MOHSEN AZAD

زايمان زودرس به زايمان در قبل از هفته 37 بارداري گفته مي‌شود.علايم زايمان طبيعي و زايمان زودرس تقريبا مشابه‌اند. علايمي مانند کمردرد، درد شکم، خون‌ريزي، آبريزش و...به گزارش همشهري آنلاين، انقباضات رحمي قبل از هفته 37 بارداري شروع مي‌شود و سبب بازشدن زودتر دهانه رحم شده و در نتيجه نوزاد، نارس متولد مي‌شود.

زايمان زودرس در 5 تا 15 درصد بارداري‌ها رخ مي‌دهد.

وقتي عضلات رحم منقبض مي‌شوند، درد شديدي در ناحيه شکم و کمر حس مي‌شود. در اين هنگام ديواره شکم کاملا سفت و سخت است. در طول بارداري 2 نوع انقباض وجود دارد؛ انقباضات زايماني و انقباضات براکستون هيکس

انقباضات براکستون هيکس

انقباضات رحمي خفيف بدون درد و پراکنده با فواصل نامنظم که از هفته 28 بارداري شروع شده و به تدريج منظم مي‌شود. با قدم زدن از بين مي‌رود و موجب باز شدن دهانه رحم نمي‌شود.

انقباضات زايماني واقعي

با فواصل منظم رخ مي‌دهد و به تدريج بر شدت آن افزوده مي‌شود يعني هر 10 دقيقه يک بار (يا 5 انقباض در ساعت) مي‌توان گفت که مادر وارد مرحله زايماني شده است.

مادر مي‌تواند با درازکشيدن و گذاشتن دست خود روي قله رحم سفتي و نرمي آن را احساس کند. گاه ممکن است حرکات جنين گمراه‌کننده باشد. پس مادران بايد آگاه بوده و آن را از انقباضات رحمي افتراق دهند.

هر زن بارداري با شروع انقباضات زايماني واقعي بايد بستري شود.

علايم شروع زايمان زودرس

انقباضات هر 10 دقيقه يک بار (15 انقباض يا بيشتر در ساعت)

نشت مايع آمنيون از واژن (پارگي کيسه آب)

دردهاي کرامپي شبيه عادت ماهيانه

درد کمر و پشت

فشار روي عانه

کرامپ‌هاي شکمي يا بدون اسهال

خون‌ريزي از واژن

عوامل خطرساز براي زايمان زودرس

سابقه زايمان زودرس پيشين

بدشکلي‌هاي رحمي

سابقه جراحي‌هاي شکمي

سقط‌هاي القا شده

زنان چندزا

دهانه رحم نارسا

عفونت‌ با تب بالا در بارداري

عفونت مثانه يا کليه

کنده شدن جفت

پلي‌هيدر آمينوس (مايع آمنيون زياد)

شروع خون‌ريزي قبل هفته 20 بارداري

استفاده از مواد مثل کوکايين و آمفتامين‌ها

خشونت‌هاي خانوادگي

سيگار بيش از 10 نخ در روز

استرس

عوامل آغازکننده زايمان زودرس سير ناشناخته‌اي دارند اما ممکن است مکانيسم‌هاي زير در آن دخالت داشته باشند.

از بين رفتن حمايت‌کننده‌هاي بارداري (مانند هورمون‌ها)

القاي فعال (محرک‌هاي رحمي)

نبود آ‌گاهي در مورد اين عوامل مانع پيشرفت در زمينه پيشگيري از زايمان پيش از موعد شده است و دومين علت اصلي مرگ و مير نوزادان در ايالات متحده است.

بهترين و اولين قدم درماني در زايمان زودرس استراحت در بستر و خوابيدن بيمار به پهلو است.

اين امر ممکن است باعث جلوگيري و حتي توقف زايمان زودرس شود.

در مواردي که سن جنين کمتر از 34 هفته است عدم بلوغ ريه‌هاي جنين مطرح است.

اين مادران حتما بايد در بيمارستان بستري شوند تا بتوان سن بارداري را به 34 يا بيشتر رساند.

در مواردي که احتمال زايمان قريب‌الوقوع وجود دارد از کورتيکوستروئيدها (کورتون‌ها) براي بالغ کردن ريه‌هاي جنين استفاده مي‌شود.