرم و اسيد فاست و رنگ آميزي هاي خوني

 

۶-خون و پونکسیون مغز استخوان و غدد لنفاوی

• رنگ آمیزی:گیسما یا رایت
• کشت:در مورد مغز استخوان و غدد لنفاوی مقدار کشت در هر لوله 0.2cc و در مورد خون یا پونکسیون مغز استخوان خون‌دار 2-3cc است
• تلقيح به حیوان حساس آزمايشگاهي

 

۷-نمونه هاي بیوپسی و اتوپسی

• ارسال نمونه در سرم فيزيولوژي استريل 
• تقسيم نمونه به قطعات کوچک با رعایت کامل شرایط ضدعفونی  
• تهيه گسترش به روش تماس بافت با سطح لام
• کشت در محیط‌های اختصاصی به روش مالیدن و له کردن در روی سطح محیط
• تلقيح به حیوان حساس آزمايشگاهي

 

۸-نمونه برداري از واژن

• توسط دو سواپ از نواحی آلوده برداشت مي كنيم
• درون محیط ترانسپورت و در 4 درجه سانتي گراد به آزمایشگاه ارسال می‌گردند
• یکی از سواپ‌ها را برای تهیه اسمیر و دیگری را برای کشت بكار مي بريم

 

  ۹-نمونه برداري از سایر مایعات بدن مانند پلور، سینویال و صفاق

• جمع آوري نمونه درون لوله‌های استریل محتوی هپارین 
• در صورتیکه مایعات بدن چرکی باشند نباید نمونه‌ها سانتریفيوژ شوند 
• مایعات شفاف را با دور 1200در دقیقه به مدت 10دقیقه سانتریفيوژ نموده ، رسوب را جهت آزمایش مستقیم و کشت استفاده می‌كنيم

 

۱۰-نمونه برداري از غشاهاي مخاطي

• استفاده از اسكالپل كند استريل
• استفاده از سواپ مرطوب
• در ضایعات مشکوک به کاندیدا آلبیکنس(candida albicans) تهیه گسترده جهت رنگ‌آمیزی ضرورت دارد و نمونه جمع‌آوری شده را بلافاصله باید کشت داد .

 

۱۱-نمونه برداري از گوش

• نمونه‌ها توسط سواپ استریل یا رینگ مخصوص تهیه و در لوله استریل یا محیط انتقالی (ترانسپورت) نگهداری می‌شوند
• استفاده از اسكالپل جهت جمع آوري پوسته

 

۱۲-نمونه برداري از چشم

• در کراتومایکوزیس، نمونه معمولاً تراشه‌های قرنیه می‌باشد
• در صورت گرفتاری ملتحمه، نمونه‌ها توسط اسپا چولای پلاتینی و یا سواپ تهیه می‌شوند
• نمونه‌ها باید مستقیماً روی محیط کشت برده شده و قسمتی هم جهت اسمیر استفاده شود

 

۱۳-نمونه برداري از مدفوع

• نمونه در ظرف استریل جمع‌آوری می‌شود
• سواپ‌های رکتال درون محیط ترانسپورت ارسال می‌شوند
• نمونه‌ها باید به سرعت و در 4 درجه سانتي گراد به آزمایشگاه ارسال ‌گردند
• نمونه‌ها نبایستی به مدت طولانی نگهداری شوند زیرا باعث رشد مخمرها می‌شود

 

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

 

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

یکی از مشکلاتی که خانم‌های جوان زیادی با آن به پزشک متخصص پوست مراجعه می‌کنند، مشکلات ناخن به دنبال کاشت ناخن مصنوعی است. این مشکلات از موارد خفیف تا شدید متفاوت هستند و می‌توانند شامل زبری سطح ناخن، عفونت‌های شدید باکتریایی یا قارچی و تغییر شکل موقتی تا دائمی ناخن باشند.

 

---

متاسفانه خیلی از افراد به علت مواجه‌شدن با مشکلاتی مانند شکنندگی ناخن‌ها، به جای آنکه درد را چاره کنند، سعی‌ می‌کنند صورت مساله را پاک‌ کنند و روش کاشت ناخن مصنوعی را برمی‌گزینند. در حالیکه مشکلاتی که ناخن مصنوعی می‌تواند ایجاد کند، بسیار است.

 

برای کاشت ناخن، سطح ناخن به وسیله سوهان‌های برقی تراشیده می‌شود تا جایی که تنها لایه بسیار نازکی از ناخن باقی بماند. علت این تراشیدن این است که وقتی از ژل یا پودرهای مخصوص برای فرم دادن به ناخن استفاده می‌کنند، ظاهری برجسته نداشته باشد.

 

ناخن‌های کاشته شده در مواردی که قابل تشخیص از ناخن طبیعی نیستند و به اصطلاح عامه «خوب کاشته شده‌اند»، خطرناک‌ترند و در صورت شکستن ناگهانی، آسیب جدی‌تری را برای فرد به دنبال دارند، چرا که مواد مصنوعی مورد استفاده برای کاشت ناخن بر روی لایه‌ای متشکل از یک ردیف سلول، چنان محکم چسبیده‌اند که اگر در اثر ضربه یا کشیدگی ناگهانی بشکنند یا کنده شوند، بافت زیر ناخن شامل پوست، گوشت و عروق نیز همراه با آنها جدا می‌شود و آسیب های جدی را به وجود می‌آورد.

 

به‌طور کلی، هر زمان کوتیکول ناخن، یعنی قسمتی از ناخن که صفحه ناخن را در بالا به پوست می‌چسباند و مانع ورود رطوبت یا باکتری‌ها و قارچ‌ها به دستگاه ناخن می‌شود، آسیب ببیند، ناخن آسیب‌پذیر و مستعد حمله‌های باکتری‌ها و قارچ‌ها و ابتلا به عفونت‌های حاد یا مزمن باکتریایی و قارچی می‌شود.

هنگام کاشت ناخن، کوتیکول ناخن نباید دستکاری شود و آسیب ببیند و اهمیت ندادن به این موضوع، باعث بروز مشکلات زیادی خواهد شد.

 

استفاده از ناخن‌های مصنوعی و کاشت ناخن، عوارضی همچون عفونت های معمولی و قارچی، درماتیت (اگزمای تماسی)، تغییر شکل صفحه ناخن، شکنندگی و حتی از بین رفتن صفحه اصلی ناخن را به دنبال خواهد داشت.

 

همچنین، کاشت ناخن‌های مصنوعی باعث تغییر رنگ ناخن، التهاب دور ناخن، خط خط شدن و خرد شدن ناخن و کنده شدن لبه آزاد ناخن از بستر (اُنیکولیز) می‌شود.

 

استفاده طولانی مدت از ناخن‌های کاشته شده ی یک بار مصرف گرفته تا ناخن‌های کاشته شده برای استفاده طولانی مدت می‌تواند باعث واکنش‌های دردناک و شدید شامل عفونت پوست اطراف ناخن‌ها و شل شدن ناخن‌ها شود.

 

خانم‌هایی که از ناخن‌های مصنوعی و کاشته شده برای زمان طولانی استفاده می‌کنند، ممکن است مشاهده کنند که ناخن‌های طبیعی آنها نازک‌تر و مات‌تر شده است و در مواردی منجر به عوض شدن جهت و محور ناخن می‌شوند.

 

مشکل بعدی، آلرژی به چسب‌هایی است که برای کاشت ناخن استفاده می‌شوند. این چسب‌ها حاوی آکریلات هستند که ماده‌ای حساسیت‌زاست و باعث ورم، خارش، تاول، پوسته‌ریزی در اطراف ناخن، شکاف و ترک ناخن، تغییر بافت ناخن و عفونت‌های قارچی به خصوص عفونت کاندیدا می‌شوند.

 

بر اساس گزارش های موجود، چسب‌هایی که برای چسباندن ناخن‌های مصنوعی به کار می‌روند، به دلیل آزاد کردن سم سیانید و بخار ناشی از آن می‌تواند باعث مسمومیت و حتی فوت افراد شوند.

 

از جمله عوارض دیگر کاشت ناخن این است که ناخن اصلی رشد نمی‌کند و به صورت یک ورقه نازک درمی‌آید و پس از برداشتن ناخن مصنوعی، اغلب به حالت طبیعی خودش بازنمی‌گردد و تغییر فرم می‌دهد.

 

در برخی موارد دیده می‌شود که یک قسمت از ناخن به رنگ سبز مایل به سیاه درمی‌آید که دلیل آن رشد یک میکروب مقاوم در زیر ناخن است که رفع آن نیاز به درمان های آنتی بیوتیکی دارد.

 

امکان رشد قارچ هم در زیر ناخن وجود دارد که به شکل یک حجم ضخیم شده در ناخن مشاهده می‌شود. فرد باید در این موارد به پزشک مراجعه کند تا پس از انجام آزمایش و تشخیص قطعی، درمان خوراکی و محلول موضعی برای وی تجویز شود.

 

گاهی کندن صفحه ناخن مصنوعی از صفحه ناخن اصلی فرد آسان نیست و لازم است فرد ماه‌ها صبر کند تا با رشد ناخن اصلی، صفحه ناخن کاشته و چسبانده شده، به تدریج به سمت انتهای ناخن پیشرفت کند.

حداقل دو ماه طول می‌کشد تا ناخن اصلی که بسیار ضعیف شده رشد کند. البته محلول‌های تقویت کننده ناخن می‌توانند به رشد آن کمک کنند، اما تاثیر بسزایی نخواهند داشت و تنها مانند یک لایه محافظت کننده روی ناخن را می‌پوشانند و به ضخیم‌تر شدن آن کمکی نمی‌کنند.

 

به علت آنکه هنگام کاشت ناخن، لایه بالایی ناخن تراشیده می‌شود و هر دو هفته یک بار هم نیازمند بازسازی و کاشت مجدد است، ناخن صدمه زیادی می‌بیند و روش مناسبی برای زیباسازی آن نیست.

 

با توجه به بروز مشکلات بالا در اثر کاشت ناخن، متخصصان پوست همواره افراد را از دستکاری‌های غیرضروری ناخن از جمله کاشت ناخن مصنوعی بر حذر می‌دارند، زیرا اصلاح مشکلات دور ناخن یا صفحه ناخن به دلیل رشد آهسته ناخن‌ها، به زمان نیاز دارد و مشکل است. پس همواره در این مورد نیز پیشگیری بهتر از درمان است.

 

اگر اصراری هم برای استفاده از ناخن‌های مصنوعی وجود دارد، این ناخن‌ها باید هر سه ماه یک بار برداشته شوند تا اجازه داده شود ناخن‌های طبیعی استراحت کنند.

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

وی از مدرسهٔ پزشکی بیمارستان «سنت‌مری» لندن فارغ‌التحصیل شد و پس از پایان تحصیلات به تحقیق و بررسی در زمینهٔ ایمنی‌شناسی و مصونیت‌ها پرداخت. سپس به عنوان پزشک نظامی در جنگ جهانی اول زخم‌های عفونی را مورد مطالعه قرار داد و متوجه شد که اغلب مواد ضد عفونی کننده خیلی بیش از آنکه میکروب‌ها را از پای درآورند سلول‌های بدن را از بین می‌برند.

به این ترتیب فلمینگ به ضرورت وجود ماده‌ای که بتواند بدون آسیب زدن به سلول‌های سالم باکتری را از بین ببرد، پی برد.

پس از جنگ فلمینگ به بیمارستان سنت مری بازگشت و به کار تحقیق خود مشغول شد. در سال ۱۹۲۲ ماده‌ای را کشف کرد که آن را «لیسوزیم» نامید. لیسوزیم، آنزیمی است که در بدن انسان تولید می‌شود و در ترکیبات مخاط و اشک وجود دارد، به سلول‌های بدن آسیب نمی‌رساند. این ماده اگرچه برخی از میکرب‌ها را از بین می‌برد ولی در برابر میکرب‌های خاصّی که به انسان آسیب می‌رساند بی اثر است. این کشف با وجود جالب بودن از اهمیت چندانی برخوردار نبود.

الكساندر فلمینگ در سال 1881 در روستای آیرشایراسكاتلند به دنیا آمد. وقتی هفت ساله بود پدرش درگذشت و مسئولیت اداره مزرعه و تربیت چهار فرزند تنی و چند فرزند ناتنی به دوش مادر الكساندر افتاد. وقتی الكساندر  پنج ساله بود، پیاده به مدرسه ای در 5/1 كیلومتری می رفت و وقتی دهساله شد، مجبور بود فاصله  5/6 كیلومتری خانه تا مدرسه را پیاده طی كند. هنگامی كه به دوازده سالگی رسید مدرسه اش بیش از 25 كیلومتر با خانه فاصله داشت، بنابراین در آكادمی كیلمارناك اقامت گزید. با این حال مجبور بود در تعطیلات آخر هفته حدود 20 كیلومتر راه رفت و برگشت از ایستگاه قطار تا منزل را طی كند. پس از یك سال و نیم اقامت در كیلمارناك به لندن پیش برادرش رفت و تحصیلات خود را در پلی تكنیك ادامه داد. اما این دوران دیری نپایید، چون الكساندر توان مالی تحصیل در آنجا را نداشت. فلمینگ  شانزده ساله در یك شركت كشتیرانی استخدام شد و كمی از وقت خود را با نیروهای داوطلب اسكاتلندی مقیم لندن گذراند. او در تیم واترپولوی این گروه بازی می كرد، و یك بار با تیمی از بیمارستان سن مری، وابسته به دانشگاه لندن، مسابقه داد.

چند سال بعد ارث مختصری به او رسید و برادرش او را تشویق كرد تا وارد دانشكده پزشكی شود. در لندن دوازده  دانشكده پزشكی بود، كه فلمینگ از هیچ كدامشان شناختی نداشت- جز یكی كه بیمارستان سن مری وابسته به آن بود و تنها چیزی كه می دانست این بود كه یك تیم واترپولو دارد، و به همین دلیل به آنجا رفت. در همان هنگام بود كه المرات رایت به عنوان مدرس باكتری شناسی در آن دانشكده مشغول به كار شد. فلمینگ در ابتدا تصمیم داشت جراح شود، اما پس از فارغ التحصیلی، شغلی در آزمایشگاهی كه در آن موقع المرات رایت سرپرستی آن را به عهده داشت به او پیشنهاد شد؛ فلمینگ تا پایان عمر خود را در آن آزمایشگاه گذراند و در سال 1929 استاد باكتری شناسی شد.

طی جنگ جهانی اول فلمینگ و رایت به فرانسه اعزام شدند تا به معالجه سربازان زخمی بپردازند. آن زمان پزشكان برای درمان جراحت های جنگی از مواد ضد عفونی كننده استفاده می كردند. اما فلمینگ متوجه شد كه فنل ( یا اسید كربولیك كه رایجترین ماده ضد عفونی كننده آن زمان بود) بیشتر ضرر دارد تا فایده، چون گویچه های سفید خون را سریع تر از باكتری ها نابود می كند. فلمینگ می دانست كه این اثر زیانمند است چون گویچه های سفید ، مدافعان طبیعی بدن در برابر باكتری ها هستند.

بخت یاری :

در سال 1922 فلمینگ برحسب تصادف میكروب كشی كشف كرد كه باكتری ها را از بین می برد، اما بر گویچه های سفید اثری نمی گذاشت. هنگامی كه فلمینگ دچار زكام شد، از ترشحات بینی خود كشتی تهیه كرد. همچنان كه ظرف كشت را كه پر از باكتری های زرد رنگ بود بررسی كرد، اشكی از چشمش به درون ظرف افتاد. روز بعد وقتی كشت را مورد مطالعه قرار داد، در قسمتی كه اشك ریخته بود فضای شفافی دید. كنجكاوی و تیزبینی اش او را به نتیجه صحیح راهنمایی كرد. در اشك ماده ای بود كه باعث تخریب سریع ( لیز) باكتری ها می شد، اما به بافت انسان آسیبی نمی رساند. او این آنزیم ضد میكروبی اشك را   لیزوزیم نامید. معلوم شد كه این آنزیم اهمیت كاربردی چندانی ندارد، چون میكروب هایی كه لیزوزیم از بین می برد نسبتاً بی ضرر هستند، اما چنان كه خواهیم دید، این اكتشاف مقدمه ضروری كشف پنی سیلین بود.

كشف پنی سیلین:

در سال ۱۹۲۸ فلمینگ کشف بزرگ خود را به انجام رساند. یکی از ظروف حاوی کشت باکتری «استافیلوکوک» در معرض هوا قرار گرفت که در نتیجه برخی قسمت‌های آن از کپک پوشیده شده.

فلمینگ متوجه شد در آن قسمت‌هایی که در نتیجه برخی قسمت‌هایی که کپک نفوذ کرده است باکتری به کلّی از بین رفته‌اند.

او به این نتیجه رسید ماده‌ای که کپک تولید می‌کند پادزهر باکتری استافیلوکوک است. وی توانست نشان دهد که ماده مزبور از رشد بسیاری از انواع باکتری مضر برای انسان جلوگیری می:ند.

این ماده که فلمینگ آن را به خاطر عامل تولیدکنندهٔ آن (پنی سیلیوم نوتانیوم) پنی سیلین نامید، برای انسان و حیوان زیان‌آور نبود. حاصل کار فلمینگ در سال ۱۹۲۹ منتشر شد. ولی توجه چندانی را جلب نکرد.

فلمینگ دریافته بود که پنی‌سیلین استفاده‌های پزشکی بسیار مهمی می‌تواند داشته‌باشد. امّا به هرحال او نتوانست تکنیکی را برای تصفیه و پالایش پنی‌سیلین ارائه کند و این داروی اعجاب انگیز تا ده سال بعد بدون استفاده باقی‌ماند.

چگونه فلمینگ پنسیلین را کشف کرد ؟

در تابستان سال 1928 فلمینگ مشغول تحقیق درباره آنفلوانزا بود. ضمن انجام كارهای معمول آزمایشگاهی كه می بایست كشت های باكتریایی را كه در ظرفهای پهن در پوش دار رشد كرده بودند زیر میكروسكوپ بررسی كند، متوجه شد كه در یكی از ظرف ها ناحیه شفافی به وجود آمده است.

تحقیقات بیشتر نشان داد كه ناحیه شفاف در اطراف نقطه ای بود كه ظاهراً وقتی سرپوش ظرف گذاشته نشده بود، تكه ای كپك به درون آن افتاده بود.

فلمینگ با به خاطر آوردن تجربیاتش در زمینه لیزوزیم، نتیجه گرفت كه كپك چیزی تولید می كرد كه باعث مرگ باكتری های استافیلوكوك در ظرف كشت شده بود. فلمینگ تعریف كرد:

اگر تجربیات قبلی ام درباره لیزوزیم نبود چه بسا مانند كاری كه بسیاری از باكتری شناسان دیگر قبلاً كرده بودند ظرف را به دور می انداختم. به احتمال زیاد برخی از باكتری شناسان هم متوجه تغییراتی مشابه آنچه من دیدم شده بودم، اما چون علاقه ای به مواد ضد باكتریایی طبیعی وجود نداشت، كشتها را به دور اندخته بودند. من به جای آنكه مطابق رسم زمانه كشتهای آلوده را دور بیندازم، تحقیقاتی انجام دادم.

فلمینگ كپك را جدا كرد و آن را به عنوان یكی از اعضای جنس پنی سیلیوم شناخت، و ماده آنتی بیوتیكی را كه تولید می كرد پنی سیلین نامید. بعدها گفت: هزاران كپك مختلف وجود دارد و هزاران باكتری مختلف، و این كه بخت ، كپك را در لحظه مناسب در نقطه مناسب بگذارد مثل برنده شدن در مسابقه بخت آزمایی بود.

ذكر هزاران باكتری مختلف آن قدر هم بی مورد نبود، چون گرچه پنی سیلین برای باكتریهای متعددی، ازجمله استافیلوكوك، مرگبار است، اما بر برخی از انواع دیگر باكتری ها اثری ندارد. خوشبختانه باكتری هایی كه پنی سیلین از بین می برد، سبب بسیاری از عفونت های شایع و خطرناك در انسان هستند.

البته در سال 1928 استفاده از كپك برای مقابله با عفونت ، ابتكار كاملاً نوظهوری نبود. لویی پاستور و همكارش ژ. ف. ژوبر در سال 1877 نشان داده بودند كه گاه میكروبی از رشد میكروبی دیگر جلوگیری می كند. نوشته اند كه درعهد باستان مصریان و رومیان از كپك نان استفاده می كردند، اما هزاران كپك مختلف بر نان می رویند كه تنها چند نوع آنها چیزی تولید می كنند كه با عفونت مقابله كند. قاعدتاً فلمینگ هم از این مسئله مطلع بود و به همین سبب در می یابیم كه چرا شگفت زده شد.

فلمینگ در ادامه نشان داد كه پنی سیلین برای جانوران سمی نیست و به یاخته های بدن آسیبی نمی رساند:

همین سمی نبودن پنی سیلین برای گویچه های سفید بود كه باعث شد متقاعد شوم روزی به عنوان ماده ای دارویی شناخته خواهد شد.

وقتی پنی سیلین خام در خون انسان آزمایش می شد، رشد استافیلوكوكها را در رقت 1 در 1000 كاملاً مهار كرد، اما اثر سمی آن بر گویچه های سفید چیزی بیش از محیط كشت اولیه نبود. آن را به جانوران نیز تزریق كردم، و ظاهراً هیچ اثر سمی نداشت. چند آزمایش ابتدایی بربیماران نتایج مطلوبی داد اما اتفاق معجزه آسایی نیفتاد، و فهمیدم كه باید آن را غلیظ می كردیم . سعی می كنیم پنی سیلین را تغلیظ كنیم اما دریافتیم كه پنی سیلین به سرعت خراب می شود، و روشهای نسبتاً ساده ما فایده ای نداشتند.

یك شكست:

در همین هنگام موفقیت چشمگیر سولفانیل آمید باعث شده بود كه شیمی درمانی توجه همگان را به خود جلب كند . همكاری هرولد ریستریك و فلمینگ برای جدا سازی و تغلیظ پنی سیلین با شكست مواجه شد، و تا چندین سال بعد دیگر كار مهمی درباره پنی سیلین انجام نگرفت.

در اواخر دهه 1930 هاوارد و. فلوری استاد آسیب شناسی دانشگاه آكسفورد همكاری پژوهشی خود را با ارنست بوریس چین ، زیست شیمیدان پناهنده یهودی كه از آلمان هیتلری گریخته بود و به سفارش فلوری به آكسفورد آمده بود، آغاز كرد. آن دو تحقیق درباره لیزوزیم، همان آنزیم ضد باكتریایی كه فلمینگ كشف كرده بود، و نیز دیگر مواد ضد باكتریایی طبیعی را شروع كردند.

چندی نگذشت كه پژوهش های آنان بر پنی سیلین كه به نظر آنان امید بخش ترین این عوامل بود متمركز شد.

گروه آكسفورد با بهره گیری از روشهای پیچیده شیمیایی برای جداسازی و تغلیظ، كه امكانات آن در آكسفورد وجود داشت و فلوری و چین با آن آشنا بودند، اما فلمینگ در سن مری نه با آنها آشنایی داشت و نه بدانها دسترسی، موفق شدند پنی سیلین را آن قدر تغلیظ و تصفیه كنند كه خواص درمانی آن را ابتدا در مقابله با عفونت های تجربی در موش و بعداً در افراد بیماری كه از عفونت های استافیلوكوكی و دیگر آلودگی های خطرناك رنج می بردند، به اثبات رسانند .

به سبب ضرورت بهره گیری سریع از توانایی پنی سیلین در مقابله با بیماری ها و درمان زخمهای نظامیان جنگ جهانی دوم، تولید آن در مقیاس گسترده، هم در انگلستان و هم در ایالات متحده، از اولویت های اول بود. فلوری به آمریكا رفت تا روشهای استخراج و تولید پنی سیلین در انگلستان را شرح دهد، و شیمیدانان دو سوی اقیانوس اطلس به طور خستگی ناپذیری كار كردند تا ساختار شیمیایی پنی سیلین را تعیین كنند و از راه تخمیر یا تولید آزمایشگاهی آن را به دست آورند. این مولكول پیچیده و ناپایدار برای نخستین بار سالها پس از پایان جنگ به طور صناعی تهیه شد، اما پیشرفت در گسترش تولید آن از راه تخمیر در مدت جنگ به نحوی استثنایی سریع بود.

بخت یاری در تولید پنی سیلین:

همان طور كه بخت یاری در كشف پنی سیلین نقش داشت، در این مرحله از تولید آن نیز وارد صحنه شد. وقتی فلوری به ایالات متحده رفت تا درباره تولید پنی سیلین در مقیاس وسیع تبادل نظر كند، از آزمایشگاه پژوهشی ناحیه شمال وابسته به وزارت كشاورزی ایالات متحده در پئوریای ایلینویز دیدن كرد.

مدتی بود كه در این آزمایشگاه به دنبال كاربردی صنعتی برای محصول غلّه اضافی، و راه حلی برای مشكلی كه در همین رابطه وجود داشت، یعنی دفع ماده چسبناكی كه به عنوان یكی از فراورده های جانبی از فرایند آسیاب كردن ذرت به دست می آمد، جست و جو می كردند.

وقتی این ماده استخراج شده به محیط كشت پنی سیلین اضافه شد، بازدهی كپك مورد نظر را به طور نامنتظره ای ده برابر افزایش داد.

دومین كمكی كه آزمایشگاه پئوریا كرد تهیه سویه بهتری از كپك مولّد پنی سیلین بود. صدها كپك از سرتاسر جهان جمع آوری و برای آزمایش به پئوریا فرستاده شدند.

شگفت آنكه بهترین كپك را یكی از زنان محلی به نام مری هانت فرستاد، كه به دلیل علاقه اش به جست و جو برای كپك های جدید، مری كپكی لقب گرفته بود.

او از یكی از بازارهای میوه پئوریا یك طالبی آورد كه كپكی با ظاهری قشنگ و طلایی روی آن بود. این سویه جدید كپك بازدهی پنی سیلین را دو برابر كرد، بنابراین تركیب دو اكتشافی كه در پئوریا صورت گرفت میزان بازدهی پنی سیلین را به 20 برابر رساند.

چه كسی فكر می كرد پئوریا این قدر در تولید داروی معجزه آسایی كه برحسب تصادف در لندن كشف شده بود، نقش پیدا كند؟

اشاره:

استفاده از پنی سیلین نه تنها جان هزاران نفر را طی جنگ جهانی نجات داد، بلكه عاملی شد تا برای كشف آنتی بیوتیك های دیگر، از جمله خانواده ای از تركیبات مشابه شیمیایی پنی سیلین به نام سفالوسپورینها، پژوهش هایی انجام گیرد.

برخی از این آنتی بیوتیك های جدید در مبارزه با باكتری هایی كه به پنی سیلین مقاوم اند مؤثر هستند .

فلمینگ، فلوری و چین جایزه نوبل در فیزیولوژی یا پزشكی را در سال 1945 مشتركاً بردند.

سرانجام در اواخر دهه ۱۹۳۰ دو محقق انگلیسی «هوارد والتر فلوری» و «ارنست بوریس چاین» به مقاله فلمینگ برخوردند.

آنها تجربه فلمینگ را تکرار کرده و ماده حاصله را روی حیوانات آزمایشگاهی تجربه کردند در سال ۱۹۴۱ پنی‌سیلین روی نمونه‌هایی از بیماران به کار برده شد. این آزمایش‌ها نشان داد که داری جدید به شکلی حیرت‌انگیز مؤثر و کارا می‌باشد.
هنگام دریافت جایزه نوبل

با ترغیب دولت‌های آمریکا و انگلیس شرکتهای داروسازی وارد فعالیت در این زمینه شده و سریعاً روش‌هایی را برای تولید مقادیر زیاد پنی‌سیلین ابداع کردند.

در آغاز پنی‌سیلین انحصاراً برای استفاده مصدومان جنگی نگهداری می‌شد ولی تا سال ۱۹۴۴ برای معالجه غیرنظامی‌ها در انگلیس و آمریکا در دسترس همگان قرار گرفت. با پایان جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۵ استفاده از پنی‌سیلین در سراسر جهان معمول شد.

کشف پنی‌سیلین انگیزه‌ای برای جستجو و تحقیق برای یافتن سایر پادزیستها شد و آن تحقیقات منجر به کشف بسیاری از «داروهای معجزه‌گر » دیگر گردید. با وجود این پنی‌سیلین همچنان به عنوان پر مصرف ترین پادزیست باقی‌ماند.

یکی از دلایل ادامه تفوّق پنی‌سیلین آن است که این دارو علیه طیف وسیعی از موجودات ذره‌بینی آسیب رسان مؤثر است. از این دارو در درمان سفلیس، سوزاک، تب سرخ، دیفتری و همچنین برخی اشکال آرتریت، بُرُنشیت، مننژیت، مسمومیت خون، می‌شود. یکی دیگر از امتیازات پنی‌سیلین استعمال بی‌ضرر مقادیر زیاد آن است.

یک دُز ۵۰۰۰۰ واحدی پنی‌سیلین برای درمان برخی عفونت‌ها مؤثر است. امّا تزریق یکصد میلیون واحد پنی‌سیلین در روز بدون هیچ گونه مخاطره وعوارض جنبی تجویز می‌شود. البته برخی افراد نسبت به پنی‌سیلین حساسیت داردند ولی این دارو برای بیشتر مردم سلامتی و توانایی را به ارمغان می‌آورد.

فلمینگ بر روی یک تمبر فاروئی

از آنجا که پنی‌سیلین تاکنون جان میلیونها نفر را نجات داده و مطمئناً در آینده جان افراد بیشتری را نجات خواهد داد تنها معدود افرادی اهمیت کشف پنی‌سیلین را زیر سوال برده‌اند.

البته جایگاه واقعی و دقیق فلمینگ در این فهرست بستگی به این امر دارد که برای «فلوری» و چاین» چه اعتباری قائل شویم. من بر این باورم که تمام اعتبار این کار از آنِ فلمینگ است که کشف اصلی حاصل تحقیقات اوست. بدون او احتمالاً باید سال‌های زیادی می‌گذشت تا پنی‌سیلین کشف شود. همین که او نتایج کار خود را منتشر کرد دیگر از این که زود تکنیک و روش لازم برای تولید و پالایش پنی‌سیلین نیز ابداع می‌شود.

فلمینگ از ازدواج سعادتمند خود صاحب یک فرزند شد. در سال ۱۹۴۵ جایزه نوبل در پزشکی به طور مشترک به او و فلوری و چاین داده شد. فلمینگ در سال ۱۹۵۵ درگذشت.

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

قارچها جزو گياهان محسوب مي شوند، ولي فاقد اجزاي گياه مثل ريشه، ساقه، گل وغيره هستند؛ به عفونتهايي که بر اثر رشد ونمو قارچهاي ميکروسکوپي در انسان و حيوان ايجاد مي شود بيماريهاي قارچي مي گويند و به ضايعاتي که توسط قارچها در نسوج کراتين دار پوست، ناخن و موايجاد مي گردد بيماري قارچي پوست گفته مي شود. پوست دستگاه پوششي بدن محسوب مي شود و با دارا بودن سطح متوسطي حدود 2متر مربع، يکي از بزرگترين اعضاي بدن است. بخشهاي ديگر اين دستگاه مو، ناخن و غشاي مخاطي هستند. پوست متشکل از دو لايه اصلي است؛ فوقاني ترين لايه آن روپوست(اپيدرم) بوده که سطح پوست را تشکيل مي دهد و متشکل از سلولهاي مرده است به طوري که هر فرد حدود 30 هزار عدد از اين سلولها درهر دقيقه ريزش مي کنند. با اين وجود سلولهاي زنده پوست هميشه در قسمت زيرين تر روپوست توليد شده تا جايگزين اين سلولها شوند. درزير روي پوست، ميان پوست(درم) قرار گرفته که حاوي عروق خوني، انتهاهاي عصبي وغدد مي باشد. لايه اي از چربي در زير درم قرار مي گيرد و به عنوان يک عايق، ضربه گير و منبع انرژي عمل مي کند. پوست يک سد دفاعي کاملاً مؤثر در برابر ميکروارگانيسمها و مواد مضر ايجاد مي کند، اما اين سد زماني بيشترين تأثير را دارد که سطح آن دست نخورده باقي ماند. زخمها ممکن است عفوني شوند و به باکتريها و قارچهايي که بعضي از آنها در سطح پوست زندگي مي کنند اجازه عبور از اين سد دفاعي را بدهند که از جمله آن کچلي و عفونت قارچي پوست است.

خلاصه: بيماري هاي قارچي پوست دسته اي از بيماري هاي عفوني پوست هستند که معمولا در فصل گرم سال به دليل تشديد تعريق، شيوع بيشتري دارند، بنابراين يکي از راههاي پيشگيري از بيماريهاي قارچي، کنترل تعريق و تماس کم با رطوبت زياد مي باشد. قارچ هاي شايع پوستي معمولا باعث درگيري لايه هاي سطحي پوست مي شوند و به قسمتهاي عمقي گسترش پيدا نمي کنند و به شکل هاي مختلفي تظاهر پيدا مي کنند که پزشک معالج برحسب علايم باليني وآزمايش قارچ، مي تواند اين بيماري ها را به راحتي تشخيص دهد. در ناحيه سر، اين ضايعات باعث ريزش مو به صورت لکه اي و پوسته ريزي سر مي شوند. درناحيه بدن، اين ضايعات قرمز، حلقوي، مسطح، پوسته دار و داراي حاشيه مشخص هستند. درناحيه ريش، اين ضايعات باعث تشکيل نواحي خارش دار و پوسته دار در زير موهاي ريش مي شوند. در ناحيه پا، اين ضايعات به صورت بثورات پوسته دار خيس -که گاهي تاول دار و خارش دار هستند -بروز مي کنند. در ناحيه ناخن ها، اين عفونت باعث ضخيم شدن، زرد و کور شدن ناخن ها همراه دلمه بستن لبه آزاد ناخن ها مي شود که علل عفونت قارچي با يک يا چند نوع قارچ از پنج نوع قارچ سبب بيماري هستند.عوامل افزايش دهنده خطر ابتلا به بيماريهاي قارچي پوست شامل زندگي در جمعيت زياد، تماس با حيوانات آلوده، ضعف دستگاه ايمني ناشي از بيماري ها يا مصرف برخي داروها مي باشند که موجب ايجاد رطوبت و ساييدگي مزمن پوست مي شود.

شرح و جزئيات: عفونت قارچي پوست از طريق تماس فرد به فرد يا تماس با اشياي آلوده نظير حوله، کفش يا حمام منتقل مي شود. کچلي ممکن است ناحيه سر، بدن، کشاله ران، ناخن ها، پا و ريش را درگير سازد. اين بيماري هم در کودکان و هم در بزرگسالان ديده مي شود و در جنس مذکر شايعتر است.

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

هیستوپلاسموزیز، یک عفونت قارچی درون سلولی مربوط به سیستم رتیکواندوتلیال بوده که دارای گسترش جهانی است. این عفونت از طریق استنشاق کنیدیوم های قارچی دو شکلی Histoplasma capsulatum ایجاد می گردد. قارچ مزبور از خاک های آلوده به فضولات مرغ، سار و خفاش به آسانی جدا می شود.

دو واریته از قارچ Histoplasma capsulatum شناسایی شده اند، یکی از آنها مربوط به واریته Capsulatum بوده که معمول ترین عامل بیماری هیستوپلاسموزیز است و دیگری واریته duboisii است که نوع آفریقایی قارچ مزبور می باشد. دو واریته مزبور، دارای حالت رشته ای (ساپروفیتی) یکسانی بوده ولی شکل مهاجم آن ها که به صورت مخمری است از یکدیگر تفاوت دارد.

تظاهرات بالینی

حدود 95 درصد از عفونت های هیستوپلاسموزیز خفیف، تحت حاد و یا خوش خیم بوده ولی 5 درصد مابقی، به صورت بیماری های ریوی پیشرونده مزمن، بیماری پوستی یا سیستمی مزمن و یا بیماری سیستمی حاد کشنده بروز می کند. کلیه مراحل این بیماری شبیه به سل می باشد.

تشخیص آزمایشگاهی

نمونه های بالینی: تراشه های پوست، خلط و مایعات حاصل از شستشوی برونش ها، مایع مغزی- نخاعی، مایع جنب و خون، مغز استخوان، ادرار و بیوپسی بافتی از اندام های احشایی گوناگون.

مشاهده مستقیم: بررسی میکروسکوپی تراشه های پوستی با پتاس 10 درصد، جوهر پارکر یا کالکوفلئور سفید، مشاهده میکروسکوپی رسوبات حاصل از سانتریفوژ ترشحات و مایعات بدن با پتاس 10 درصد، جوهر پارکر یا کالکوفلئور سفید. رنگ آمیزی برش های بافتی با پریودیک اسید شیف، گروکوت متنامین سیلور یا گرم. در این مورد، هیستوپاتولوژی می تواند بسیار سودمند باشد.

تفسیر

مشاهده اشکال مخمری شکل در نمونه بالینی از اهمیت زیادی برخوردار است.

کشت: می توان نمونه های بالینی را در محیط های آزمایشگاهی مانند سابورو دکستروز آگار و Brain Heart infusion Agar با 5 درصد خون گوسفند کشت داد.

تفسیر

کشت مثبت از هر یک از نمونه های بالینی باید جدی تلقی شود. بایستی توجه داشت که محیط های کشت محتوی کلنی قارچی هیستوپلاسما کپسولاتوم در آزمایشگاهها بسیار خطرناک بوده و می بایستی در شرایط کنترل شده، قارچ مزبور را مورد مطالعه قرار داد.

سرم شناسی: آزمون های ایمیونودیفیوژن و یا تثبیت کمپلمان برای شناسایی آنتی بادی ها در تشخیص هیستوپلاسموزیز بسیار سودمند است.

شناسایی: گاهی قارچ هیستوپلاسما شباهت زیادی با گونه های Sepedonium وChrysosporium داشته که برای جلوگیری از این تداخل، کلنی قارچ را در دمای 37 درجه سانتیگراد قرار داده و در صورت مشاهده حالت مخمری می توان آن را شناسایی کرد.

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

نمونه برداری
آزمایش مستقیم
تهیه گسترش و رنگ‌آمیزی
کشت
تست‌های سرولوژی
تست‌های بیولوژیک
تلقیح به حیوانات حساس آزمایشگاهی

نحوه نمونه برداری در ضایعات مختلف قارچی و بررسی انواع نمونه های قارچی

همان طور که در ادامه خواهید دید تنوع نمونه ها در قارچ شناسی زیاد است و نمونه ممکن است از هر قسمتی از بدن گرفته شود .

نمونه هاي سطحي

مو، قطعات ناخن، پوست
پوشش وزیکولها و تاولها
پوسته‌های ریز و شوره
تراشهای جلدی

چرک ضایعات عمقی‌تر

ضایعات باز یا بسته و مسدود جلدی
آبسه‌های عمقی بدن مانند آبسه‌های چرکی شده آپاندیس

بیماریهای عمومی شونده

خون محیطی (در هیستوپلاسموزیس)
مایع نخاع (در کریپتوکوکوزیس)
پونکسیون مغز استخوان و یا غدد لنفاوی و یا بیوپسی اعضاء درونی بدن

بیماریهای قارچی ریه

خلط
شستشوی برنش و یا بیوپسی جدار آن بوسیله برونکوسکوپی

ساير نمونه ها

ترشح واژن (در کاندیدیازیس)
ادرار
مدفوع و ...

آماده سازي بيمار قبل از نمونه گيري

فرد نمونه گیر در آزمایشگاه قارچ شناسی باید قبل از نمونه گیری درخواست های زیر را بیمار داشته باشد در غیر این صورت تشخیص اشتباه و یا غیر ممکن خواهد بود . برای نمونه اگر فرد قبل از ازمایش از کرم استفاده کرده باشد باعث پوشانیده شدن ضایعه شده و در زیر میکروسکوپ چیزی دیده نخواهد شد. بنابراین اگر به چنین شرایطی برخوردید باید نمونه گیری را چندذ روز بعد دوباره انجام داد.

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

انواع بیماریها بسته به شروع و طول مدت آن (حاد یا مزمن) طبقه بندی شده اند.

خصوصیات مکانیکی شامل رنگ (اریتیماتوز/ آتروفیک) و محل (denture stomatitis/ median rhomboid glossitis).

کاندیدیاز یس مولتی فوکال (Angular Cheilitis) و نقص ایمنی میزبان (مبتلایان به HIV) می باشند.

کاندیدا به طور مشخص یک عامل عفونتهای فرصت طلب است که برای تهاجم و تخریب بافت کمتر تخصص یافته است.

کاندیدیازیس حاد با غشاء کاذب (برفک):

- نوعی از عفونتهای دهانی است که توسط کاندیدیا ایجاد می شود.

- این ضایعه یک عفونت سطحی مربوط به لایه های خارجی اپی تلیوم بوده و باعث ایجاد پلاکهای سفید به هم پیوسته (patchy) یا خالهایی روی سطح مخاط می شود.

تشخیص برفک غالباً بر پایه ظاهر ضایعه می باشد. پلاکها با سایش یا خراشیدن معمولاً باعث ایجاد ناحیه اریتما (قرمزی) یا حتی زخم کم عمق می شود.

اگر تشخیص قطعی نبود یک اسمیر که معرف Yeast میسلین است کمک کننده میباشد.

وقتی تعداد ارگانیسمهای کاندیدا در حفره دهان به طور مشخص افزایش یابد برفک در همة سنین بروز خواهد نمود

برفک در نوزاد:

- ضایعات به صورت لکه (Patch) های سفید نرم چسبنده روی مخاط دهان دیده می شوند.
- ضایعات داخل دهانی بدون دردند و یا براحتی برداشته می شوند.

در بزرگسالان:

- التهاب، اریتم و نواحی دردناک قرمز اغلب دیده می شود.
- ضایعات مرواریدی سفید شبیه پلاک و گاهی نسبتاً کمرنگ وجود دارند.
- تمام سطوح مخاط ممکن است درگیر شوند و اریتم یا نواحی سفید معمولاً در زیر دنچرهای پارسیل یا کامل پیشرفت می کند.

(مناطقی از مخاط دهان که نظافت خودبخود در آنها کمتر اتفاق می افتد بیشتر درگیر می شوند. )
- بیماران با نقص ایمنی

تذکر:

برخی افراد مزه بد و کاهش حس چشایی را به عنوان ضایعه اولیه بیان می کنند.

احساس داغی در دهان و گلو به دنبال ظهور ضایعات سفید با غشاء کاذب ایجاد می شود.( این علائم به خصوص در بیمارانی که آنتی بیوتیکهای وسیع الطیف دریافت می کنند دلالت بر وجود برفک یا بقیه انواع کاندیدیاز دهانی است. )

قارچهای شبه مخمر (Yeast Like) که باعث ایجاد برفک و بقیه تظاهرات کاندیدیاز می شوند در دو نوع شبه مخمر (Yeast Like) و میسلیایی در حفره دهان وجود دارد.

نکات قابل توجه در ناقلین سالم:

- پاپیلای سطح پشتی زبان محل ابتدایی کلونیزاسیون این ارگانیسم در حفره دهان ناقلین سالم دارای دندان است.
- حالت ناقل بدون نشانه با عواملی از قبیل وضعیت ایمنی میزبان، نوع کاندیدا، شرایط دهانی، سیگار کشیدن، استفاده متناوب از آنتی بیوتیکها و بهداشت عمومی میزبان ارتباط دارد.
- حالت ناقل در افراد دیابتی و استفاده کننده های پروتزهای متحرک با بهداشت پایین بیشتر شیوع دارد.

عوامل زمینه ساز (Predisposing Factors):

1) تغییرات مشخص در فلور میکروبی دهان (استفاده از آنتی بیوتیکها بخصوص وسیع الطیف ، استفاده بیش از حد از دهان شویه ضد باکتری یا زروستومیا)
۲) التهاب موضعی (دنچرها ودستگاههای ارتودنسی)
۳) تجویز کورتیکو استروئیدها (استنشاقی و عوامل موضعی بیش از سیستمیک سبب ایجاد کاندیدیازیس می‌شود)
۴) بهداشت ضعیف دهان
۵) بارداری
۶) نقص ایمنی

الف) مادرزادی یا مربوط به دوران کودکی (کاندیدیاز جلدی مخاطی مزمن خانوادگی سندرم کاندیدیازیس اندوکرینی و عدم بلوغ ایمنی دوران کودکی )
ب) انواع اکتسابی یامربوط به بزرگسالان (دیابت، لوسمی، لنفوما و ایدز)
ج) مربوط به کارهای پزشکی (شیمی درمانی سرطان، پیوند مغز استخوان (رادیاسیون سر و گردن)
۷) نقص در هضم و جذب

نکته:

• شدت و سرسختی عفونت کاندیدا در مقابل درمان بیشتر به محل درگیری و به عوامل زمینه ساز وابسته است ولی این صلاحیت ایمنی میزبان است که در نهایت معین می کند که پاک سازی، کلونیزاسیون یا کاندیدیازیس ، کدامیک رخ می دهد.

کاندیدیاز آتروفیک حاد:

به صورت مخاط دردناک همراه با لکه (Patch) های قرمز آتروفیک یا خطوط اریتماتوز نمایان می شود که با حضور حداقل ضایعات سفید با غشاء مخاطی که در برفک دیده می شود همراه می گردد.

- افرادی که با آنتی بیوتیکهای وسیع الطیف درمان شده اند. پس از درمان نشانه های سوختگی دهانی، مزه بد یا زخم گلو دارند.

- افرادی که آنمی فقر مزمن آهن دارند باید مورد توجه قرار گیرند.

کاندیدیاز آتروفیک مزمن:

کاندیدیاز آتروفیک مزمن شامل:
۱) زخم دهانی وابسته به دنچر
۲) Cheilitis گوشة لب
۳) Median rhomboid glossitis

1) زخم دهانی وابسته به دنچر Denture Stomatitis / Denture Sore Mouth:
بصورت یک التهاب منتشر در نواحی ماگزیلاری زیر دنچر آشکار میشود و اغلب (۱۵تا۶۵ درصد موارد ) همراه با Angular Chelitis  میباشد

• مرحله اول:

- زخم دهانی ناشی از دنچر شامل تعدادی پتشی کامی است.

• مرحله دوم:

- ایجاد اریتم با پراکندگی بیشتر که قسمت اعظم مخاط پوشیده شده را درگیر می کند.

• مرحله سوم:

- پیشرفت گرانولاسیون بافتی یا ندولاریتی (هایپرپلازی پاپیلاری) می گردد که معمولاً نواحی مرکزی کام سخت و ریجهای آلوئولر را درگیر می کند.

نکته:

- اگر ضایعات بیش از یکسال باقی مانده باشند، حتی پس از درمان ضایعة پاپیلو ماتوز اصلی تحلیل نمی‌رود.

- زخم دهانی حاصل از دنچر بندرت در زیر دنچر فک پایین یافت می شود.

- لاینرهای نرم به عنوان عامل افزایش استعداد ابتلا به کاندیدیاز مطرح می باشد.

توصیه:

- شتسشوی وسایل با یک محلول رقیق شده (۱۰ درصد) وایتکس خانگی، خیساندن آن در اسید بوریک یا کرم نیستاتین قبل از قرار دادن دنچر باعث کاهش میزان مخمر (Yeast) می شود.

- ضد عفونی وسایل بخش مهمی از درمان زخم دهانی حاصل از دنچر می باشد.
۲) Angular Cheilitis:

این اصطلاحی است که برای عفونتهایی که شکافهای لب را درگیر می کنند به کار می رود. این ضایعه اکثر موارد همراه با وجود کاندیدا می باشد. و به درمان ضدقارچی جواب می دهد و همراه آن استوماتیت مربوط به دنچر نیز وجود دارد.

نکته:

- angular cheilitis در بیماران با دندانهای طبیعی غیر معمول است.

- سایر فاکتورهای اتیولوژیک شامل کاهش VD، نقص تغذیه ای، دیابت، نوترپنی و ایدز به همراه عفونت با استافیلوکوک و استرپتوکوک بتا همولیتیک موجب پرلش (Perlech) یا cheilitis می‌شود. ضایعه دسکوامه گسترده تری روی عرض کلی لب اثر می کند و بعضی اوقات به پوست مجاور گسترش می یابند.

۳) Median Rhomboid Glossitis:

به صورت لکه های (Patch) اریتماتوز پاپیلاری آتروفیک که در ناحیة مرکزی پشت زبان هستند مشخص می شود.

هنگامی که این ضایعات ، ندولاریته بیشتری پیدا می کنند Median Rhomboid glossitis ها یپوپلاستیک نامیده می شود.

کاندیدیاز چندکانونی مزمن:

بیشتر در افراد زیر دیده می شود:

- افراد دارای دنچرهای نامناسب

- ایمنی سرکوب شده

- مصرف کنندگان دخانیات

این بیماری ممکن است با نواحی متعدد کاندیدیاز مزمن آتروفیک ظاهر شود. این امر موجب تغییراتی بر روی سطح پشتی زبان، خط میانی کام سخت، نواحی شکافدار و سطوح مخاطی زیر دنچر می شود.

درمان کاندیدیازیس دهانی :

• حذف عوامل زمینه ساز

• انواعی از تجویزهای موضعی و سیستمیک هم اکنون بعنوان مکمل آنتی بیوتیکهای پلی ان، ضدقارچ قدیمی مانند نیستاتین و آمفوتریسین B موجود میباشد. مشتقی از ایمیدازول مانند کلوتریمازول برای استفاده موضعی در دسترس است.

• درمان سیستمیک شامل استفاده از هریک از این سه دارو میباشد: کتوکونازول، ایتراکونازول و فلوکونازول

• درموارد مقاوم ممکن است به درمان ثانویه نیاز باشد.

• نیستاتین به فرم کرم نیز میتواند مستقیما روی دنچر یا در کناره های زبان استفاده شود .

• بیمارانی که دارای عوامل زمینه ساز مانند زروستومیا و نقص ایمنی غیر قابل حذف هستند ممکن است نیازمند درمانهای مداوم برای جلوگیری از عود مجدد باشند.

• مصرف ماست ۲ تا ۳ بار در هفته و رعایت بهداشت دهان نیز مفید است بخصوص اگر عوامل زمینه ساز اساسی قابل حذف باشند.

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

آسپرژیلوس ها جز آسکومیست ها می باشد. دارای میسلیوم همراه با تیغه میانی است، از جمله قارچ های ساپروفیت و فرصت طلب می باشد، که اسپور آن در هوا پراکنده بوده و باعث آلودگی محیط کشت، مواد غذایی، سبزیجات، میوه جات، دارو های سر باز، کیسه های دیالیز و دستگاه های تهویه هوا می باشد.

این قارچ قادر است در افرادی که از نظر ایمنی ضعیف هستند بیماری ایجاد کند، بیش از 800 گونه آسپرژیلوس شناخته شده است که فقط چند گونه ی آن قادر هستند در افراد ایجاد بیماری کند. آسپرژیلوس از جمله قارچ های مهم آلرژی زا می باشد و می تواند  در افرادی که دارای زمینه آلرژی هستند ایجاد بیماری های آرژیک کند.

از مهم ترین گونه های آسپرژیلوس می توان آسپرژیلوس فلاووس، فومیگاتوس، نایجر، تریوس،

نیدولانس و رسترکتیوس را نام برد.

آسپرژیلوس از نظر ساختمانی دارای میسلیوم با تیغه میانی، کونیدیوفور، وزیکول، استریگما و کونیدیا می باشد که استریگما در برخی گونه ها یک ردیف و در برخی گونه ها دو ردیفی می باشد.

 

 

آسپرژیلوس نایجر:

از نظر ماکروسکوپی دارای کلنی کرکی و سیاه رنگ می باشد. از نظر ماکروسکوپی دارای میسلیوم با دیواره عرضی می باشد، کنیدیوفور دارد که در انتها به یک وزیکول کروی ختم می شود. بر روی وزیکول دو ردیف استریگما قرار دارد که دور تا دور وزیکول را پوشانده است، بر روی استریگما کونیدی های سیاه رنگ قرار دارد که این کونیدی ها دارای خار هستند.

مهم ترین وجه تشخیص آسپرژیلوس نایجر:

1-رنگ سیاه کلنی

2-وزیکول کاملا گرد

3-استریگما که کاملا دور تا دور وزیکول

4-رنگ سیاه خود قارچ در زیر میکروسکوپ

5-کونیدی خار دار

 

آسپرژیلوس فومیگاتوس:

جز قارچ های ساپروفیت است. می تواند در افرادی که ایمنی ضعیفی دارند ایجاد بیماری کند، معمولا باعث عفونت گوش می گردد. از نظر ماکروسکوپی کلنی کرکی دارد و به رنگ سبز آبی خاکستری می باشد.

از نظر میکروسکوپی دارای میسلیوم همراه با دیواره عرضی، کونیدیفو است که بر روی کونیدیوفور، وزیکول کشیده و تقرییا گرد قرار گرفته است، 2/3 – 1/3 روی وزیکول استریگما ی یک ردیفی قرار دارد و بر روی استریگما کونیدی قرار دارد.

 

آسپرژیلوس فلاووس:

جز قارچ های ساپروفیت است. می تواند در افراد ضعیف ایجاد بیماری کند، در بین گونه های آسپرژیلوس این گونه قادر است در شرایط خاص در مواد و در خشک بار از جمله پسته و بادام زمینی ایجاد سمی به نام  آفلاتوکسین نماید، این سم در افرادی که از مواد غذایی آلوده به این سم مصرف می کنند ایجاد بیماری سیروز کبدی می کند.

از نظر ماکروسکوپی دارای کلنی کرکی است که به حالت دانه دانه دیده می شود و به رنگ سبز مایل به زرد می باشد.

 

***

نکته: در همه قارچ های رشته ای کلنی ابتدا سفید است که در این حالت فقط اندام رویشی قارچ یعنی میسلیوم تشکیل شده و بعد رنگی می شود که در این حالت اندام های زایشی قارچ تشکیل می شود و تولید پیگمان می نماید.

***

از نظر میکروسکوپی دارای میسلیوم همراه با دیواره، بر روی کونیدیوفور وزیکول تقریبا گردی قرار دارد. 2/3- 1/3 روی وزیکول استریگما دو ردیفی قرار دارد.

از مهم ترین وجه تشخیص آسپرژیلوس فلاووس از بقیه گونه های آسپرژیلوس وجود کونیدیوفور خار دار همراه با دیواره خشن می باشد.

 

 

آسپرژیلوس تریوس:

جز قارچ های ساپروفیت است و می تواند در افراد ضعیف ایجاد بیماری کند. معمولا باعث ایجاد مننژیت می گردد.(عفونت سیستم اعصاب مرکزی)

از نظر ماکروسکوپی: کلنی کرکی است که ابتدا سفید بوده و بعد به رنگ خردلی یا قهوه ای در می آید.

از نظر میکروسکوپی: دارای میسلیوم همراه با دیواره ، کونیدیوفور دارد که کونیدیوفور در انتها به یک وزیکول تقریبا کشیده و گرد ختم می شود که – 1/3 روی وزیکول استریگما دو ردیف قرار دارد که بلند و کشیده است. و بر روی استریگما  کونیدی  قرار دارد.

 

آسپرژیلوس نیدولانس:

جز قارچ های ساپروفیت است که در طبیعت وجود دارد. می تواند در افراد ضعیف ایجاد بیماری کند.

در بین گونه  های آسپرژیلوس تنها این گونه دارای تولید مثل جنسی می باشد، که در ساختمان آن آسک و آسکوسپور مشاهده می گردد.

از نظر ماکروسکوپی: کلنی کرکی ابتدا  سفید و بعد به رنگ آجری با قهوه ای در می آید.

از نظر میکروسکوپی: دارای میسلیوم با دیواره عرضی و کونیدیوفور، وزیکول تقریبا کشیده و گرد قرار دارد که بر روی وزیکول یک ردیف استریگما قرار دارد.

از خصوصیات مهم آسپرژیلوس که در تشخیص به ما کمک می کند وجود آسک می باشد که در داخل آن می توان آسکوسپور را مشاهده کرد.

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

نوکاردیوزیس
• نوکاردیوزیس بیماری حاد یا مزمن چرکی است که توسط اکتینومیستهای
هوازی خاک مثل نوکاردیا آستروئیدس ایجاد می شود.
• نوکاردیوزیس اولیه بصورت 3 سندرم کلینیکی تظاهر می کند:
•1 - عفونت جلدی
•2 - عفونت زیرجلدی
•3 - عفونت ریوی و سیستمیک
• بیماری زیرجلدی آن همان اکتینومایکوتیک مایستوما می باشد.

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

عفونت‌ می‌تواند در ریه‌ها، دهان‌، پوست‌ و بافت‌های‌ زیر پوستی‌، پروستات‌، و اپیدیدم‌ گسترش‌ پیدا کند.

علایم‌ شایع

علایم‌ ممکن‌ است‌ به‌ آهستگی‌ آغاز شوند، یا برعکس‌ عفونت‌ ممکن‌ است‌ خیلی‌ ناگهانی‌ خود را نشان‌ دهد.

سرفه‌، که‌ امکان‌ دارد خشک‌ و بدون‌ خلط‌، یا خلط‌دار باشد.

درد قفسه‌ سینه‌

لرز، تب‌، و عرق‌ریزش‌ فراوان‌

تنگی‌ نفس‌

خستگی‌، بی‌اشتهایی‌

ضایعات‌ پوستی‌ یا آبسه‌، در صورت‌ درگیری‌ پوست‌

علل‌

عفونت‌ با قارچ‌ بلاستومیسِس‌ درماتیتیدیس‌ ، که‌ در چوب‌ و خاک‌ پیدا می‌شود. امکان‌ دارد ارتباطی‌ باخانه‌ سگ‌های‌ آبی‌ وجود داشته‌ باشد.

ضایعات‌ پوستی‌ عمدتاً در باغبانان‌ یا کشاورزان‌ رخ‌ می‌دهد، اما منشأ اصلی‌ این‌ قارچ‌ در طبیعت‌ هنوز مشخص‌ نشده‌ است‌.

عوامل تشدید کننده بیماری

باغبانی‌ و کشاورزی‌

دیابت‌ شیرین‌

مصرف‌ داروهای‌ سرکوب‌کننده‌ ایمنی‌

پیشگیری‌

در حال‌ حاضر نمی‌توان‌ از آن‌ پیشگیری‌ کرد.

عواقب‌ مورد انتظار

این‌ قارچ‌ می‌تواند باعث‌ بیماری‌ شدید و ناتوان‌کننده‌ شود، که‌ بدون‌ درمان‌ ممکن‌ است‌ مرگبار باشد. با درمان‌ مجدانه‌، معمولاً در عرض‌ چند هفته‌ معالجه‌ می‌شود.

عوارض‌ احتمالی‌

گسترش‌ به‌ سایر نقاط‌ بدن‌، که‌ باعث‌ بیماری‌ جدی‌ و احیاناً مرگ‌ می‌شود. در اثر گسترش‌ عفونت‌ امکان‌ دارد علایم‌ زیر ظاهر شوند:

درد در استخوان‌های‌ دراز

ضایعات‌ پوستی‌ که‌ اول‌ به‌ صورت‌ جوش‌های‌ کوچک‌ غیرچرکی‌ یا چرکی‌ در نواحی‌ باز بدن‌ پدیدار می‌شوند. این‌ جوش‌ها به‌ آهستگی‌ گسترش‌ می‌یابند. با گذشت‌ زمان‌، ضایعات‌ تبدیل‌ به‌ زخم‌های‌ دلمه‌ بسته‌ می‌شوند که‌ حاشیه‌ آنها فرو رفته‌ و رنگ‌ بنفش‌ رو به‌ قرمز است‌.
تورم‌ کیسه‌ بیضه‌ و ظاهر شدن‌ برجستگی‌های‌ دردناک‌ و حساس‌ به‌ لمس‌ روی‌ آن‌

درمان‌

اصولی‌ کلی‌

ممکن‌ است‌ آزمایشات‌ تشخیصی‌ شامل‌ موارد زیر باشند: کشت‌ از ضایعات‌ پوستی‌، چرک‌، خلط‌، یا ترشحات‌ ریوی‌؛ نمونه‌برداری‌ از بافت‌ پوست‌ یا ریه‌؛ عکس‌ قفسه‌ سینه‌، و سایرآزمایشات‌

درمان‌ با دارو. در صورت‌ لزوم‌، سایر اقدامات‌ حمایتی‌ انجام‌ می‌پذیرد.

بیمار معمولاً در بیمارستان‌ بستری‌ می‌شود و درمان‌ در آنجا آغاز می‌شود.

استفاده‌ از گرما شاید درد مفصلی‌ را تخفیف‌ دهد.

بیمار باید روزانه‌ وزن‌ شود و مقادیر آن‌ در یک‌ برگه‌ ثبت‌ گردد. در صورت‌ کاهش‌ وزن‌ بدون‌ توجیه‌، باید به‌ گسترش‌ یافتن‌ عفونت‌ مشکوک‌ شد.

بیمار حتماً باید به‌ قرارهای‌ ملاقاتی‌ که‌ جهت‌ پیگیری‌ وضع‌ وی‌ ترتیب‌ داده‌ می‌شود پایبند باشد. بررسی‌ اینکه‌ آیا درمان‌ اثربخش‌ بوده‌ است‌ یا خیر، و نیز بررسی‌ وجود اثرات‌ جانبی‌ داروها اهمیت‌ زیادی‌ دارند.

داروها

داروهای‌ ضد قارچ‌، داروهای‌ انتخابی‌ برای‌ مبارزه‌ با این‌ بیماری‌ هستند.

فعالیت در زمان بیماری

به‌ هنگام‌ مرحله‌ حاد بیماری‌، در رختخواب‌ استراحت‌ کنید. با برگشت‌ تدریجی‌ قوای‌ جسمانی‌، فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری های‌ خود را تدریجاً از سر گیرید.

رژیم‌ غذایی

هیچ‌ رژیم‌ خاصی‌ توصیه‌ نمی‌شود.

در این‌ شرایط‌ به‌ پزشک‌ خود مراجعه‌ کنید:

۱. اگر شما یا یکی‌ از اعضای‌ خانواده‌ تان علایم‌ بلاستومیکوز را دارید.

۲. اگر دچار علایم‌ جدید و غیرقابل کنترل شده اید. داروهای‌ مورد استفاده‌ در درمان‌، عوارض‌ جانبی‌ به‌ همراه‌ دارند.

۳. اگر یکی‌ از مشکلات‌ زیر به‌ هنگام‌ درمان‌ رخ‌ دهد: کاهش‌ وزن‌، تب‌، اسهالی‌ که‌ با درمان‌های‌ خانگی‌ قابل‌ کنترل‌ نباشد، سردرد شدید و سختی‌ گردن.

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

احتمالاً بارها مواد غذايي كپك‌زده را ديده‌ايد و حتي خيلي مواقع بخش كپك‌زده را دور ريخته، بقيه را مصرف كرده باشيد و به مريضي يا مسموميتي هم دچار نشده باشيد.به گزارش جام جم آنلاين، بخت يارتان بوده و آن چند بار از چنگ بيماري يا حتي مرگ جسته‌ايد! باور نداريد؟ بفرماييد بخوانيد:

كپك، ميكروارگانيسمي است كه بهترين مكان براي رشد و گسترش آن محيط مرطوب و سرشار از مواد مغذي‌ است. اين موجود ذره‌بيني مي‌تواند شرايط محيطي سخت را تحمل كند و به بقا ادامه دهند تا زماني كه شرايط مناسب براي تكثير سريع‌ فراهم شود.

يكي از دلايلي كه تجمع كوچكي از آنها گاهي حتي روي پرده حمام يا كاشي‌هاي دستشويي هم ديده مي‌شود، همين است.

حالا تصور كنيد زن بارداري هنگام تهيه غذا بخش كپك‌زده رب يا آبليمو را دور مي‌ريزد و قسمت به تصور خود سالم و كپك‌نزده را مصرف مي‌كند.

كپك‌هاي مضري وجود دارد كه با توليد نوعي ماده سمي به نام مايكوتوكسين باعث تولد نوزادان ناقص‌الخلقه مي‌شود. اين ماده با چشم ديده نمي‌شود، اما در لايه‌اي عميق از مواد غذايي نفوذ و آن را آلوده مي‌كند.

اين مادر از كجا خواهد فهميد تولد كودك ناقص‌اش نتيجه انجام چه كاري بوده است؟ مايكوتوكسين باعث ابتلا به انواعي از سرطان در مردان و زنان نيز مي‌شود.

مي‌دانيد تشخيص سرطان در مراحل اوليه چقدر سخت است؟ ما مردم عادي، علم و امكانات تشخيص مفيد يا مضر‌بودن كپك‌ها را نداريم و بهتر است به جاي دور ريختن سطحي قابل ديد از كپك‌هاي روي ميوه، غذا و... همواره سطحي غيرقابل ديد و سمي را در نظر بگيريم كه به اعماق نفوذ كرده. اگر نمي‌خواهيد مسموميت ، سرطان و حتي مرگ را براي خود يا خانواده‌تان رقم بزنيد:

1‌‌ـ‌كمتر بخريد تا زودتر مصرف كنيد

2‌‌ـ‌ رطوبت مواد غذايي، ميوه‌ها و ظروف را پيش از گذاشتن در يخچال بگيريد

3‌‌ـ‌ قفسه يا قسمت‌هاي آلوده به كپك يخچال را با دستمال آغشته به جوش‌شيرين بشوييد

4‌‌ـ‌ نان و غذا را در حالي كه هنوز گرم است، درون يخچال يا مكان بسته نگذاريد.

5‌‌ـ ‌ميوه‌ها و مواد خراب و حتي اندكي لك‌زده را بسرعت جدا و از محيط دور كنيد

6‌‌ ـ ‌همواره يادتان باشد اگر سطح كپك‌زده را جدا كرديد، ممكن است عمق آن آلوده مانده باشد!

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

اریتراسما Erythrasma

 

تعریف:
عفونت مزمن طبقه شاخی پوست بوده و معمولا چین های بدن از جمله بین انگشتان پا ، کشاله ران و نواحی پری آنال ، زیر پستان ها و زیر بغل را گرفتار می سازد . ضایعات بیماری بصورت لکه ها یا ماکول های قرمز ، قهوه ای و یا قرمز مسی خشک و بدون ترشح و التهاب و بدون پوسته ریزی می باشند ممکن است پوسته ها یا شوره های ریزی در سطح ضایعات دیده شود .

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

بررسي میكروسكوپي يك مايع در حال تخمیر:
مخمرھا تنھا میكروار گانیسم ھايي ھستند كه بطور متداول و جھاني در تولیدصنعتي اتانول
بكار گرفته مي شود فرايند تولید الكل توسط مخمرھا بسیار اختصاصي است وفراورده ھاي
فرعي آن ناچیز است.
البته باكتريھا مانند كلستريويوم ترموسا كارولیتیكیم و... قادر به تولید الكل ھستند برخي از
اين باكتريھا علاوه بر قابلیت تخمیر ھگزوزھا قند ھاي ديگر را نیزتخمیر مي كنند.
در شرايط كاملا بي ھوازي قادر به (ZYMOMONAS MOBIGIS باكتري زيموموناس موبیلیس ( ٠
تخمیر الكل است اين باكتري گلوكز رابا بازدھي حدود ٤تا ١٠ % بیش از مخمرھا به اتانول
تبديل مي كند اما ايجاد شرايط بي ھوازي درصنعت كار مشكلي است ونسبت به مخمر در
برابر الكل مقاومت كمتري دارد به ھر حال زيموموناس اسیدي براي تخمیر پیشرفته و مدرن
الكل در آينده است.

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

آفت‌ دهان‌ عبارت‌ است‌ از زخم‌های‌ دردناکی‌ که‌ در مخاط‌ دهان‌ به‌ وچود می‌آیند. آفت‌ دهان‌ سرطانی‌ نیست‌. آفت‌ دهان‌ ممکن‌ است‌ با عفونت‌ هرپسی‌ (ناشی‌ از ویروس‌ تب‌خال‌) اشتباه‌ گرفته‌ شود. این‌ نوع‌ زخم‌ می‌تواند در هر دو جنس‌ رخ‌ دهد، اما در زنان‌ شایع‌تر است‌.

علایم‌ شایع‌

زخم‌ در دهان‌ با خصوصیات‌ زیر:

کوچک‌، بسیار دردناک‌، و کم‌ عمق‌ هستند و توسط‌ یک‌ غشای‌ خاکستری‌ پوشیده‌ شده‌اند. حاشیه‌ آنها توسط‌ یک‌ هاله‌ قرمز پررنگ‌ احاطه‌ شده‌ است‌.

این‌ زخم‌ها می‌توانند روی‌ لب‌ها، لثه‌ها، داخل‌ گونه‌ها، زبان‌، کام‌ و گلو ظاهر شوند. به‌ هنگام‌ حمله‌ آفت‌ معمولاً 3-2 زخم‌ به‌ وجود می‌آیند، اما ظهور یک‌ باره‌ 15-10 زخم‌ با هم‌ دیگر خیلی‌ بعید نیست‌.

زخم‌ها ممکن‌ است‌ در 3-2 روز اول‌ بسیار دردناک‌ باشند به‌ نحوی‌ که‌ فرد موقع‌ خوردن‌ یا صحبت‌ کردن‌ دچار ناراحتی‌ می‌شوند.

گاهی‌ قبل‌ از بروز زخم‌، برای‌ 24 ساعت‌ احساس‌ مورمور یا سوزش‌ وجود دارد.

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

ادامه مطلب

الف – شکل موضعی ( کرم – پماد – لوسیون – محلول موضعی و شامپو) : این داروها همانگونه که از اسمشان پیداست بطور موضعی در سطوح خارجی به کار می روند ( مالیدنی) که شامل داروهای زیر می باشند:

۱ – کرم کلوتریمازول (کلومازول) ۱ % – محلول موضعی کلوتریمازول ۱ % (Clotrimazole)
2 – کرم کتوکونازول ۲ % – شامپو کتوکونازوی ۲% (Ketoconazole)
3 – کرم نیستاتین ۱۰۰,۰۰۰ واحد در گرم (Nystatin)
4 – کرم تربینافین ۱% (Terbinafin)
5 – کرم میکونازول ۲% (Miconazole)

ب – شکل خوراکی ( قرص – کپسول – قطره خوراکی)
۱ – کپسول فلوکونازول در سه شکل ۵۰ – ۱۰۰ و ۱۵۰ میلی گرمی (Fluconazole)
2 -  قرص فلوسیتوزین ۵۰۰ میلی گرمی (Flucytosine)
3 – قرص گریزئوفولوین ۱۲۵ و ۵۰۰ میلی گرمی ( Griseofulvin)
4 – کپسول ایتراکونازول ۱۰۰ میلی گرمی (Itraconazole)
5 – قرص کتوکونازول ۲۰۰ میلی گرمی (Ketoconazole)
6 – قرص تربینافین ۲۵۰میلی گرمی (Terbinafin)
7 – قرص نیستاتین ۵۰۰,۰۰۰ واحدی (Nystatin)
8 – قطره خوراکی نیستاتین ۱۰۰,۰۰۰ واحد در هر میلی لیتر

ج – شکل واژینال ( مصرف داخلی زنان) قرص واژینال و یا کرم واژینال
۱ – کرم واژینال کلوتریمازول ۱% و ۲% – قرص واژینال کلوتریمازول ۱۰۰ میلی گرمی (Clotrimazole)
2 – قرص واژنیال نیستاتین ۱۰۰,۰۰۰ واحدی (Nystatin)
3 – کرم وازینال میکونازول ۲% (Miconazole)

د – شکل تزریقی (آمپول) که مخصوص بیمارستان و عفونتهای گسترده می باشد:
۱ – آمفوتریسین B به شکل سوسپانسیون تزریقی ۵۰ میلی گرمی (Amphotericin B)

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

همانطور که میدانید بیماریهای ناشی از قارچها بر خلاف سایر میکروارگانیسمها خطرناک نیستند و اغلب به جای اینکه از انها با نام بیماری یاد شود بیشتر اختلال در زیبایی یاد میشود . چون بیشتر مشکلاتی که قارچها (به ویژه قارچهای سطحی Superficial Mycosis) ایجاد میکنند در سطح شاخی شده پوست قرار دارند و در بیشتر مواقع به علت تغییر رنگ و یا مشکلی خاصی که در روی پوست ایجاد میکنند فرد را وادار به واکنش میکند .

موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي

برفک دهان به یک سری عفونت‌های دهانی گفته می‌ِشود که به علت رشد بیش از حد قارچ، کاندیدا آلبیکانس، در دهان ایجاد می‌شود و در حالت عادی این قارچ در دهان بسیاری از افراد وجود دارد. این عارضه یعنی برفک دهان، نوعی عفونت سطحی است که بخش‌های کناری و گوشه‌های دهان را مبتلا می‌کند.

دیگر نقاط که در معرض خطر ابتلا به برفک عبارتند از: داخل گونه‌ها، زبان، کام و حلق.
برفک دهان، در دهان نوزادان یافته شایعی است. مثلاً یک نوزاد ممکن است در طی پروسه زایمان به برفک دهان مبتلا شود و این برفک عمدتاً در حالتی ایجاد می‌ِشود که مادر دچار عفونت قارچی واژنی باشد و زایمان نوزاد به طریق طبیعی یعنی از مسیر کانال زایمان صورت گیرد.
علائم چنین نوع برفک دهانی معمولاً در ۷ تا ۱۰ روز بعد از تولد بهبود می‌یابد.
در سایرین، یعنی کودکان و بالغان، ایجاد برفک دهان، دلایل دیگری می‌تواند داشته باشد
مثلاً: بیماری‌ها و یا داروهایی که سیستم ایمنی فرد را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
شیمی‌درمانی به دنبال سرطان‌ها (در افرادی که تحت این نوع شیمی‌درمانی قرار می‌گیرند).
در درمان با داروهای استروئیدی یا آنتی‌بیوتیک.
مکانیسم ایجاد برفک به واسطه داروهای روی آنتی‌بیوتیک‌ها باعث از بین رفتن باکتری‌های داخل دهان شده (یعنی باکتری‌هایی که به صورت طبیعی در حفره دهان هر کسی وجود دارد) در نتیجه جمعیت قارچ‌ها در دهان افزایش یافته و به دنبال آن برفک دهان یا کاندیدا ایجاد می‌شود؛
یعنی از آنجائی که مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها، باکتری‌های نرمال دهان را که اصطلاحاً به آن فلورمیکروبی می‌گویند را کاهش می‌دهد، زمینه رشد و تزاید قارچ‌های کاندیدا در دهان را مهیا کرده و هیچ رقیبی (یعنی باکتری‌ها) در میدان کنار آن‌ها وجود ندارد.
با توضیحاتی که تا این جا ارائه شد به دوستان دیابتی توصیه‌ای را دارم:
- افراد دیابتی باید مراقب باشند در معرض ابتلا به خشکی دهان قرار نگیرند که در این حالت میزان بزاق آن‌ها کم شده و بیشتر در معرض ابتلا به عفونت‌های قارچی کاندیدایی قرار می‌گیرند.
همچنین افراد مسن با توجه به این که میزان بزاقشان کم می‌شود نیز در معرض ابتلا به عفونت کاندیدا هستند؛ گروه دیگر افراد دچار سوء تغذیه و کسانی هستند که سیستم ایمنی آن‌ها به دلایلی ضعیف شده است (مانند مبتلایان به سرطان و ایدز).
حالا در نظر بگیریم چنانچه یک دیابتی در هر کدام از گروه‌های اشاره شده نیز قرار بگیرد باید چندین برابر یک فرد عادی به سلامتی، به خصوص سلامتی دهان و دندان خود توجه کند، زیرا علاوه بر عوارضی که به شرح آن پرداختیم و در جلسات و مقالات قبلی توضیح دادیم، خطر بزرگی به نام عفونت برفکی قارچ کاندیدا نیز وی را تهدید می‌کند.
علائم:
اولین نشانه برفک در دهان عبارت است از:
حس طعم یا مزه بد دهان و این که حس چشایی و حس طعم مزه غذا کاهش می‌یابد. برفک دهان به صورت یک سری تکه‌هایی مثل تکه وصله‌هایی که به پارچه‌های کهنه و مندرس می‌دوزند نمایان می‌شود که این وصله‌ها در کناره زبان در گوشه دهان و کام و پشت زبان دیده می‌شود.
اگر سعی ‌کنید این لایه و یا وصله سفید را از روی زبان خود یا از ناحیه‌ای که در دهان هست جدا کنید، در آن منطقه وصله سفید رنگی خواهید دید که قرمز و ملتهب شده و ممکن است دچار خونریزی شود.
گاهی این پلاک‌های برفکی در دهان، دردناک می‌شوند به خصوص باعث بی‌قراری کودکان و نوجوانان می‌شود.
تشخیص:
فراموش نکنیم، چنانچه این علائم در دهان فردی دیده شد، حتماً به دندان پزشک مراجعه کند تا با تشخیص صحیح درمان مناسب هم برای وی صورت گیرد.
جالب است بدانیم در بسیاری از موارد دندان پزشکان از همین طریق پی به وجود دیابت در فرد پی می‌برند. یعنی اگر فردی مکرر بدون علت مشخص و مشهودی دچار عفونت برفک دهان شود. پزشک یا دندان پزشک از جمله عللی که در تشخیص افتراقی خود در نظر می‌گیرد عبارت است از:
دیابت، سرطان، عفونت HIV
در این گونه موارد، تست‌های خونی و دیگر پروسه‌های تشخیصی لازم است. همچنین به دنبال مصرف داروهایی که میزان بزاق را کاهش می‌دهند برفک دهان ایجاد می‌شود.
درمان:
شامل داروهای گروه ضد قارچ است که میزان و نوع دارو و طریقه مصرف را دندان پزشکتان به شما توصیه می‌کند.
چناچه بنا به تشخیص دندان پزشکتان، علت برفک دهان، مصرف داروهایی است که باعث کم شدن بزاق شده، در این صورت باید با نظر و مشورت پزشک معالجتان نوع دارویی که باعث خشکی دهان شده را تغییر دهید؛
البته گاهی نمی‌توان این گروه داروها را تغییر داد که در این صورت فرد باید از مرطوب کننده‌ها یا بزاق مصنوعی به عنوان جایگزین استفاده کند.
قارچ دهان (برفک) را هیچ گاه دست کم نگیرید، چرا که در افراد ضعیف و افراد با نقص سیستم ایمنی عفونت‌های آن تا مری و دستگاه گوارش نیز منتشر می‌شود.
موضوعات مرتبط: قارچ شناسي پزشكي