MOHSEN AZAD

 مسموم شدن با این عنصر به میزان تجمع و انباشت و پخش آن بستگی دارد . فرم غبار و فرم گازی آن نسبت به مایع آن سمیت بیشتری دارد . ترکیبات دو ظرفیتی جیوه از ترکیبات یک ظرفیتی آن سمی ترند .

همچنین ترکیبات جیوه به شکل آلی سمی تر از فرم غیر آلی آن میباشد . جیوه بعنوان سم عمومی سلول عمل میکند یعنی با سولفو هیدرید پروتئین ها پیوند شیمیایی برقرار کرده و با آسیب به غشاء و کاهش میزان RNA سبب از کار افتادن سیستم های آنزیمی میشود .

کلیه ها و سیستم عصبی در برابر این ترکیبات بسیار آسیب پذیر ترند . سمیت جیوه و ترکیبات آن بستگی به میزان انحلال هر یک دارد که بر جذب سطحی و پخش آن در ارگانیسم های بدن تاثیر گذار است .

جیوه به شش ها آسیب حاد زده و به سیستم عصبی مرکزی آسیب مزمن وارد میسازد .

مسمومیت تنفسی حاد بسیار خطرناک است . کلرید جیوه (II ) یکی از سم های قوی با قابلیت خورندگی است . در صورت کاهش دما کلرید جیوه ( II ) به کلرید جیوه (I ) تبدیل میشود که حالت رسوب داشته و به کمک کربن فعال میتوان آنرا جذب نمود . در محیط های صنعتی مسمومیت با بخار جیوه کم و بیش وجود دارد .

جیوه در شکلهای مختلف :

-فرم فلزی جیوه :

در ترمومتر ، باطریها و بعضی از رنگ های پلاستیکی و لامپ های فلورسنت   وجود دارد .

جیوه تنها فلزی است که در فرم عنصر در دمای اتاق مایع است و به راحتی تبخیر میشود ، و استنشاق آن سبب مسمومیت می گردد .

فرم فلزی در چربی محلول بوده ، پس از استنشاق به راحتی از طریق آلوئولها وارد جریان خون می شود .

- فرم غیر آلی جیوه :

در حشره کشها ، آفت کشها ، مواد ضد عفونی کننده و باطریهای خشک و غیره وجود دارد که بلع این نوع ظرف چند ساعت سبب ناراحتی های گوارشی و غیره خواهد شد .

- فرم آلی جیوه :

ترکیبات آلی جیوه در چربی محلول هستند ، برخی از آنها به راحتی تبخیر میشود و وارد فاز گازی میشود . این ترکیبات سبب مسمومیت و التهاب پوست میشوند ، و در چربی انحلال یافته و به سیستم عصبی مرکزی به شدت آسیب میرسانند .

ترکیبات پایدار آلکیل مرکوری برای سیستم عصبی و جنین سمی میباشند .

جیوه جهش زا بوده و سبب ناقص الخلقه شدن جنین می شود به ویژه اگر به صورت آلکیل مرکوری باشد .

ترکیبات جیوه در محیط به وسیله میکرو ارگانیسم های آب و خاک تبدیل به متیل مرکوری شده و میتواند وارد بدن ماهی و سایر آبزیبان شده و نهایتاً توسط انسان مصرف شود .

متیل مرکوری وارد شده از طریق گوارش خصوصاً به سیستم عصبی مرکزی و کلیه ها آسیب میرساند .

- جیوه بین آب و خاک و هوا در حال گردش میباشد . در محدوده مناطق معدنی بیش از سایر مناطق است . و میتوان گفت گازهای ناشی از باطله های معدنی و مواد معدنی کارشده یکی از راههای انتشار این فلز به هواست .

از نکات جالب توجه این است که جیوه تمایل زیادی به شرکت در اجزای گوگرد دار قارچ را دارد و به همین دلیل قارچ های غنی از جیوه را بدون در نظر گرفتن این مطلب که جیوه در خاک وجود دارد یا نه ، در همه جا میتوان یافت . و در جاهایی که آلودگی اتمسفر به این عنصر بالا باشد میزان جیوه قارچ به میزان چشمگیری افزایش می یابد .

همچنین جیوه فابلیت تبخیر از خاک را دارد و تا اندازه ای در گیاخاک و هوموس باقی میماند .

در اثر بسیاری از فرآیند های اشتعال جیوه وارد فاز گازی می شود که باید به نحوی آنرا از محیط زدود .

، آلزایمر یا از دست دادن حافظه کوتاه مدت یک نوع اختلال عملکرد مغزی است که به تدریج توانایی های ذهنی بیمار تحلیل می رود.

اختلال حافظه معمولا به تدریج ایجاد شده و پیشرفت می کند. در ابتدا اختلال حافظه به وقایع و آموخته های اخیر محدود می شود ولی به تدریج خاطرات قدیمی هم آسیب می بینند.

بیمار پاسخ سئوالی را که چند لحظه قبل پرسیده است فراموش می کند و مجدداً همان سئوال را می پرسد. بیمار وسایلش را گم می کند و نمی داندکجا گذاشته است. در خرید و پرداخت پول دچار مشکل می شود و نمی تواند حساب دارائیش را نگه دارد. بتدریج در شناخت دوستان و آشنایان و نام بردن اسامی آنها نیز دچار مشکل می شود.

کم کم مشکل مسیر یابی پیدا شده و اگر تنها از منزل بیرون برود ممکن است گم شود. در موارد شدیدتر حتی در تشخیص اطاق خواب، آشپزخانه، دستشویی و حمام در منزل خودش هم مشکل پیدا می کند. بروز اختلال در حافظه و روند تفکر سبب آسیب عملکردهای اجتماعی و شخصی بیمار شده و در نتیجه ممکن است سبب افسردگی، عصبانیت و پرخاشگری بیمار شود.

علائم آلزایمر در سالمندان

علائم این بیماری با از دست دادن قدرت حفظ اطلاعات بخصوص حافظۀ موقت در دوران پیری آغاز شده وبه تدریج با از دست دادن قدرت تشخیص زمان، افسردگی، از دست دادن قدرت تکلم، گوشه گیری و سرانجام مرگ در اثر ناراحتی های تنفسی به پایان می رسد.

مرگ پس از پنج تا ده سال از بروز علائم اتفاق می افتد، اما بیماری حدود بیست سال قبل از ظهور علائم آغاز شده است غالبا این بیماری در افراد بالای 65 سال بروز می یابد. گرچه آلزایمر زودرس (با شیوع کمتر) ممکن است زودتر از این سن رخ دهد.

یکی از نشانه های اصلی بیماری آلزایمر، ناتوانی در تحکیم یک یادگیری (مثل یادآوری آدرس تازه) و دشواری در جهت یابی است. البته خاطرات رویدادهای دور معمولاً کمتر آسیب می بینند این بیماری همیشه به علت پیر شدن سلولها نیست.

سکته مغزی که باعث از دست رفتن بخشی از سلولهای مغز می شود، یا شوک عاطفی پس از دست دادن عزیزی، می توانند خطر ابتلا به آلزایمر را افزایش دهند.

تحقیقات نشان می دهد بیماری آلزایمر اول به دلایل ژنتیکی بروز میکند (شایعترین دلیل بیماری) و عوامل محیطی در وهله بعد قرار می گیرد بنابراین سن بالا سابقه
خانوادگی زن بودن و سندرم داون مهمترین عوامل خطر ساز برای آلزایمر هستند.

پیشگیری

داشتن زندگیهای فعال، شرکت در برنامه های جمعی، گوش کردن به اخبار و از همه مهمتر یاد گرفتن یک چیز جدید مثل یک زبان جدید، مغز را فعال نگاه می دارد.

برای تقویت حافظه نیاز به داروی خارجی و گران قیمت نیست، سالمندان برای پیشگیری از آلزایمر غذاهای امگا 3 بخورند این مواد به مقدار فراوان در ماهی تن و آزاد یافت می شود و بهتر است سه بار در هفته مصرف شود.

پیاده روی تند فعالیت مغزی را بهبود می بخشد و نوشیدن هر روز یک تا دو فنجان چای یا قهوه تاثیرات مثبتی بر فعالیت و کارکرد ذهنی می گذارد.

سیگار را ترک کنید زیرا تعدادی افرادی که به آلزایمر دچار می شوند در میان سیگاری ها بیشتر است.

درمان

در حال حاضر درمان بیماری آلزایمر بیشتر شامل درمانی های علامتی، درمان اختلال رفتاری و داروهای کاهنده سیر پیشرفت بیماری است.

درمانهای دارویی:

گرچه هنوز درمانی برای بیماری آلزایمر وجود ندارد اما با استفاده از داروها می توان سیر پیشرفت بیماری را کم کرد و از شدت اختلال حافظه و مشکلات رفتاری بیمار کاست.

داروهای مورد تایید برای بیماری آلزایمر شامل موارد زیر است.

داروهای آرامبخش و ضد جنون: اگر با روش های غیر دارویی نتوان رفتارهای آزاردهنده، بی قراری و پرخاشگری بیمار را کمتر کرد می توان از داروهای جدید ضد جنون مانند اولانزاپین، کوتیاپین و ریسپریدون استفاده کرد. گاهی اوقات افسردگی سبب پرخاشگری بیمار است که با استفاده از داروهای ضد افسردگی مثل فلوکستین می توان آن را درمان کرد.

درمانهای غیر دارویی:

با استفاده از درمانهای غیر دارویی می توان از پرخاشگری بیمار کم کرد. مثلاً از تغییر محیط زندگی و جابجا کردن وسایل وی باید اجتناب کرد. گاهی اوقات حضور افراد بیگانه و ناآشنا سبب ترس و بی قراری وی می شود.

ماساژ بیمار و معطر کردن محیط و موزیک آرام در برخی بیماران سبب کاهش بیقراری می شود.

“این قافله عمر عجب می گذرد” و با سرعت هر چه تمام تر به دوران سالمندی می رسد. دوره ای که ساکنان آن حقایق را در خشت خام می بینند و حدیث دنیا گذرگاه است نه محل قرار را به خوبی می فهمند و حس می کنند، دوره ای که ما نیز روزی در آن توقف خواهیم داشت .

هدف :

1- گذاشتن سند فولی برای بیمارانی که قادر به دفع نیستند .

2- در بیمارانی که عدم کنترل ادرار دارند مانند بیماران فلج .

3- قبل وبعدازعمل هایی مانند برداشتن پروستات وترمیم پرینه ویاعمل هایی که روی مقعد انجام می گیرند.

وسایل لازم :

1- کلیه وسایل مورد نیازبرای سنداژ

2- سرنگ 20 – 5 میلی لیتری بسته به حجم بالن فولی برای متسع کردن بالن فولی همراه با سوزن یا رابط مناسب با انتهای مجرای مربوط به بالن .

3- آب استریل یا سرم فیزیولوژی استریل

4- کیسه پلاستیکی مخصوص جمع آوری ادرار همراه با لوله مربوط

5- قیچی ،چسب لکوپلاست ،سنجاق قفلی

6- دو عدد سند فولی استریل به جای سند نلاتون دراندازه مناسب، 18 – 16 جهت

بزرگسالان

طریقه عمل :

1- ضمن بازکردن بسته استریل سنداژ،سوزن ،سرنگ ویکی از سندهای فولی را بازکرده برروی ست وسایل استریل قرار دهید .

2- قبل از اجرای مرحله پانزدهم از روش سنداژ، سند فولی را امتحان کنید بدین ترتیب که با توجه به حجم مناسب بالن سند، 30 – 5 میلی لیتر آب مقطررا درون سرنگ کشیده بالن فولی را تزریق کنید. تا مطمئن شوید که بالن فولی سوراخ نیست وخوب کارمی کند سپس آن را خالی کنید.

3- سایر مراحل را طبق دستورات قبل انجام دهید .

4- قبل از اجرای مرحله 23 پس از اینکه مثانه خالی شد با سرنگ مقدار 30 – 5 میلی لیتر بسته به حجم بالن آب مقطرکشیده درون بالن فولی تزریق کنید .

5- سند فولی را به کیسه پلاستیکی استریل وصل کنید .کیسه را درمحلی پایین تراز بدن بیمارثابت کنید .

6- دستکش ها را بیرون بیاورید وسند فولی را با چسب به بدن بیمار وصل کنید بدین ترتیب که در خانمها به ران و در آقایان به شکم متصل کنید .

7- برای جلوگیری از کشش لوله لاستیکی می توانید با استفاده از سنجاق قفلی آن را به ملافه تشک بیمار ثابت کنید . دقت کنید فشاری بر روی لوله وارد نیاید .
8- سایر مراحل را طبق دستورات سنداژعمل کنید.

 دفن پسماندهاي بيمارستاني و عفوني به شيوه هاي كنوني در كشور مي تواند عواقب وپيامدهاي جبران ناپذيري بدنبال داشته باشد.

استفاده از دستگاه زباله‌سوز و حتي پلاسماكردن نيز با تكنولوژهاي روز جهان فاصله بسياري دارد و لازم است جهت امحاء پسماندهاي بيمارستاني از شيوه هاي نوين و جديد و استاندارد بهره جست.

درحال حاضر در بيشتر كشورهاي دنيا دفن پسماندهاي بيمارستاني به روش بي خطر كردن واستريل كردن صورت مي‌گيرد و اين شيوه جايگزين دفع كردن پسماندهاي بيمارستاني از طريق پلاسما كردن و دستگاه زباله سوز ، شده است. دفن پسماندهاي بيمارستاني به روش كنوني و همچنين استفاده از زباله سوزبه دليل آلودگي‌هايي كه به همراه دارد به عنوان يك بحران جدي تلقي مي‌شود.

در زمان حاضر پسماندهاي عفوني مراكزبهداشتي درماني ، مطب ها و آزمايشگاههاي تشخيص طبي ومراكز درماني از جمله بيمارستانها با زباله‌هاي شهري امحاء مي‌گردد كه بر بهداشت وسلامت مردم تاثيرگذار است. پسماندهاي شهري قابل بازيافت و تبديل به كودوقابل استفاده در سطح شهر مي باشد و به اين علت مخلوط نمودن پسماندهاي شهري و بيمارستاني تهديدي است براي بهداشت شهروندان وكاركنان بخش خدمات شهري شهرداريها وسازمامنهاي مديريت پسماند كه با اين قبيل پسماندها درتماس مي باشند.

كشورهاي پيشرفته وتوسعه يافته پيش از اين از زباله سوز وسپس از طريق پلاسما ، اقدام به امحاء پسماندهاي عفوني مي‌كردند. در حال حاضر با استفاده از سيستم هاي استريل كردن و بي خطرسازي  اقدام به دفع پسماندهاي بيمارستاني مي‌كنند.

خريد تجهيزات براي بي‌خطركردن پسماندهاي بيمارستاني به روش روز دنيا، مستلزم اعتبارات زيادي است كه مي بايست ار طرف دولت تامين گردد.

پسماندهاي بيمارستاني يك معضل:

پسماندهاي بيمارستاني شامل پسماندهاي عفوني، پسماندهاي پاتولوژيك، اجسام تيزوبرنده، پسماندهاي دارويي، پسماندهاي سرطان‌زا، پسماندهاي شيميايي، پسماندهاي راديواكتيو، كپسول‌هاي حاوي گازهاي پرفشار و پسماندهاي حاوي فلزات سگين هستند.

پسماندهاي خطرناك و از بين بردن آنها،‌ يكي از معضلات نگران‌كننده و مهمي است كه توجه ويژه برنامه‌ريزان و مديران شهري را مي‌طلبد.كارشناسان محيط زيست و شهري معتقدند مديريت پسماندها با توجه به مشكلات خاص خود بيانگر وضعيت فرهنگي، اجتماعي و اقتصادي يك كشور است و نياز به طراحي دقيق و آينده‌نگر دارد.

تاكنون اقدامات زيربنايي مهم واساسي براي ازبين بردن ونابودكردن پسماندهاي بيمارستاني صورت نگرفته است و هنوز شيوه هاي موقتي كه براي مناطق كوچك كار برد دارد،مورداستفاده قرارمي گيرد. پسماندهاي ويژه طبق قانون مديريت پسماند، مصوبه 9 خرداد 1383 شامل چند گروه اصلي مي باشد.

مهم‌ترين اين گروه پسماندها،‌ پسماندهاي بيمارستاني بوده كه نقش بسزايي در به خطر انداختن سلامت شهروندان دارد.اصول درست اين شيوه ها در استانداردهاي ناظر بربهداشت محيط وحفاظت محيط ‌زيست از قبيل استاندارد EPA مربوط به ايالات متحده آمريكا و راهنماي EC  مربوط به اتحاديه اروپا است.بيمارستان‌ها و مراكز درماني با توجه به وظيفه اصلي آنها كه حفظ وتأمين سلامت شهروندان است بايد مراقب آسيب‌هاي بهداشتي و زيست‌محيطي كه به وجود مي‌آورند، باشند.

در اين استانداردها به آسيب‌هاي زيست‌محيطي پرداخته شده است و سازمان جهاني  بهداشت(WHO) در اين زمينه و همچنين اثرات بهداشتي آنها در سال 1999 ميلادي با انتشار مجموعه‌اي اقدام به طرح راهنمايي‌هايي براي تمامي كشورها كرده است.چنانچه در زمينه دفع پسماندهاي ويژه تصميمي گرفته مي‌شود، نبايد اين تصميم ها  مشكلات مراكز درماني را به مشكلات شهري اضافه نمايد.

براساس طبقه‌بندي سازمان جهاني بهداشت پسماندهاي بيمارستاني شامل پسماندهاي عفوني، پاتولوژيك، اجسام تيزوبرنده ، دارويي، سرطان‌زا، شيميايي، راديواكتيو، كپسول‌هاي حاوي گازهاي پرفشار و پسماندهاي حاوي فلزات سنگين هستند. در اين زمينه براساس آمار و ارقام منتشر شده،  بيمارستان‌ها ومراكزدرماني بيشترين مقدار پسماندهاي خطرناك را توليد مي‌كنند.

ميزان توليد پسماندها، وابسته به عوامل زيادي  همانند درآمد سرانه و استانداردهاي بهداشتي كشورهاست بر پايه همين امر، در كشورهاي با درآمد متوسط و كم، توليد زباله كمتر از كشورهايي است كه درآمد سرانه آنها بالاتر است. در مراكز درماني كه طرح مديريت تفكيك اجزاء پسماند در آنها اجرا مي‌شود، ميزان پسماندهاي خطرناك توليد ي، نسبت به مراكز درماني كه فاقد مديريت تفكيك پسماندها هستند، بسيار كمتر است.«شوربختانه به دليل  نهادينه نشدن فرهنگ تفكيك اجزاء پسماند در مبداء توليد و عدم درك اين مسئوليت توسط مديران مراكز درماني، ميزان توليد پسماندهاي بيمارستاني در كشورمان، رقم بسيار بالايي بوده به طوري كه در سال‌هاي اخير با توجه به رشد فزاينده آن ، ‌شهرهاي بزرگ كشور را دچار بحران نموده است.

براساس برآوردهاي سازمان جهاني بهداشت در صورت تفكيك مناسب پسماندها، پسماندها شامل 80 درصد پسماندهاي عادي مراكز درماني، 15 درصد پسماندهاي پاتولوژيكي و عفوني، يك درصد اجسام تيزوبرنده ، سه درصد پسماندهاي شيميايي و دارويي و كمتر از يك درصد پسماندها مخصوص مواد راديواكتيو، كپسول‌هاي گاز، دماسنج‌هاي جيوه‌اي شكسته و باطري‌هاي استفاده شده مي باشد.

شيوه هاي از بين بردن پسماندها شامل سوزاندن به وسيله زباله‌سوز، ضدعفوني شيميايي، عمليات حرارتي مرطوب، عمليات حرارتي خشك، استفاده از امواج ميكروويو، دفن كردن يا انباشته‌سازي و بي‌حركت سازي است. بر پايه طرح سازمان جهاني بهداشت  (WHO)پسماندهاي عفوني، پاتولوژيكي و اجسام تيزوبرنده با روشهاي مختلف زباله‌سوزي از بين مي‌روند و ضدعفوني شيميايي پسماندها، روش ميكروويو ، دفن كردن و تخليه در فاضلاب‌ها براي پسماندهاي سرطان‌زا، شيميايي و راديواكتيو انجام نمي‌شود.

در اين ميان به جز روش دفن كردن و تخليه در فاضلاب، تمامي روش‌هاي ياد شده براي از بين بردن اجسام تيزوبرنده استفاده مي‌شود.معضل اساسي در زمينه پسماند هاي بيمارستاني مديريت آن در مبداء، نحوه جمع آوري و حمل و دفع نهايي  آن مي باشد . باتوجه به اينكه معضل اصلي در مورد پسماند هاي بيمارستاني عدم تفكيك اجزائ آنها در مبداء توليد مي باشد كه با پافشاري  و پيگيري هاي وزارت بهداشت تعداد كمي از بيمارستان ها، آن هم به صورت نامناسب و غير بهداشتي عمل تفكيك را انجام مي دهند.

گرچه مجلس جمع آوري حمل و دفع پسماند هاي بيمارستاني را به عهده خود توليد كنندگان (بيمارستان ها) گذاشته است، اما تا هنگامي كه بيمارستان ها ومراكز درماني به تنهايي  ورأساً با بستن قرارداد با شركت هاي خصوصي اين كار را انجام ندهند، شهرداري خود را مؤظف مي داند كه نسبت به جمع آوري ودفع آن اقدام نمايد.

سنداژ ادراری بیمار زن و مرد

هدف :

1- گرفتن نمونه ادرار استریل برای تشخیص بیماری
2- خالی کردن مثانه درمواقعی که بیمارقادربه ادرار کردن نباشد .
3- خالی کردن ادرار باقی مانده از مثانه .
4- خالی کردن مثانه قبل از عمل جراحی .

وسایل لازم :

سینی بزرگ ویا ترالی حاوی

1- بسته استریل مخصوص سنداژ شامل :

الف : دو عدد کاسه کوچک

ب : یک عدد رسیور
ج : چهارعدد حوله ویا شان پرفوره
د : پنبه گلوله شده به مقدار لازم
ه : گاز 4 × 4 یک یا دو عدد
و : پنس

2- دو عدد سند نلاتون استریل به اندازه های مناسب (16 – 14 ) برای خانم ها ،(18 – 16 ) برای مردان (10 – 8 ) برای بچه ها .
3- دستکش استریل به اندازه مناسب
4- آب مقطر ومحلول ضد عفونی کننده معمول دربخش .
5 – مشمع و رویه آن .
6- پتوی حمام .
7- چراغ پایه دار .
8- پاکت کاغذی .
9- ورقه کامل آزمایشگاه در صورت لزوم .
10- ماده نرم کننده استریل .
11- شیشه استریل جهت نمونه ی ادرار .
12- ماسک وگان .
13- لگن توالت – صابون در جا صابونی – لیف حمام  – لگن حمام .

طریقه عمل :

1- دستور پزشک را یک بار دیگر بخوانید .
2- دست ها را بخوبی بشویید .
3- سینی یا ترالی را با سایر وسایل لازم وچراغ پایه دار به اتاق بیمار ببرید .
4- جریان عمل را برای بیمار شرح داده و دوراو را پاراوان بگذارید .
5- از پتوی حمام برای پوشش بیمار استفاده کرده ملافه¬ها را بطرف پایین تخت تا بزنید.
6- چراغ را در محل مناسب قرار دهید .
7- مشمع ورویه را زیر بیمار پهن کنید ،شلوار بیمار را خارج کنید ،لگن توالت را زیر بیمار قرار داده اعضا تناسلی بیمار را با لیف آغشته به آب وصابون شسته سپس لگن را برداشته واو را در وضعیت خوابیده به پشت یا به پهلو یا لیتاتومی قرار دهید .
8- پاکت کاغذی را درجایی بگذارید که به آسانی بتوانید پنبه های استفاده شده را درون آن بریزید .
9- دست های خود را بشویید .
10- بسته استریل را باز کرده وبا استفاده از پنس استریل یا فور سپس استریل تعدادی از پنبه های استریل را در یکی از کاسه ها گذاشته ومقداری محلول ضد عفونی کننده روی آن بریزید .درکاسه دیگر تعدادی پنبه گذاشته وروی آن آب مقطر بریزید ،یکی از سندها را باز کرده ودرون سینی بگذارید کمی ماده نرم کننده بر روی یک عدد گاز استریل بریزید .
11- بسته محتوی دستکش استریل را روی میز به طریقی که براحتی بتوانید از آن استفاده کنید باز کنید .
12- قبل از پوشیدن دستکش استریل دقت کنید تمام وسایل در دسترس هستند وبیمار آماده می باشد.
13- در حالی که در سمت راست بیمار ایستاده اید پتوی حمام را ازروی قسمت تناسلی بالا بزنید .
14- دستکش ها را به طریق یاد داده شده بپوشید.
15- شان پرفوره را روی بیمار بیاندازید، چنانکه از چهار حوله استفاده شود به ترتیب اولین حوله را زیر باسن بیمار، دومین حوله را روی پای دورتر، سومین حوله را روی پای نزدیکتر وچهارمین حوله را بر روی شکم قرار دهید .
16- لب های بزرگ واژن را با استفاده از فور سپس و پنبه آغشته به محلول ضد عفونی کننده تمیز کنید .بدین ترتیب که هر گلوله پنبه را فقط یک بار از بالا به پایین بکشید پنبه¬های استفاده شده را درون پاکت کاغذی بیاندازید .
17- با دست چپ (انگشت شصت وسبابه) لب¬های بزرگ واژن را باز کنید .با استفاده از فور سپس وپنبه آغشته به محلول ضد عفونی کننده لب های کوچک واژن را از بالا به طرف پایین بشویید.
18- دست خودرا طوری حرکت دهید که انگشت سبابه و انگشت میانی شما بر روی لب¬های کوچک واژن قرار گرفته وبا باز کردن آنها از هم مجرای خروج ادرار را نمایان سازید سپس با استفاده از پنس وپنبه آغشته به محلول ضد عفونی کننده مجرای خروج ادرار را به خوبی از بالا بطرف پایین تمیزکنید .دقت شود هر پنبه لازم است فقط یک بار مصرف شود. برای نمایان شدن مجرای خروج ادرار بهتر است لب های کوچک واژن را بطرف بالا بکشید دقت کنید که دست شما تا پایین سنداژ لازم است در این وضعیت باقی مانده واجازه ندهید لب های کوچک واژن به هم نزدیک گردد .
19- پنس را کنار گذارده، رسیور را در وسط پای بیمار نزدیک پرینه قرار دهید .
20- سند را طوری با گاز 4 × 4 بردارید که اولاً دست شما در بزرگسالان در 10 سانتی متری ودر کودکان در 3 سانتی متری سرسند قرار گیرد .ثانیاً دست شما با سر سند تماس پیدا نکند ،نوک سند را با ماده لغزنده آغشته کنید .
21- در حالی که انتهای سند داخل رسیوراستریل قرار دارد سر سند را به آرامی داخل مجرای ادرار ببرید .تا ادرار خارج شود معمولاً فرو کردن 5 سانتی متر در بزرگسالان و2.5 سانتی متر در کودکان کافی خواهد بود .
22- پس از اینکه ادرار شروع  به خارج شدن کرد دست چپ خود را از لب های کوچک واژن برداشته وسند را درمحل ورود به مجرا نگه دارید .چنانکه تهیه نمونه ادرارجهت آزمایش لازم است اقدام کنید .
23- پس از اینکه مثانه خالی شد ،سند را به آرامی بیرون آورده ودرون سینی قرار دهید .
24- دستکش ها را به طریقه صحیح خارج کنید .
25- بیمار را تمیز وخشک کنید وپس از برداشتن مشمع و رویه، لبا س را به بیمار بپوشانید و بیمار را در حالت آرامی قراردهید .
26- وسایل را جمع آوری کرده، ترالی را به اتاق نظافت ببرید. ادرار بیمار را اندازه گرفته وسایل را شسته، ضدعفونی نموده، جهت استریل کردن به مرکز وسایل استریل بفرستید.

توجه:

1- چنانکه درهنگام ورود سند به مجرای ادرار با مقاومتی روبرو شدید ازبیمار بخواهید نفس عمیق بکشد تا سند راحت تر وارد شود .چنانچه ورود سند امکان پذیر نگردید عمل را متوقف کنید .
2- چنانچه سند وارد واژن گردید باید آن را عوض کرده واز سند دیگری استفاده کنید .
3- پیشنهاد می گردد که هرگزدریکبارسنداژبیماربیشتراز750 میلی لیتر ادرار ازمثانه خارج نکنید .
سنداژ ادراری بیمار مرد
14- تا مرحله 14 نظیر سنداژ بیمار زن اجرا خواهد شد .
15- شان پرفوره را بر روی ناحیه پرینه بیمار طوری قرار دهید که آلت تناسلی بیمارخارج آن قرارگیرد درصورت استفاده ازحوله استریل اولین حوله را زیرآلت تناسلی و دومین را بالای آلت تناسلی قرار بدهید، بطوری که فقط آلت تناسلی خارج آن قرار گیرد.
16- برای تمیز کردن مجرای ادرار آلت تناسلی را طوری با انگشت شصت وسبابه نگهدارید که براحتی بتوانید مجرای ادرار راشسته و تمیز کنید، در آقایان که ختنه نشده¬اند شستن قسمت زیرین پوسته اطراف وابتدای مجرای ادرار ضروری خواهد بود، برای شستن از پنس و پنبه آغشته به محلول ضدعفونی کننده استفاده کنید. شستن را ازمحل مجرا به اطراف به طور دورانی انجام داده، هر پنبه را فقط یک بار استفاده نموده وسپس در پاکت کاغذی بیاندازید .
17- پنس را کنار بگذارید، رسیور را در وسط پای بیمار نزدیک آلت تناسلی قراردهید .
18- سند را طوری با گاز 4 × 4 بردارید که اولاً دست شما در بزرگسالان در 10 – 8  سانتی متری ودر کودکان پسردر 2.5 سانتی متری سر سند قرارگیرد .ثانیاً دست شما با سرسند تماس پیدا نکند .
19- برای ورود سند لازم است آلت تناسلی بیمار را طوری در دست بگیرید که با بدن زاویه  90 درجه بسازد، ضمناً پوست سر آلت تناسلی را بطرف پایین بکشید سپس سر سند را به آرامی داخل مجرای ادرار کنید، تا ادرار خارج شود، معمولاً فرو کردن 20 سانتی متر کافی خواهد بود .
20- در صورتی که وارد کردن سند با مشکل مواجه شد می¬توانید:

الف: سند را به آرامی بچرخانید .

ب : از بیمار بخواهید که نفس عمیق بکشد .
ج : از بیمار بخواهید که سعی در ادرارکردن نماید تا اسفنکتربازشود .
د : در صورتی که هیچ یک از موارد فوق موثر نبود روش را متوقف کنید .
21- پس از شروع خروج ادرار آلت تناسلی را بطرف پایین آورده دست خود را جهت نگهداری سند به محل ورود آن به مجرای ادرار منتقل کنید .
22- مراحل 23  الی آخر را شبیه به سنداژ ادراری بیمار زن ادامه می دهیم

بسیاری از جوانان دراین کار افراط به خرج می دهند. در بعضی کشورها علاوه بر دخترها ، پسران جوان نیز گوشها، بالای ابرو، بینی و حتی چانه خود را سوراخ نموده و درآن حلقه می آویزند؛ اما به این نکته باید توجه داشت که هرگاه این کار با در نظرداشت نکات صحیح انجام نشود، ممکن است سبب ایجاد بسیاری از عفونت ها گردد.

در اینجا نکاتی را یاد آورمی شویم که در نظرگرفتن آنها، جهت سوراخ کردن گوش، لازم بنظر می رسد:

• در اولین مرحلۀ سوراخ کردن گوش؛ مشخص نمودن مکان مورد نظر، حایز اهمیت است؛ چراکه قرار گرفتن سوراخ برروی غضروف نه تنها باعث ایجاد درد می شود، بلکه زمینه برای ایجاد بسیاری از عفونت ها را نیز مهیا می سازد که در درمان آن، انتی بیوتیک های معمولی هم موثر نخواهد بود و دربعضی حالات، سبب خونریزی مداوم می شود.

• هرگاه سوراخ برروی غضروف ایجاد شود؛ برای ترمیم سوراخ گوش باید مدت سه هفته آن را ضد عفونی کرد و با آب نیم گرم و صابون، شستشوداد.

• برای اینکه بعد از سوراخ کردن گوش، از ایجاد چسبندگی و ترشحات در اطراف سوراخ جلوگیری گردد؛ بهتراست گوشواره را در گوش بچرخانیم.

• زمانی که اولین بار گوشهای تان را سوراخ می کنید، سعی کنید تا از گوشواره هایی که فاقد فلز باشد، استفاده کنید. این کار، از میکروبی شدن سوراخ گوش جلوگیری می نماید.

• اکثر خانمها گوشهای شان را هنگام سوراخ کردن با سوزن، سوزن را به نمک و یا آب پیاز آغشته می نمایند تا سبب ضد عفونی شدن آن  شود؛ در حالیکه این کار صحیح نیست  وسبب ایجاد میکروب می گردد. میکروبهای موجود در سوزن، در اثر قرار گرفتن در آب جوش به مدت ده دقیقه و یا قرار گرفتن در الکل، از بین می رود.

• اگر در گوش خود دو یا سه سوراخ همزمان ایجاد کنید، این موضوع سبب می شود تا جای زخم ها دیرتر التیام یابند. پس بهتر است بعد ازآنکه زخم یک سوراخ التیام یافت، به ایجاد سوراخ بعدی اقدام نمایید.

• در بعضی حالات که گوشها با سوزن به شیوه غیر صحیح سوراخ می شود، سبب ایجاد دردهای طولانی در گوش می گردد، که باید هرچه زود تربه پزشک مراجعه نمایید.

• برای سوراخ کردن گوش به شکل صحیح، باید از وسیلۀ مخصوص آن که در زرگری ها وجود دارد، استفاده کنید. این وسیله، سوزن مخصوصی دارد که با الکل استریل گردیده است.

• پس از سوراخ کردن گوش، اطراف سوراخ را همه روزه با محلول ضد عفونی کننده پاک نمایید؛ به طوریکه محلول را برروی پنبه یا پارچۀ استریل بمالید وناحیه بین سوراخ و گوشواره را با آن پاک کنید.

• گوشواره ای را که درهنگام سوراخ کردن به گوش کرده اید، به مدت  4  تا  6  هفته از گوش خود بیرون نیاورید.

• تا زمانی که سوراخ گوشها کاملا ً خوب نشده است، از هیچ نوع تافت مو و یا عطر در اطراف گوش، استفاده نکنید.

• با گذشت یک روز از سوراخ کردن گوشها؛ ایجاد سرخی، التهاب و درد، علایم ایجاد عفونت در زخم است و باید به پزشک مراجعه نمایید.

دي اکسيد نيتروژن گازي است مرئي با رنگ قهوه اي مايل به زرد يا قهوه اي مايل به قرمز که طي فرايندهاي پيچيده اتمسفر به ذرات معلق نيترات (NO3) تبديل مي شود. به علاوه دي اکسيد نيتروژن نيز همچون اکسيد نيتريک يکي از آلاينده هاي اصلي مه دود است. اين گاز در شهرها به علت فعاليتهاي انساني از غلظت بالايي برخوردار است.

احتراق سوختها در دماي بالا سبب توليد اين آلاينده مي شود .

اين دو گاز اثر مستقيم بر آلودگي هوا ندارند بلکه درصورتيکه با هوای مرطوب تر کيب شوند ، اين گازها با هواي مرطوب توليد اسيد سيتريک مي نمايند که در اين حالت موجب پوسيدگي شديد فلزات مي شوند.

از طرفی چنانچه غلظت NO2 و حدود 25/0 ppm برسد قابليت ديد را به ميزان قابل توجهي کاهش خواهد داد.

اگر گياهان به مدت 10 الي 12 روز در معرض هواي محتوي ppm 5/0 NO2 قرار بگيرند رشد آنها بسيار کاهش مي يابد

از ميان هفت اکسيد نيتروژن شناخته شده موجود در هواي محيط، اکسيد نيتريک (NO ) و دي اکسيد نيتروژن (NO2) از آلوده کننده هاي مهم هوا به شمار مي روند.
دي اكسيد سولفور

اکسيد گوگردگاز بي رنگ، غيرآتش زا و بي بو است که در سطح کره زمين در تراکمهاي پايين وجود دارد. هنگامي که غلظت آن بين ppm 1-3/0 در اتمسفر باشد بر حس چشايي اثر خواهد گذاشت و در مقادير بالاتر از ppm 3 بوي بدي به همراه خواهد داشت. وقتي SO2در اتسفر منتشر شود در جريان واکنش هاي پيچيده به صورت ذرات معلق سولفات( SO4) درمي آيد

برخي از سوختهاي فسيلي مانند زغال سنگ و مواد نفتي سنگين (نفت کوره و گازوييل) حاوي مقادير زيادي گوگرد مي باشند که اين گوگرد در اثر احتراق به شکل گاز دي اکسيد گوگرد در فضا پخش مي شود.

خودروهاي ديزلي با وجود سهم اندک در ترافيک عامل انتشار تقريبا تمامي دي اکسيد گوگرد از منابع متحرک مي باشند.

طبق برآورد سازمان بهداشت جهاني به طور تقريبي 294 ميليون تن از اين گاز در سطح جهان توليد مي شود که حدود نيمي از اين مقدار از منابع طبيعي (فعاليت آتش فشان) توليد مي شود و نيم ديگر آن توسط فعاليتهاي انساني به وجود مي آيد که اساسا در اثر احتراق سوختهاي فسيلي است

دي اکسيد گوگرد معمولا در اتمسفر تبديل به تري اکسيد گوگرد و تري اکسيد گوگرد تبديل به اسيد سولفوريک مي شود. اکسيدهاي گوگرد در صورتيکه در هوايي قرار نگيرند که ذرات معلق در آن وجود داشته باشند و رطوبت نسبي نيز نسبتا بالا باشد شديدترين اثر نامطلوب را بر آلوده نمودن محيط زيست خواهند داشت

منواكسيد كربن

منوکسيد کربن گازي است بي رنگ و بي بو که حتي در تراکم هاي بسيار کم نيز براي انسان و ساير جانوران خطرناک است. اين گاز بيشتر در اثر احتراق ناقص سئختهاي فسيلي توليد مي شود. هنگامي که در فرايند سوخت مواد آلي ، اکسيژن حاضر جهت احتراق کم باشد، منوکسيد کربن تشکيل مي شود. منبع نشت CO در مناطق شهري وسايل نقليه موتوري هستند به طوري که ميزان منوکسيد کربن با افزايش تعداد وسايل نقليه در مناطق مختلف شهر افزايش مي يابد.

طبق برآورد سازمان بهداشت جهاني مقدار توليد منوکسيدکربن در جهان به طور تقريبي 2600 ميليون تن در سال برآورد گرديده است که 60% اين مقدار توسط فعاليتهاي انساني توليد مي شود

مواد موجود در خاک مي تواند مقداري از اين CO را جذب نموده و مقداري نيز در اثر فعل و انفعالات به CO2 تبديل مي شود. در صورتيکه ميزان CO از ppm 750 تجاوز نمايد سبب مرگ خواهد شد

در مناطق شهري غلظت گاز منوکسيدکربن به بار ترافيکي وابسته بوده و با شرايط آب و هوايي مختلف نيز تغيير مي کند. از منابع غير شهري توليد کننده اين گاز مي توان سوزاندن پسمانده کشاورزي و آتش سوزي جنگل ها را نام برد.

سرب

سرب از جمله فلزاتی است که موارد استعمال بسيار دارد. سرب چه به صورت غبار و چه به صورت نمک های مختلف ، از طريق دودکش کارخانه های مختلف وارد هوا می گردد. با همه اين احوال خطرناکترين و وسيعترين مرکز پخش اين ماده سمی از محيط زيست ، اتومبيل است.

در بنزين با ترکيبات تتراتيل سرب 4(C2H5)Pb و تترامتيل سرب (CH3)Pb يافت می شود.

در اثر سوختن بنزين از اتومبيل، سرب تبديل به اکسيد سرب شده و به اين صورت از لوله اگزوز خارج و به همين صورت نيز بوسيله هوای مورد تنفس وارد بدن انسان می شود. در آلمان غربی سالانه بين 7000 تا 8000 تن سرب وارد هوا می گردد. در تمام دنيا مقدار سرب توليد شده بوسيله اتومبيل ها و کارخانه های صنعتی به سالانه حدود 000/500 تن می رسد.

انسانها ، حيوانات و گياهان سرب را به صورت مختلف به بدن خود راه می دهند. سرب می تواند از طريق آبهای آلوده وارد نتايج آبهای نوشيدنی گشته ، از طريق اگزوز اتومبيل ها وارد هوا و بالاخره وارد ريه گردد و از طريق دودکش کارخانه ها وارد هوا و بعد وارد مواد غذائی می شود. با اين حال هوای آلوده به سرب مهمترين عامل گسترش اين آلودگی است.

سرب وارد شده در هوا به سختی می توان تحت کنترل درآورد. آنچه سبب نگرانی است تأثير طويل المدت سرب بر روی محيط زيست می باشد. بعنوان مثال زمين های مجاور خيابانها و اتوبانها با ترافيک شديد ، همه با فاصله حدود 5/0 يا 1 کيلومتری خيابان آلوده به سرب می باشند. همچنين در مورد موقعيت اقيانوسها در رابطه با آلودگی بوسيله سرب بايد گفت که به مقدار سرب موجود در اقيانوسها امروزه حدود 50 برابر مقدار طبيعی خود می باشد.

علائم بيماريهای حاصل از سرب کاملاً متفاوت و در وهله اول غيرقابل تشخيص می باشد. در مراحل اوليه بی حوصلگی، بی اشتهايی و کمبود تحرک را می توان نام برد.

کم شدن وزن وخون علائم ديگری از مسموميت در اثر سرب می باشد. در بين بانوان عادات ماهانه صورت نمی گيرد و يا به تعويق می افتد. تغييرات کلی نيز در شکل خون بوجود می آيد. گلبولهای قرمز خون تغيير شکل می دهند. در اثر رسوب سرب در دهان ، لثه و دندانها به رنگ خاکستری در می آيند. اين رنگ خاکستری می تواند حتی بعد از رفع مسموميت نيز مدتی پابرجا بماند.

اثرات مسموميت ناشی از سرب می تواند دامنه گسترده تری پيدا کند و به مشکلات و نارسائيهای زير مبتنی گردد

- کاهش ضربان نبض
- ازدياد فشار خون
- چروک خوردن کليه
- پارگی يا درد شديد عضلات (پارگی عضلات در اثر از دست دادن خاصيت کششی)
- بيماريهای مغزی همراه با سردردهای شديد
- صرع

علاوه بر بيماريهای نامبرده ، تاکنون در اثر مسموميت سرب ، بيماريهای عصبی ، فلج ، بيماريهای مفصل و کم خونی نيز مشاهده شده است. همچنين در اثر وجود سرب در بدن احتمال تغييرات ژنتيک و يا بطور کلی دگرگونی عوامل ارثی نيز موجود است.

مسموميت های شديد در اثر سرب معمولاً بين انسانهايی رايج است که تماس مداوم با سرب دارند. از آن جمله کارگران کارخانه هايی که به نحوی با سرب در تماس هستند را می توان نام برد .

در اينجا لازم به ذکر است که وضع سلامتی پليس های راهنمايی ، که اکثر در خيابان های پر رفت و آمد خدمت می کنند بايد در رابطه بامسموميت سرب مورد بررسی قرار گيرد. زيرا هوای مورد استنشاق اين اشخاص علاوه بر آلوده بودن به ساير مواد مولد آلودگی – همواره آغشته به سرب می باشد و حفظ سلامتی اين افراد وظيفه تمام افراد جامعه است.

 لیموترش تنها درختی است که تقریبا همیشه میوه و گل و برگ دارد. میوه اش بیضوی شکلی است و در اواخر پاییز و اوایل زمستان آبدارتر می‌باشد.

♣ مشخصات ظاهري:

اين گياه داراي برگ هاي دندانه اي سبز روشن و ميوه هاي كوچك سبز يا زرد رنگ و به شكل بيضي شكل است . اين ميوه داراي پولپ ترش مزه و مطبوع و محتوي دانه هايي تلخ مزه مي باشد.

بخشهاي دارويي شامل پوست، عصاره و اسانس ميوه است.

♣ تركيبات شيميايي :

ميوه هاي اين گياه شامل شكر، پلي ساكاريد ها، اسيد هاي آلي، ليپيد،كاروتنوئيد ها، ويتامين هاي A  B1، B2،,B3 بيو فلاونوئيد ها، ليمونوئيدها ( تلخ مزه )، ليمونن(70%)، ژرانيل استات، ليناليل استات مي باشد.

همچنين ليمو داراي مقدار زيادي پتاسيم (ميوه  145mg/100g ) ،ويتامين C به ميزان ميوه 40-50mg/100g (يعني دو برابر پرتغال) وكلسيم (mg 61) است.

♣ خواص واثرات درماني:

لیمو خاصیت ضدباکتریایی، ضدویروسی، تقویت کننده سیستم دفاعی بدن، کاهش دهنده وزن، هضم کننده و تصفیه کننده کبد را دارد.

لیمو دارای املاح و ترکیبات زیادی مانند اسید سیتریک، کلسیم، منیزیم ، ویتامین C، فلاوانوید، پکتین و لیمونین است که ایمنی بدن را ایجاد می کند و با عفونت ها مقابله می کند.

1- خواص تغذيه اي :

اين ميوه به خاطر اثرات و ارزش تغذيه اي آن مورد توجه مي باشد. ويتامين C اين ميوه براي حفظ قدرت دفاعي بدن در برابر عفونت ها و بهبود زخمها لازم است و نيز اين تركيب تشكيل نيتروز آمين هاي سرطانزا را پس از مصرف نيترات ها و نيتريت ها بلوك مي نمايد.

محتواي پتاسيم اين ميوه براي جبران كمبود پتاسيمي كه به واسطه مصرف داروهاي كاهش دهنده فشار خون ( مانند انالاپريل وكاپتوپريل ) ايجاد مي شود، در بعضي بيماران مفيد مي باشد.

همچنين عصاره ليمو مي تواند جذب آهن را افزايش دهد.
2- اثرات ضد سرطان:
فيبرهاي پكتين و اسانس ليمو ترش اثر آنتي اكسيدانت داشته وميوه آن داراي خاصيت ضد سرطان نيز مي باشد.

3-اثرات گوارشي:

به طور كلي ليمو ها به خاطر اثرات هيدروفيليك  به عنوان حجيم كننده محتويات دستگاه گوارش   عمل مي كنند و لذا مي توانند در درمان اسهال و استفراغ مفيد باشند .

4- اثرات ضد ميكروبي :

اسانس ليموداراي اثرات ضد باكتريوضدعفوني كننده و نيز مهار كننده رشد قارچ آسپرژيلوس مي باشد و از آن براي ضد عفوني كردن آب آشاميدني و سطوح آلوده به ويروس هاري استفاده مي شود.

5- اثرات قلبي- عروقي:

پكتين موجود در اين ميوه كلسترول خون را كاهش مي دهد و مي تواند در پيشگيري از بيماري هاي قلبي – عروقي كمك نمايد.

بيوفلاونوئيد هاي موجود در ليمو استحكام ديواره داخلي عروق شامل مويرگها و وريد ها را افزايش مي دهند و مي توانند در درمان واريس سياهرگها، كبود شدگي ها و لثه هاي خونريزي دهنده مؤثر باشند.علاوه بر آن، اين ميوه در درمان آترواسكلروز نيز مفيد مي باشد.

5- اثر بر سيستم عضلاني- اسكلتي:

ليمو (علي رغم اسيديته آن ) در بدن به عنوان قليا عمل مي كند و لذا در شرايطي مانند روماتيسم، آرتريت،و نقرس مي تواند مفيد باشد.

6- اثرات پوستي:

اين ميوه در درمان مشكلات پوستي مانند آكنه، بيماريهاي قارچي، آفتاب سوختگي ، زگيل وزخمهاي ناحيه لب ومخاط دهان مفيد باشد.

ساير اثرات:

ازاين ميوه دردرمان عفونتها،تبها، سرماخوردگي،گلودرد، التهاب لثه و به عنوان تقويت كننده كبد و لوزالمعده استفاده مي شود.

همچنين به صورت تاييد نشده از اين ميوه به عنوان   پاد زهر اپيوم استفاده مي شود.

♣  موارد احتياط و عوارض جانبي :

1- حساسيت پوستي نسبت عصاره ليمو
2- عصاره ليمو مي تواند باعث  ايجاد فرسايش، تغيير رنگ يا تغيير شفافيت ميناي دندان شود.

بابونه گیاهی است با گل های سفید، زرد و ارغوانی که در روززگاران قدیم به عنوان بهترین آرام بخش تشنجات معده و ناراحتی های هضمی به کار می رفته است.

ساقه آن به رنگ سبز مایل به سفید ، برگهای آن کوچک متناوب و دارای بریدگیهای باریک و نامنظم و پوشیده از کرک است .

گلهای آن مجتمع در یک طبق که بطور منفرد در انتهای ساقه گل دهنده در تابستان ظاهر می‌شود. در هر طبق گلهای سفید در اطراف و گلهای زرد در قسمت وسط قرار دارند.

این گیاه علاوه بر جنبه ی دارویی، کاربرد غذایی نیز داشته و همراه با سبزیجات دیگر مورد استفاده قرار گرفته است.

چای بابونه علاوه بر دارا بودن خواص درمانی فراوان، از دیرباز به خاطر عطر و بوی خوش آن نیز مورد توجه بسیاری بوده است.

بابونه گیاهى معطر و بادوام است که به ارتفاع حدود ۳۰ تا۴۰ سانتى‌متر و گاهی تا ۶۰ سانتی‌متر رشد می‌کند.

ساقه آن به رنگ سبز مایل به سفید، برگ‌های آن کوچک و دارای بریدگی‌های باریک و نامنظم و پوشیده از کرک است.

گل‌های آن، مجتمع در یک طبق است که به طور منفرد در انتهای ساقه در تابستان ظاهر می‌شوند. در هر طبق، گل‌های سفید در اطراف و گل‌های زرد در قسمت وسط قرار دارند.

موارد مصرف:

این گیاه داروی خوبی برای مصارف متعدد است. از این گیاه در درمان انواع ناراحتی های دستگاه گوارش اعم از معده و روده مانند اسهال، استفراغ و دل دردها می توان استفاده کرد. بابونه اشتهاآور و تصفییه کننده است، به علاوه خاصیت ضد انگلی دارد. هم چنین در درمان ضعف ها و خستگی های عمومی، آسم، تب های متناوب، کولیت و سنگ های مجاری ادراری کاربرد دارد.

این گیاه دارای خاصیت ضد فشردگی عصبی است و به عنوان آرام بخش در سردردهای عصبی و میگرنی شناخته شده است. حمام بابونه شهرت دارد که موها را زیبا کرده و از سیاه شدن موهای بور جلوگیری می کند.

طریقه ی مصرف چای بابونه همانند دیگر آرام بخش ها همچون تهیه ی چای است و می توان روزانه تا 3 فنجان از آن را در موارد لزوم تهیه و استفاده کرد. مقدار آن برای هر فنجان 1 قاشق غذاخوری از گل بابونه است که باید در آب جوش ریخته و مدت 15 دقیقه صبر کرد تا دم بکشد و بعد از هر غذا و یا قبل از خواب با کمی عسل آمیخته و مصرف کرد.

قابل ذکر است که در سال های اخیر بسیاری از چای های گیاهی را برخی از شرکت های سازنده ی داروهای گیاهی در بسته بندی های بهداشتی و کیسه ای تهیه کرده اند که در صورت لزوم می توان برای هر بار مصرف 1 کیسه ی کوچک از چای گیاهی مورد نظر را در 1 لیوان آب جوش انداخته و مانند چای های کیسه ای مورد استفاده قرار داد.

• برای تقویت سیستم ایمنی بدن مفید است و عفونت‌های ناشی از سرماخوردگی را از بین می‌برد.

• برای رفع گرفتگی‌های عضلانی و نیز گرفتگی‌های قاعدگی در زنان مفید است.

• درد شکم را تسکین می‌دهد.

• التهاب را کاهش می‌دهد.

• به عملکرد بهتر کبد کمک می‌کند.

• برای درمان کمردرد مفید است.

• برای درمان روماتیسم به کار می‌رود

• بخور گل بابونه جهت بهبود آکنه و جوش‌هاى صورت نیز توصیه ‌شده است.

التیام زخم:

مصریان، رومیان و یونانی‌ها از گل‌های بابونه به خاطر تاثیرات مفیدش بر کنترل دیابت مورد تحقیق قرار گرفته است. در یک تحقیق مشخص شده است که مصرف روزانه چای بابونه از پیشرفت عوارض دیابت و افزایش قند خون جلوگیری می‌کند.

ضد سرماخوردگی:

بابونه دارای خاصیت تقویت سیستم ایمنی بدن می‌باشد و به دلیل خواص آنتی باکتریال خود ضد سرما خوردگی می‌باشد.

محافظت در برابر سرطان:

تحقیقات آزمایشگاهی نشان می‌دهند که چای بابونه احتمالا بدن را در برابر انواع مختلفی از سلولهای سرطانی محافظت می‌کند.

کمک به بواسیر:

یک تحقیق نشان داده است که پماد بابونه در درمان بواسیر مفید است.

توجه مهم در مورد بابونه:

برخی از افراد واکنشهای آلرژی (از جمله آنافیلاکتیک) نسبت به بابونه دارند. اگر شما  به گیاهان مشابه در همین گروه مانند گل آفتابگردان رگوید (گیاهی که باعث تب یونجه می‌شود) گل مینا، گل داوودی یا گل‌های همیشه بهار حساسیت دارید باید هنگام استفاده مراقب باشید! در دوران بارداری نباید بابونه مصرف کرد زیرا ممکن است به عنوان محرک رحم عمل کند و در نتیجه احتمال سقط جنین را افزایش می‌دهد.

افرادی که مبتلا به بیماری رفت خون و یا انواع بیماری‌های خونی می‌باشند باید از بابونه حذر کنند، زیرا حاوی کومارین می‌باشد و ممکن است احتمال خونریزی را افزایش دهد.

محققین طب سنتی پیشنهاد می کنند که اگر مشکلات معده دارید چای بابونه بنوشید ، چای گیاه بابونه یکی از مقوی‌ترین و مفیدترین نوشیدنی‌های گرم در جهان محسوب می‌شود که علاوه بر تنظیم و کنترل فعالیت‌های دستگاه گوارش خواص درمانی دیگری مانند درمان بیماری‌ها و اختلالات پوستی و دردهای ناشی از سوءهاضمه دارد ، در صورتی که پس از مصرف غذا به دردهای ناحیه معده مبتلا میشوید می توانید با نوشیدن 1 فنجان دم کرده گل بابونه این درد را خیلی سریع تسکین دهید.

چای گل گاو زبان و سنبل الطیب:            طبیعت:گرم و تر

خواص:

خواب آور،آرامبخش اعصاب،پایین آورنده فشار خون، رفع خشونت نای، سینه، تنگی نفس ، گلو درد ، مقوی دماغ ، معده و کبد سرد،افزایش ترشح ادرار،ضد سردرد های عصبی،درد کلیه،قولنج،اسپاسم،تشنج،صرع،سودا،صفرا،وسواس و سنگ کلیه

طرز تهیه:

دو قاشق غذاخوری(یک مشت)گل گاو زبان + یک قاشق غذا خوری(یک مشت کوچک)سنبل الطیب + دو لیوان آب جوش + نبات،نیم ساعت دم بکشد تا به رنگ قرمز آلبالویی در آید.

2- چای زیر فون:               طبیعت:گرم

خواص:

آرام بخش،ضد ناراحتی های عصبی،تشنج،میگرن های مزمن،بی خوابی،سردرد،بیماری های ریوی،زکام،غلظت خون،استفراغ،رماتیسم،آرتروز،نقرس،سیاتیک
مصرف زیاد موجب پایین آمدن فشار خون خواهد شد.

هشدار:

برای خانم های باردار ممنوع است.

طرز تهیه:

یک مشت زیرفون + دو لیوان آب سرد با شعله مستقیم ده دقیقه بجوشد سپس با شعله غیر مستقیم به مدت طولانی دم بکشد تا خوب رنگ بیندازد.

3-چای بادرنج بویه:                     طبیعت بسیار گرم

خواص:

مقوی قلب واعصاب،خونساز،تقویت کننده سلولهای مغز،فوق العاده آرامبخش،محرک معده،خواب آور،نشاط آور،ضد صدای گوش،تشنج،اسپاسم،بیماری های کلیوی،بوی بد دهان و خواب های وحشتناک(چای مورد علاقه حضرت علی علیه السل

سرطان معده( gastric cancer)‏نوعی سرطان است و شایع‌ترین فرم آن،آدنوکارسینوم یا سرطان غددی در معده است.

سایر فرم‌های کمتر شایع سرطان معده، شامل لنفوما (سرطان درگیر کنندهٔ سیستم لنفاوی) و سارکوما (سرطان بافت هم‌بند مانند عضله، چربی یا عروق خونی) است.سرطان معده سالیانه باعث مرگ حدود یک میلیون نفر در سرتاسر جهان می‌شود.

اهمیت بیماری

این بیماری باعث مرگ افراد بسیاری در سرتاسر جهان می‌شود و شیوع این بیماری در مردان دوبرابر زنان است  و چهارمین سرطان شایع در جهان محسوب می‌گردد.

این سرطان در افرادی با گروه خونی A شایعتر است.

پسماندهای سلولهای جنینی در مری و یک سوم فوقانی معده عاملی برای ابتلا به سرطان معده است.

بقایای سلولهای جنینی قابلیت سرطانی شدن را دارند که با بررسی ها و تست های تشخیصی معمول، رادیوگرافی و سی. تی. اسکن قابل شناسایی نیستند.

سرطان معده در مردان پس از سرطان ریه شایعترین سرطان است علائم و نشانه های اولیه سرطان معده  مشابه ناراحتیهای گوارشی است به طوریکه افراد سعی دارند با پرهیز غذایی و درمان خودسرانه بهبود پیدا کنند. کاهش وزن و بی‌اشتهایی علامت مهمی در تشخیص سرطان معده است.

در مراحل اولیه ناراحتیهای گوارشی چون تهوع، بی اشتهایی، کاهش وزن، درد ملایم و متناوب و در مراحل پیشرفته وجود خون در مدفوع و مدفوع سیاه رنگ(ملنا) و در مراحل پیشرفته تر استفراغ خونی بروز می کند.

افزایش اسید معده، استعمال دخانیات، مصرف غذاهای نمک سود شده و دودی، افزایش مصرف غذاهای سرخ کردنی همگی از عوامل پرخطر برای ابتلاء به سرطان معده هستند. آندوسکوپی و رادیوگرافی معده از راههای تشخیص سرطان معده هستند.

در زخمهای معده احتمال سرطانی شدن وجود دارد از این رو چنانچه زخم معده ای پس از 3 ماه دارو درمانی به درمان پاسخ ندهد اندیکاسیونی برای جراحی معده است.

افراد با کوچکترین علامت در تغییر وضعیت مزاج، دفع، بی اشتهایی، تهوع و کاهش وزن باید برای بررسیهای بیشتر به پزشک متخصص مراجعه کنند.

سرطان معده و علائم آن

درد در ناحیه شکم (قسمت فوقانی، میانی شکم و اپی گاستریک) و احساس توده در شکم ( که از علایم دیررس و پیشرفته این بیماری می باشد)، احساس خستگی و ضعف و بی حالی که می تواند این علایم ثانویه ی کم خونی باشد.

همچنین بی اشتهایی، به ویژه بی اشتهایی به غذاهای گوشتی و کاهش وزن که گاهی با اتساع شکم و آسیت (جمع شدن آب در شکم) همراه می شود. ممکن است همراه با توده باشد که دراین صورت می تواند باعث انسداد روده گردد.

گاهی نیز بیماران با علایم متاستاتیک به پزشک مراجعه می کنند مانند درگیری غدد لنفاوی ناحیه گردن که باعث بزرگی در این ناحیه می شود و یا علایم دیگر متاستاز مانند زردی و برآمدگی شکم که نشانه درگیری کبد است.

نشانه‌هاي بيماري

از علائم شايع سرطان معده مي‌توان به كاهش اشتها، كاهش وزن، كم‌خوني، ‌درد معده، علائم مبهم سوء‌هاضمه مانند آروغ زدن، استفراغ‌ خوني،‌ ‌احساس پري معده حتي پس از خوردن مقادير اندك غذا، مدفوع‌ سياه،‌ تهوع و استفراغ، درد بالاي‌ شكم‌، سوزش سردل و علائم شبيه به زخم معده اشاره كرد.

درمان

در مراحل ابتدايي، جراحي و برداشتن تومور اوليه مي‌تواند موثر باشد. زماني كه سرطان گسترش يافته باشد مي‌توان براي جلوگيري از خونريزي‌هاي طولاني و انسداد معده از روش جراحي استفاده كرد. شيمي‌درماني نيز ممكن است در افرادي كه سرطان در آنها گسترش يافته باشد، استفاده شود و موثر باشد.

استفاده از راديوتراپي بخصوص همراه با شيمي‌درماني ممكن است برحسب صلاحديد پزشك استفاده شود. با وجود اين كه شانس معالجه اين بيماري در مراحل پيشرفته كم است بايد توجه داشت كه هيچ كس نمي‌تواند ميزان بهبودي و پاسخ هر فرد را به درمان به طور دقيق پيش‌بيني كند چراكه نوع سرطان و نحوه پاسخ بدن به درمان هر فرد به فرد ديگر مي‌تواند متفاوت باشد. در اين بين حالات روحي و رواني مناسب مي‌تواند در درمان بسيار موثر باشد.

پيشگيري

- از كشيدن سيگار خودداري كنيد
- رژيم‌هاي غذايي شامل غذاهاي دودي، گوشتي و نمك اندود را كمتر مصرف كنيد
- به‌ علائم‌ سوءهاضمه‌ كه‌ بيش‌ از چند روز طول‌ بكشند، ‌توجه‌ كنيد
- رژيم‌ غذايي‌ مغذي‌ و متعادل‌ را استفاده‌ كنيد
- در صورت لزوم آزمايش‌هاي‌ سالانه‌ غربالگري‌ را كه‌ توسط‌ پزشك‌ توصيه‌ شده‌ انجام‌ دهيد
- استفاده از ماهي و سبزيجات تازه محتوي ويتامينA و C را كه احتمال ابتلا به سرطان معده را كاهش مي‌دهند فراموش نكنيد
-گوشت قرمز را به اندازه مصرف كنيد. استفاده از گوشت قرمز بيش از 13 بار در هفته احتمال سرطان معده را 2 برابر مي‌كند بخصوص اگر گوشت به صورت كبابي، پخته شود
-مصرف نمك وغذاهاي سرخ كرده را بسيار محدود كنيد و براي پخت غذا از روش‌هايي نظير بخارپز كردن و پخت در ماكروويو استفاده كنيد
- از مواد غذايي حاوي آنتي‌اكسيدان نظير كلم بروكلي، هويج و گوجه فرنگي استفاده كنيد
- مصرف پياز و سير، خطر سرطان معده را كاهش مي‌دهد.

عوامل سرطان ساز معده کدام است؟

مصرف زیاد و طولانی مدت غذاهای کنسرو شده، غذاهای دودی، غذاهایی که مواد نگهدارنده دارند و نیز غذاهای مانده از عوامل زمینه ساز سرطان معده هستند. پس از مصرف غذاهای بیرون و آماده تا حد ممکن پرهیز کنید.

سرطان معده بیشتر در چه افرادی دیده می شود و آیا ژنتیک نیز تأثیر دارد؟

سرطان معده بیشتر در افراد میانسال و مسن دیده می شود و در آقایان بیشتر از خانم ها دیده می شود.

سابقه عفونت های هلیکو باکتر پیلوری می تواند علت مهمی در ابتلا این بیماری باشد و همچنین زمینه ژنتیک نیز می تواند سبب ایجاد سرطان در افراد جوان و میانسال باشد.

این سرطان ممکن است همراه سرطان هایی مانند سرطان کلیه، مغز و پوست نیز دیده شود.