MOHSEN AZAD

لوسمي ها به چهار گروه اصلي با زير گروه هاي متفاوت تقسيم مي شوند تا پيش بيني پيش آگهي هر بيمار آسان تر صورت گيرد و به پزشک در تقسيم بهترين درمان براي هر بيمار کمک شود .

لوسمي حاد در مقابل لوسمي مزمن : اولين عامل براي تقسيم بندي يک بيمار لوسميک اين است که مشخص شود سلول هاي غير طبيعي بالغ هستند ( مشابه سلول هاي سفيد خون در گردش خون نرمال ) يا نابالغ.

در لوسمي حاد ، سلول هاي مغز استخوان بلوغ مناسبي ندارند . سلول هاي لوسميک نابالغ اغلب بلاست ناميده مي شوند . به توليد مثل و تجمع ادامه مي دهند .

در لوسمي مزمن سلول ها بالغ مي شوند . هر چند سلول هاي لوسمي مزمن به نظر بالغ هستند اما کاملا طبيعي نيستند و نمي توانند مانند سلول هاي سفيد خون با عفونت ها مقابله کنند .

لوسمي ميلوژن در برابر لوسمي لنفوسيتيک :

فاکتور دومي که در طبقه بندي لوسمي ها در نظر گرفته مي شود نوع سلول هاي مغز استخوان است . اگر گرانولوسيت ها يا منوسيت ها درگير باشند لوسمي ميلوژن ناميده مي شود .

اگر سرطان لنفوسيت هاي مغز استخوان را درگير کند لوسمي لنفوسيتيک ناميده مي شود . لنفوم بدخيم نوعي سرطان لنفوسيتيک است اما بر خلاف لوسمي لنفوسيتيک که مغز استخوان را درگير مي کند لنفوما لنفوسيت هاي گره هاي لنفي و اعضاي بدن را درگير مي کند .

چهار نوع اصلي لوسمي :

·                   لوسمي حاد ميلوژن (AML )

·                   لوسمي مزمن ميلوژن (CML )

·                   لوسمي حادلنفوستيک (ALL )

·                   لوسمي مزمن لنفوستيک (CLL )

علائم هشدار دهنده سرطان خون (لوسمی)

• احساس ناخوشی عمومی

• تظاهر لکه‌های دانه اناری زيرجلدی پوست (petechiae)

• لخته يا منعقد نشدن خون در پی ايجاد زخم يا بريدگی

• ضعف و خستگی مفرط

• عفونتهای مکرر و عود آنها

• دردهای استخوان و مفاصل

• تنگی نفس در اثر فعاليت

• تب و لرز و نشانه های شبه سرماخوردگی

• رنگ‌ پريدگی پيشرونده

• تورم و بزرگی حجم غده های لنفادی، طحال و کبد

• احساس سيری و بی‌اشتهائی

• کم خونی

   بررسی های تشخيص لوسمی ممکن است شامل:

  آزمايش خون: در شرايط طبيعی گويچه ‌های سفيد بالغ در خون محيطی peripheral يافت می‌شوند ولی زمانی که گويچه‌های سفيد نارس که بايد در مغز استخوان باشند به مقدار زيادی وارد خون محيطی می ‌شوند عمدتا می تواند نشانه سرطان‌های خون (لوسمی) باشد. آزمايش خون و ‏ شمارش‌‏‎ و بررسی ياخته های شناور خون اولين گام‎ جهت ‎تشخيص‌‎ لوسمی‌ است.‏‎

  نمونه برداری يا بيوپسی biopsy مغز استخوان: بررسی ميکروسکوپی از نمونه بافت سرطان بسيار مهم است زيرا مطمئن ترين روش برای تشخيص لوسمی و نوع آن به حساب می آيد. نمونه برداری از مايع مغز نخاع و نمونه برداری از غدد لنفاوی نيز از روش های تشخيصی سرطان خون است.

  سازگاری بافتی Tissue matching: ياخته ها دارای انواع پروتئين های مختلف بر روی سطح خود هستند که از اين پروتئين ها در آزمايش های ويژه خون برای تشخيص سازگاری بافتی استفاده می شود. موفقيت در پيوند مغز استخوان به تشابه و سازگاری مغز استخوان فرد دهنده با مغز استخوان فرد گيرنده بستگی دارد که از طريق اين آزمايش سنجيده می شود.

  بررسی کروموزومی cytogenic analysis: از ديگر اقدامات تشخيص ژنتيکی در افتراق انواع لوسمی است.

  عکسبرداری از قفسه سينه با تابش اشعه X - تشخيص طيف پراکندگی ياخته های مهاجم و غده های لنفاوی متورم در ناحيه قفسه سينه است.

  سی تی اسکن Computerised tomography scan. در اين روش دستگاه سی تی اسکن با گرفتن تعدادی عکس توسط اشعه ايکس، تصويری سه بعدی از بدن را نشان می دهد و از اين طريق پراکندگی سرطان به بخش های ديگر بدن مشخص می شود.

  پرتونگاری با استفاده از تشديد ميدان مغناطيسی MRI Scan. اين آزمايش مشابه سی تی اسکن است با اين تفاوت که به جای تابش اشعه X از مغناطيس جهت عکسبرداری از اعضای بدن استفاده می شود. در اين آزمايش بيمار به مدت ۳۰ دقيقه به طور ساکن درون اتاقک اين دستگاه می ماند و تصاوير مقطعی از بدن او تهيه می شود.

  سونوگرافی Ultrasound در اين شيوه از امواج صوتی جهت بررسی ساختار اندامها استفاده می شود.۹- معاينات بالينی: بررسی وضعيت غدد لنفاوی، طحال، کبد و ديگر اعضای بدن است.